Μια νέα έρευνα αιχμής από την ομάδα του καθηγητή PatrikVerstreken υπέδειξε για πρώτη φορά ότι η δυσλειτουργία του μηχανισμού του εγκεφάλου που αντιμετωπίζει το στρες, αποτελεί την αιτία της νόσου του Πάρκινσον. Γενετικές μεταλλάξεις που προκαλούν τη νόσο του Πάρκινσον μπορεί να αποτρέψουν συνάψεις – συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων για την αντιμετώπιση του στρες της έντονης δραστηριότητας του εγκεφάλου. Οι συνάψεις βλάπτονται και διακόπτουν τη μετάδοση των σημάτων του εγκεφάλου. Με βάση αυτά τα ευρήματα, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι μπορεί να διορθωθεί η δυσλειτουργία αυτή και να βρεθούν στρατηγικές για την αποκατάσταση της κανονικής επικοινωνίας. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Neuron. Ο καθηγητής PatrikVerstreken ειδικεύεται στην έρευνα του εγκεφάλου, εστιάζοντας στις συνάψεις, στον τόπο όπου οι νευρώνες επικοινωνούν μεταξύ τους και μεταδίδουν τα σήματα. Σε διάφορες εγκεφαλικές διαταραχές – όπως η νόσος του Πάρκινσον – η επικοινωνία σε αυτές τις συνάψεις έχει απομειωθεί. Η νέα έρευνα προσδιορίζει μια σημαντική αιτία αυτής της διαταραχής. «Οι συνάψεις πρέπει να μεταδίδουν ένα τεράστιο εύρος ηλεκτρικών σημάτων. Μερικοί νευρώνες εξαπολύουν πάνω από 800 από αυτά τα σήματα σε ένα μόλις δευτερόλεπτο. Έχουμε ανακαλύψει ότι οι συναπτικές επαφές έχουν αναπτύξει ειδικούς μηχανισμούς για την αντιμετώπιση τέτοιων ομοβροντιών σημάτων. Ωστόσο, αν ένας από αυτούς τους μηχανισμούς δεν λειτουργεί σωστά, το κυτταρικό στρες συσσωρεύεται. Αυτό προκαλεί βλάβη στις συνάψεις και τελικά οδηγεί σε νευροεκφυλισμό» επισημαίνει ο καθηγητής.
Η διατήρηση της συναπτικής λειτουργίας
Η ομάδα του καθηγητή Verstreken διερεύνησε διαφορετικούς τύπους μηχανισμών αντιμετώπισης και διαπίστωσε ότι στη νόσο του Πάρκινσον ένας τέτοιος μηχανισμός διαταράσσεται. Αυτή η εκτροπή περιλαμβάνει διάφορους γνωστούς γενετικούς παράγοντες και επηρεάζει ειδικά τις συνάψεις. «Είναι η πρώτη ερευνητική εργασία που εμπλέκει τη δυσλειτουργία των συνάψεων τόσο βαθιά στη νόσο του Πάρκινσον. Μετά τη χρήση κυρίως μυγών να κατανοήσουμε τον μηχανισμό της νόσου, το ενδιαφέρον τώρα επικεντρώνεται στο εάν ένας πανομοιότυπος μηχανισμός αντιμετώπισης του άγχους διαταράσσεται και σε ανθρώπους ασθενείς. Οι συνεργάτες μας στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Νευροεπιστήμης στο Γκέτινγκεν έχουν βρει παρόμοια ευρήματα στους νευρώνες του ποντικιού. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η έρευνα μας λέει ότι είναι απολύτως κρίσιμο να βρούμε στρατηγικές για να διατηρήσουν τη συναπτική λειτουργία για τη θεραπεία αυτής της ασθένειας”
Η μελλοντική έρευνα
Με βάση τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, οι επιστήμονες θέλουν να μάθουν πώς διαταράσσεται ο καθολικός μηχανισμός αντιμετώπισης του στρες στη νόσο του Πάρκινσον.