Η μνήμη έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί κάνοντας ανάκληση μικρών πραγμάτων βραχυπρόθεσμης σημασίας ή εάν είναι ισχνή να μην μας επιτρέπει να θυμηθούμε ένα αριθμό τηλεφώνου που καλέσαμε πριν από λίγο.
Περιγράφοντας το πώς λειτουργεί, όμως, πώς ο εγκέφαλος καθορίζει τι πρέπει να έχουμε κατά νου, τι να αναιρέσει, αλλά και τι να κρατήσει βολικό για γρήγορη πρόσβαση, είναι σαφές ότι πρόκειται για μια διεργασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι μελέτες πάνω στη μνήμη δύναται να οξύνουν τη θεωρία μας για το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος και να βοηθήσουν τους ανθρώπους που πάσχουν από σχιζοφρένεια ή κατάθλιψη. “Οι ψυχικά ασθενείς χαρακτηρίζονται πολλές φορές από την αδυναμία που έχουν στο να επιλέξουν τι να σκεφτούν,” λέει ο Brad Postle, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison. «Αυτό που μαθαίνουμε είναι τα πρώτα βήματα για την εξέταση των μηχανισμών που ελέγχουν το τι σκεφτόμαστε.”
Ο Brad Postle και οι συνεργάτες του σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science εντόπισαν στις πτυχώσεις των εγκεφάλων λιγότερο σημαντικές πληροφορίες κάπου μακριά πέρα από την προσιτότητα των εργαλείων που παρακολουθούν συνήθως τη δραστηριότητα του εγκεφάλου, και τότε έσπασαν τις πληροφορίες πίσω στην ενεργό προσοχή με μαγνήτες. Σύμφωνα με τον Brad Postle, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται ότι είναι σε θέση να επικεντρωθούν σε εργασίες πολύ περισσότερες από αυτές που μπορεί να διατηρήσει η μνήμη.
«Η ιδέα ότι είστε ενήμεροι για τα πάντα όλη την ώρα, σας δημιουργεί ενός είδους ψευδαίσθησης συνείδησης» λέει ο Postle. ” Έχετε την εντύπωση ότι σκέφτεστε πολλά πράγματα ταυτόχρονα, κρατώντας όλα αυτά στο μυαλό σας. Αλλά η έρευνά μας δείχνει ότι μόνο ένας μικρός αριθμός πραγμάτων είναι συνειδητός οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή».Η ομάδα του καθηγητή Postle πραγματοποίησε μια σειρά πειραμάτων με τα οποία οι άνθρωποι κλήθηκαν να θυμηθούν δύο στοιχεία που αντιπροσωπεύουν διαφορετικούς τύπους πληροφοριών (λόγια, πρόσωπα και κατευθύνσεις κίνησης), προκειμένου να δοκιμαστούν οι αναμνήσεις τους. Χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται διακρανιακή μαγνητική διέγερση (TMS) εφάρμοσαν ένα εστιασμένο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο σε μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στην αποθήκευση της λέξης, που θα μπορούσε να προκαλέσει συγκεκριμένη εγκεφαλική δραστηριότητα.
«Νομίζουμε ότι η μνήμη είναι εκεί, αλλά δεν είναι ενεργή», λέει ο βασικός ερευνητής, του οποίου το έργο υποστηρίζεται από το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας. “Αυτό που είναι ακόμα άγνωστο εδώ είναι το πώς ο εγκέφαλος καθορίζει τι πέφτει μακριά, και αυτό σας δίνει τη δυνατότητα να ανακτήσετε τα πράγματα σε σύντομο χρονικό διάστημα, αν τα χρειάζεστε,” λέει ο Postle.