Ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί παρόμοιους υπολογισμούς για να υπολογίσει την κατεύθυνση και την ταχύτητα των αντικειμένων που βρίσκονται σε κίνηση είτε γίνονται αντιληπτά οπτικά ή μέσα από την αίσθηση της αφής. Η ιδέα ότι ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί κοινούς υπολογισμούς για να ερμηνεύσει τις πληροφορίες από διαφορετικές φυσικές εισροές έχει σημαντικό βάρος για τη βασική και εφαρμοσμένη νευροεπιστήμη, καθώς όπως φαίνεται παρουσιάζει μία ισχυρή οργανωτική αρχή στην λειτουργία των αισθήσεων.
Της Αρετής Διαμάντη
Σε ένα δοκίμιο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLoS Biology, ο Σλήμαν Bensmaia, PhD, αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Βιολογίας και Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και ο Christopher Pack, PhD, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Νευρολογίας και Νευροχειρουργικής στο McGill University, υποστηρίζουν ότι ο εν λόγω υπολογισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σημείο εκκίνησης για μια πιο πλήρη κατανόηση των διαφόρων περιοχών του εγκεφάλου και των λειτουργιών τους.
Η όραση είναι προφανώς διαφορετική από την αίσθηση της αφή, αλλά και στις δύο περιπτώσεις, το νευρικό σύστημα βγάζει νόημα των πληροφοριών που αλλάζουν στο χώρο και το χρόνο. Ο Christopher Pack μάλιστα δήλωσε, «Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να γίνει αυτό, αλλά η εξέλιξη είναι συντηρητική και έτσι ο εγκέφαλος προτιμά να επαναχρησιμοποιήσει στρατηγικές που γνωρίζει ότι λειτουργούν ιδιαίτερα καλά ..”
Και στην όραση και στην αφή, ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τα αντικείμενα καθώς κινούνται μέσω αισθητήριων υποδοχέων. Για την αφή, αυτό είναι το δέρμα, ενώ στην όραση, αυτοί οι υποδοχείς είναι στον αμφιβληστροειδή. Όπως τρέχει το δάκτυλό μας σε όλη την επιφάνεια, οι υποδοχείς διεγείρονται διαδοχικά. Ομοίως, όταν η όραση κάποιου αντιλαμβάνεται ένα κινούμενο αντικείμενο, σε κοντινή απόσταση οι φωτοϋποδοχείς διεγείρονται και εκείνοι διαδοχικά.
Το νευρικό σύστημα περνά αυτές τις πληροφορίες μέσο της οράσεως και της αφή στον πρωτογενή οπτικό φλοιό και τον σωματοαισθητικό φλοιό του εγκεφάλου, αντίστοιχα, όπου πραγματοποιείται η επεξεργασία των αισθητηριακών πληροφοριών. Οι νευρώνες και στις δύο αυτές περιοχές του εγκεφάλου ανταποκρίνονται σε ένα μικρό μέρος του ερεθίσματος, π.χ. ένα μικρό τμήμα του, μια τραχιά επιφάνεια, όχι ολόκληρο το αντικείμενο. Επιπλέον, οι νευρώνες αυτοί, συντονισμένοι ανταποκρίνονται καλύτερα στην κίνηση προς μία μόνο κατεύθυνση. Για παράδειγμα, ορισμένοι νευρώνες ανταποκρίνονται σε αντικείμενα που κινούνται προς τα αριστερά, ενώ άλλοι ανταποκρίνονται σε αντικείμενα που κινούνται δεξιά.
Για να ερμηνεύσουν την κατεύθυνση και την ταχύτητα ενός κινούμενου αντικειμένου, οι δύο από αυτούς τους πρωτογενείς αισθητικούς φλοιούς στέλνουν τις πληροφορίες στις περιοχές του εγκεφάλου που ειδικεύονται για την επεξεργασία των πληροφοριών, δηλαδή στη μεσαία κροταφική περιοχή για την όραση και στη περιοχή του Brodmann 1 για την αφή.
Η νέα αυτή έρευνα, αναδεικνύει ότι αυτές οι δύο έννοιες αναπτύσσουν μια κοινή αναπαράσταση της κίνησης, επειδή συνυπάρχουν σε έναν κόσμο στον οποίο, σε πολλές περιπτώσεις, αντιλαμβανόμαστε τα αντικείμενα τόσο μέσω της όρασης, όσο και μέσω της αφής, την ίδια στιγμή. Η περαιτέρω κατανόηση αυτής της λειτουργίας, θα δώσει στους επιστήμονες μια βάση για την κατανόηση του πώς ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως σύνολο, μέσω των πολλαπλών αισθήσεων.