Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος φαίνεται να είναι πιο ενεργά στους εγκεφάλους των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο σχιζοφρένειας, καθώς και εκείνες που έχουν ήδη διαγνωστεί με τη νόσο.
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Psychiatry, η ανακάλυψη θα μπορούσε να προσφέρει μια νέα προσέγγιση για τη θεραπεία αυτής της χρόνιας, σοβαρής διαταραχής του εγκεφάλου που έχει επηρεάσει πληθώρα ανθρώπων σε ένα μεγάλο φάσμα της ανθρώπινης ιστορίας.
Η σχιζοφρένεια εντοπίζεται στο 1% του γενικού πληθυσμού, αλλά αυτό συμβαίνει στο 10% των ανθρώπων που έχουν ένα συγγενή πρώτου βαθμού με τη διαταραχή, όπως ένα γονέα, έναν αδελφό ή αδελφή. Με άλλα λόγια, η κληρονομικότητα παίζει βασικό ρόλο στη διάγνωση της ασθένειας της σχιζοφρένειας.
Η θεραπεία για τη διαταραχή μέχρι σήμερα έχει επικεντρωθεί σε μια ανισορροπία στις πολύπλοκες, αλληλένδετες χημικές αντιδράσεις του εγκεφάλου. Στοχεύοντας στην ντοπαμίνη των νευροδιαβιβαστών και το γλουταμινικό οξύ, τα αντιψυχωσικά φάρμακα χρησιμοποιούνται για την καταπολέμησή της σχιζοφρένειας. Ωστόσο, τα φάρμακα έχουν συχνά παρενέργειες, και εάν οι ασθενείς διακόψουν τη λήψη τους, συχνά υποτροπιάζουν.
Τα νέα ευρήματα εγείρουν την πιθανότητα ότι η έγκαιρη διάγνωση των ατόμων που κινδυνεύουν περισσότερο θα μπορούσε να επιτρέψει την πρόωρη αντιμετώπιση για να αποφευχθούν τα πιο σοβαρά συμπτώματα της νόσου.
Ερευνητές από το Συμβούλιο Ιατρικής Έρευνας (MRC), που βασίζεται στο Imperial College του Λονδίνου – σε συνεργασία με τους συναδέλφους στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου – χρησιμοποίησαν μια τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET) για να μετρήσουν τα επίπεδα της δραστηριότητας των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος στον εγκέφαλο.
Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού, ανταποκρίνονται σε κάθε βλάβη και μόλυνση στον εγκέφαλο. Επίσης, είναι υπεύθυνα ώστε οι συνδέσεις μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων να αναδιαμορφωθούν για να τους κάνει να λειτουργήσει όσο το δυνατόν με απώτερο στόχο να λειτουργούν όσο το δυνατόν καλύτερα.
Η ερευνητική ομάδα εξέτασε μια ομάδα 56 ανθρώπων, εκ των οποίων ορισμένοι είχαν ήδη διαγνωστεί με σχιζοφρένεια, κάποιοι διέτρεχαν τον κίνδυνο της νόσου και άλλοι δεν είχαν κανένα σύμπτωμα ή κίνδυνο εμφάνισης της διαταραχής.
Οι επιστήμονες, ανακάλυψαν ότι τα επίπεδα δραστικότητας του εγκεφάλου αυξήθηκαν ανάλογα με τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων στην ομάδα των ατόμων που έπασχε άτομα με σχιζοφρένεια, και ότι τα άτομα με διάγνωση σχιζοφρένειας είχαν υψηλά επίπεδα δραστικότητας αυτών των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος στον εγκέφαλο τους.