Οι αλλοιωμένοι νευρικοί υπολογισμοί ευθύνονται για τον αυτισμό, σύμφωνα με τους επιστήμονες που αναζητούν τα αίτια της μεγάλης αύξησης περιστατικών που εμφανίζονται στις ΗΠΑ.
Της Αρετής Διαμάντη
Οι διαγνώσεις παιδιών με αυτισμό έχουν αυξηθεί δραματικά στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τα νούμερα ανησυχούν ιδιαίτερα τους επιστήμονες, οι οποίοι αναζητούν τα αίτια σε γενετικές, επιγενετικές, νευρολογικές και άλλες θεμελιώδεις αιτίες.
Ο αυτισμός επηρεάζει τα άτομα σε γνωστικό, κινητικό και αντιληπτικό επίπεδο, και τα συμπτώματα ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των ατόμων. Δεδομένου ότι η ασθένεια εκδηλώνεται με ένα ετερογενές σύνολο συμπτωμάτων, παρά με την επίδραση σε μεμονωμένα νευρικά συστήματα, οι ερευνητές στο Ιατρικό Κολλέγιο Μπέιλορ εικάζουν ότι ο αυτισμός μπορεί να προκύψει από τις παγκόσμιες διαφορές στο νευρικό υπολογισμό.
Νευρωνική υπολογιστική
O αυτισμός είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που εκδηλώνεται ως ένα ετερογενές σύνολο κοινωνικών, γνωστικών, κινητικών και αντιληπτικών συμπτωμάτων. Αυτή η διάχυση σε όλο το σύστημα υποδηλώνει ότι, αντί να επηρεάζει περιορισμένα τα μεμονωμένα συστήματα, όπως την στοργή ή το όραμα, ο αυτισμός μπορεί να αλλάξει εκτεταμένα τη νευρωνική υπολογιστική. Εδώ πιθανολογούμε ότι οι μεταβολές στη μη γραμμική, κανονιστική υπολογιστική που συμβαίνουν σε όλο τον εγκέφαλο μπορεί να αποτελούν τη βάση των συμπεριφορικών χαρακτηριστικών του αυτισμού.
Μια τέτοια υπολογιστική, που ονομάζεται διχαστική εξομάλυνση, εξισορροπεί την διέγερση ενός δικτύου νευρώνων με αναστολή που αντανακλά στην συνολική δραστηριότητα του νευρωνικού πληθυσμού. Μέσω προσομοιώσεων νευρωνικών δικτύων, ερεύνησαν πώς οι μεταβολές στη διχαστική εξομάλυνση μπορεί να προκαλέσει αυτιστική συμπτωματολογία.
Τα ευρήματά έδειξαν ότι η μείωση στην ποσότητα της αναστολής που επέρχεται μέσω της διχαστικής ομαλοποίησης μπορεί να ευθύνεται για τις αντιληπτικές συνέπειες του αυτισμού, πράγμα που είναι συνεπές με την υπόθεση μιας αυξημένης αναλογίας της νευρωνικής διέγερσης προς την αναστολή (Ε / Ι) στη διαταραχή.
Έτσι αυτά τα αποτελέσματα εγκαθιδρύουν μια γέφυρα μεταξύ ανισορροπίας Ε / Ι και των συμπεριφορικών στοιχείων στον αυτισμό, που λείπει σήμερα. Είναι ενδιαφέροντα τα ευρήματά που εμπλέκουν το αλληλοεξαρτώμενο πλαίσιο μεταξύ του νευρωνικού περιβάλλοντος ως βασικού παράγοντα της συμπτωματολογίας του αυτισμού, με τον αυτισμό να αντανακλά σε ένα λιγότερο «κοινωνικό» νευρωνικό πληθυσμό.
Μέσα από μια ευρύτερη συζήτηση των αντιληπτικών δεδομένων, θα εξετασθεί περαιτέρω, πώς η αλλαγμένη διχαστική εξομάλυνση μπορεί να συμβάλει σε ένα ευρύ φάσμα συνεπειών της συμπεριφοράς της διαταραχής. Οι αναλύσεις δείχνουν πως ένα υπολογιστικό πλαίσιο μπορεί να παράσχει πληροφορίες για την νευρωνική βάση του αυτισμού και να διευκολύνει τη δημιουργία διαψεύσημων υποθέσεων. Μια υπολογιστική προοπτική για τον αυτισμό μπορεί να βοηθήσει να επιλυθούν οι διαφορές στον τομέα και να βοηθήσει στον εντοπισμό φυσιολογικών οδών στόχευσης για τη θεραπεία της διαταραχής.