Έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Birmingham δείχνει ότι τα επίπεδα αντισωμάτων στο σάλιο συσχετίζονται με αυτά στον ορό του αίματος, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει στη μορφοποίηση νέων μεθόδων για την εκτίμηση της προστασίας κατά των βακτηριακών λοιμώξεων. Στη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Biomarkers, δείγματα τόσο αίματος και όσο και σιέλου ελήφθησαν από 72 υγιείς ενήλικες. Τα δείγματα στη συνέχεια αναλύθηκαν για να εκτιμηθεί η συγκέντρωση αντισωμάτων IgG, IgM και IgA έναντι 12 αντιγόνων πνευμονιοκόκκου (Ρn). Ειδικότερα η IgA, έχει έναν κρίσιμο ρόλο στη βλεννογονική ανοσία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι γενικά, οι υψηλότερες συγκεντρώσεις αντισώματος στον ορό συσχετίστηκαν με υψηλότερες συγκεντρώσεις στο σάλιο, με τις ισχυρότερες συσχετίσεις να διαπιστώνονται για τα ΙgA αντισώματα. Ενώ αυτά τα προκαταρκτικά αποτελέσματα δεν μπορούν ακόμα να χρησιμοποιηθούν για την διαμόρφωση κλινικών αποφάσεων σε ατομικό επίπεδο, οι συγγραφείς προτείνουν ότι η μέτρηση αντισωμάτων στο σάλιο μπορεί να είναι πολλά υποσχόμενη σε μελλοντικές επιδημιολογικές μελέτες σχετικά με τον εμβολιασμό κατά των βακτηριακών λοιμώξεων, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η επικεφαλής συγγραφέας, Δρ J Heaney από το Πανεπιστήμιο του Birmingham, αναφέρει:
«Προστασία έναντι βακτηριακής λοίμωξης συνήθως προκύπτει με μέτρηση των επιπέδων αντισωμάτων στον ορό του αίματος. Όμως, η αιμοληψία προϋποθέτει μια σειρά από θέματα υλικοτεχνικής υποστήριξης και μπορεί να μην είναι πάντα εφικτή, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, ή όπου εμπλέκονται παιδιά. Η δειγματοληψία στο σάλιο είναι μη επεμβατική, δεν απαιτεί εξειδικευμένη εκπαίδευση ή εξοπλισμό, και μπορεί να είναι πιο αποδοτική.»
«Η υπόθεση ότι τα επίπεδα αντισωμάτων στο σάλιο μπορεί να είναι ενδεικτικά εκείνων στον ορού μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες για τους δείκτες της ανοσίας και εμβολιασμού σε πολλά μέρη του κόσμου». Τα επίπεδα της IgA στο σάλιο ποικίλλουν ως απάντηση σε σωματικό και ψυχολογικό στρες μέσω αλληλεπιδράσεων με το αυτόνομο νευρικό σύστημα και μέτρηση του ρυθμού ροής της είναι σκόπιμη, ώστε να εκφραστεί η έκκρισή της ως συνάρτηση του χρόνου. Αυτή η έρευνα υπογραμμίζει την ανάγκη για μεγαλύτερες περαιτέρω μελέτες για να διερευνηθεί κατά πόσον η δειγματοληψία σιέλου για τον προσδιορισμό του ρυθμού έκκρισης IgA έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί ως έμμεσος δείκτης της συνολικής υγείας από τους επαγγελματίες ως μέρος ενός γενικού check-up.