Νέα Μελέτη: Πώς λύνεται ένα πρόβλημα τόσο τεράστιο και δυσεπίλυτο όσο η παιδική παχυσαρκία; Μια νέα μελέτη από ερευνητές της Σχολής Επιστήμης και Πολιτικής Διατροφής Friedman του Πανεπιστημίου Tufts και του ChildObesity180 προσφέρει σημαντικές νέες ενδείξεις. Υποστηρίζει ότι οι συνασπισμοί που εργάζονται για τον τερματισμό της παιδικής παχυσαρκίας μπορούν να δημιουργήσουν ταχύτερα μόνιμες αλλαγές εάν τα μέλη σχηματίζουν στενές σχέσεις με άτομα σε διαφορετικούς τύπους οργανισμών από τους δικούς τους, είναι σε θέση να μαθαίνουν γρήγορα νέες πληροφορίες και μπορούν να μοιράζονται τις νέες γνώσεις τόσο μέσα στα υπάρχοντα δίκτυά τους όσο και με άτομα σε άλλους τομείς. “Είδαμε ότι είχε σημασία αν τα μέλη ενός συνασπισμού μιλούσαν συχνότερα με άτομα εκτός του δικού τους τομέα”, λέει ο Travis Moore, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Τμήμα Διατροφικών Παρεμβάσεων, Επικοινωνίας και Αλλαγής Συμπεριφοράς της Σχολής Friedman. “Αν ένας συνασπισμός αποτελείται από ανθρώπους από τη δημόσια υγεία, τα νοσοκομεία, τα σχολεία και τις κοινοτικές υπηρεσίες, για παράδειγμα, αλλά οι άνθρωποι της δημόσιας υγείας μιλούν μόνο με άλλους ανθρώπους της δημόσιας υγείας και οι άνθρωποι των κοινοτικών υπηρεσιών μιλούν μόνο μεταξύ τους, η αλλαγή γίνεται πιο αργά”.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο BMC Public Health, εξέτασε τρεις από τις εννέα κοινότητες που συμμετείχαν στο Catalyzing Communities, μια πρωτοβουλία για τη δημιουργία επιτυχημένων παρεμβάσεων σε επίπεδο κοινότητας για την πρόληψη και τη μείωση των ποσοστών παιδικής παχυσαρκίας σε εθνικό επίπεδο. Η πρωτοβουλία αποτελεί μέρος της ChildObesity180, μιας προσπάθειας του Πανεπιστημίου Tufts που ιδρύθηκε από τη Χριστίνα Οικονόμου, προσωρινή κοσμήτορα της Σχολής Friedman και κύρια συγγραφέα της μελέτης, για την αντιμετώπιση των πολύπλοκων παραγόντων της παιδικής παχυσαρκίας και των επιπτώσεών της σε όλα τα στάδια της ζωής. Το Catalyzing Communities συνεργάζεται στενά με πολυτομεακές κοινοτικές συμμαχίες για τη χρήση συστημικών λύσεων βασισμένων σε αποδείξεις, προκειμένου να εντοπιστούν ευκαιρίες υψηλού αντίκτυπου για τη βελτίωση της υγείας και την αύξηση της ισότητας στην υγεία των παιδιών.
Σε αυτή την πιο πρόσφατη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν τον τρόπο με τον οποίο ο σχηματισμός κοινοτικών συνασπισμών μεταβάλλεται γενικά με την πάροδο του χρόνου και πώς θα μπορούσε να προσαρμοστεί μια παρέμβαση ώστε να βελτιωθεί η υιοθέτηση στρατηγικών πρόληψης της παιδικής παχυσαρκίας στο πλαίσιο των συνασπισμών. Οι συνασπισμοί των οποίων τα μέλη μαθαίνουν γρήγορα νέες γνώσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οδηγείται η προαγωγή της υγείας των παιδιών και συνάπτουν περισσότερες συνεργασίες μεταξύ τομέων θα είναι οι πιο επιτυχημένοι, σύμφωνα με την έρευνα. “Οι συνασπισμοί γίνονται πιο αποτελεσματικοί πιο γρήγορα όταν τα μέλη διατηρούν τις τρέχουσες συνεργασίες τους, ενώ ταυτόχρονα κάνουν πολλές διασυνδέσεις σε διάφορους τομείς και διατηρούν και αυτές τις σχέσεις”, λέει ο Economos, ο οποίος είναι επίσης ο New Balance Chair in Childhood Nutrition και καθηγητής διατροφής στο Tufts. “Τα μέλη του συνασπισμού που μαθαίνουν περισσότερα για την πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας τείνουν να αυξάνουν τον αριθμό των ανθρώπων με τους οποίους μοιράζονται αυτές τις πληροφορίες. Και οι άνθρωποι που συνδέονται με αυτά τα μέλη του συνασπισμού αυξάνουν επίσης την κατανόηση και την εμπλοκή τους με το θέμα”.
Ο Moore σημειώνει ότι, ενώ γνωρίζουμε πολλά για τις αιτίες της παιδικής παχυσαρκίας, γνωρίζουμε πολύ λιγότερα για το πώς να επιφέρουμε αλλαγές και να δημιουργήσουμε ισότητα στην υγεία. “Οι περισσότερες έρευνες επικεντρώνονται στη δομή των συνασπισμών”, λέει ο Moore. “Η δική μας έρευνα προσπαθεί να κατανοήσει πώς οι ομάδες εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου και τελικά δημιουργούν αλλαγές. Μέσω της έρευνάς μας, πιστεύουμε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε τις ομάδες να δημιουργήσουν καλύτερους μηχανισμούς αναδιανομής τόσο της γνώσης όσο και των πόρων για τη δημιουργία ισότητας στην υγεία”.