Νέα έρευνα αποκαλύπτει αύξηση των κρουσμάτων μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου, συμπεριλαμβανομένης της μηνιγγίτιδας, μεταξύ των Αμερικανών που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV. Ωστόσο, οι ερευνητές τονίζουν ότι ο κίνδυνος για κάθε άτομο, ανεξάρτητα από την κατάσταση του HIV, παραμένει εξαιρετικά σπάνιος. Μεταξύ του 2017 και του 2021, οι οροθετικοί ασθενείς αντιπροσώπευαν πέντε έως δεκαπέντε περιπτώσεις της βακτηριακής νόσου ετησίως, αντιπροσωπεύοντας το 1,5% έως 4,3% του συνόλου των Αμερικανών ασθενών με μηνιγγιτιδοκοκκική νόσο. Ωστόσο, τα προκαταρκτικά στοιχεία από το 2022 που ανέφεραν τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC) δείχνουν ότι τα άτομα που ζουν με HIV αντιπροσώπευαν σχεδόν το 10% των κρουσμάτων, γεγονός που υποδηλώνει σημαντική αύξηση σε σχετικούς όρους.
Μηνιγγίτιδα και ιός HIV
Η μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος προκαλείται από το βακτήριο Neisseria meningitidis και μπορεί να εκδηλωθεί ως μηνιγγίτιδα ή μηνιγγιτιδοκοκκική αιμορραγία, μια λοίμωξη του αίματος που μπορεί να περιλαμβάνει και άλλα μέρη του σώματος. Το βακτήριο μεταδίδεται κυρίως μέσω στενής επαφής, όπως ο βήχας, το φιλί ή το σάλιο. Ωστόσο, δεν είναι τόσο μεταδοτικό όσο τα μικρόβια που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα ή τη γρίπη. Η μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος μπορεί να αποβεί θανατηφόρα μέσα σε λίγες ώρες, τονίζοντας τη σημασία της άμεσης ιατρικής φροντίδας.
Οι λόγοι πίσω από την αύξηση των κρουσμάτων μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου σε άτομα με HIV δεν είναι σαφείς. Ωστόσο, η ύπαρξη του HIV αυξάνει τον κίνδυνο προσβολής από τη νόσο, ιδίως εάν το άτομο έχει χαμηλό αριθμό CD4 ή υψηλό ιικό φορτίο. Τα άτομα με μη ελεγχόμενο HIV μπορεί να έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, καθιστώντας τα πιο ευάλωτα στις λοιμώξεις. Πολλοί Αμερικανοί που ζουν με HIV λαμβάνουν σήμερα αντιρετροϊκά φάρμακα, τα οποία μπορούν να μειώσουν σημαντικά τα επίπεδα του ιού και να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
Ο Dr. Robert Glatter, ιατρός επειγόντων περιστατικών, τονίζει τη σημασία του εμβολιασμού για τους σεξουαλικά ενεργούς ομοφυλόφιλους άνδρες και τα άτομα που ζουν με HIV. Άλλες ομάδες που θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο εμβολιασμού περιλαμβάνουν φοιτητές, νεοσύλλεκτους στρατιωτικούς, ασθενείς με μεταμόσχευση οργάνων και καρκίνο και άτομα με αυτοάνοσες παθήσεις. Ακόμα και οι ασθενείς με HIV που λαμβάνουν αντιρετροϊκά φάρμακα θα πρέπει να γνωρίζουν τον σημαντικό κίνδυνο που διατρέχουν να προσβληθούν από μηνιγγίτιδα.
Συμπερασματικά, η αύξηση των κρουσμάτων μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου μεταξύ των Αμερικανών με HIV αναδεικνύει τη σημασία του εμβολιασμού, ιδίως για τις ομάδες κινδύνου. Τα άτομα που ζουν με HIV θα πρέπει να συμβουλεύονται τους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης για να αξιολογήσουν την κατάσταση εμβολιασμού τους και να εξετάσουν το ενδεχόμενο να κάνουν το εμβόλιο για την προστασία από τη μηνιγγιτιδοκοκκική νόσο.
