Οι άνθρωποι που προσβάλλονται από κολπική μαρμαρυγή μπορεί να έχουν λίγα ή και καθόλου συμπτώματα, καθιστώντας την διάγνωση περίπλοκη.
Η κολπική μαρμαρυγή είναι η πιο συχνή αρρυθμία στην κλινική πράξη και αποτελεί περίπου το 1/3 των νοσηλειών λόγω διαταραχών του ρυθμού. Προσβάλλει το 1-2% του πληθυσμού και εμφανίζει αυξητική τάση για τα επόμενα 50 έτη.
Η αρρυθμία αυτή δημιουργείται, λόγω ύπαρξης μικροκυκλωμάτων επανεισόδου μέσα στους κόλπους, οδηγώντας σε μη σωστή σύσπασή τους. Πιο αναλυτικά, η σύσπαση των τεσσάρων καρδιακών κοιλοτήτων φυσιολογικά προκαλείται από ένα ηλεκτρικό ερέθισμα που ξεκινά από το φλεβόκομβο (ένα συγκεκριμένο σημείο στον δεξιό κόλπο) και φτάνει μέχρι και το τελευταίο μυοκαρδιακό κύτταρο των κοιλιών. Όταν στους κόλπους επιδρούν πολλαπλά ερεθίσματα και η σύσπασή τους γίνεται αναποτελεσματική, εμφανίζεται η αρρυθμία που λέγεται κολπική μαρμαρυγή.
Η διάγνωση της κολπικής μαρμαρυγής
Η διάγνωση της κολπικής μαρμαρυγής γίνεται με βάση την κλινική εξέταση (ακρόαση ανώμαλου καρδιακού ρυθμού) και τα ηλεκτροκαρδιογραφικά ευρήματα. Σε μερικές περιπτώσεις συστήνεται και η 24ωρη καταγραφή καρδιακού ρυθμού (Holter ρυθμού).
Κάποιες από τις διαγνωστικές εξετάσεις που μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό της υποκείμενης νόσου είναι το υπερηχοκαρδιογράφημα (υπέρηχος / triplex καρδιάς), η δοκιμασία κοπώσεως (test κοπώσεως), στεφανιογραφία και η ηλεκτροφυσιολογική μελέτη, καθώς και αιματολογικές εξετάσεις.
Η κολπική μαρμαρυγή είναι πραγματικά ένα “ επικίνδυνο φτερούγισμα”
Αναφέρετε τα συμπτώματα στο γιατρό σας. Ο ιατρός θα σας κατευθύνει για να κάνετε τις απαραίτητες εξετάσεις. Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η πιστή εφαρμογή των οδηγιών του θεράποντος ιατρού, για την αποφυγή υποτροπών της αρρυθμίας και των εμβολικών επεισοδίων, τόσο με τη φαρμακευτική αγωγή, όσο και με τη διατροφή (ανάλογα με τα φάρμακα που λαμβάνει ο κάθε ασθενής).