Η ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε αυτό που είναι πραγματικά κάθετο είναι ζωτικής σημασίας. Χωρίς αυτό, θα δυσκολευόμασταν να εκτελέσουμε απλές εργασίες, όπως να κρατάμε ένα φλιτζάνι καφέ χωρίς να το χυθεί και να διατηρούμε την κατάλληλη στάση του σώματος. Τώρα, μια διεθνής ομάδα επιστημόνων από την Ιαπωνία, τον Καναδά και τη Γερμανία ανακάλυψε μια νέα κατάσταση από το καθημερινό μας περιβάλλον, όπου αυτή η ικανότητα διακυβεύεται – όταν το σώμα μας πηδάει και κινείται ταυτόχρονα.
Οι παρατηρήσεις των επιστημόνων, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Multisensory Research, βασίστηκαν σε σενάρια του πραγματικού κόσμου, αποκαλύπτοντας παράγοντες που είχαν παραβλεφθεί εδώ και καιρό από προηγούμενες εργαστηριακές μελέτες. «Σε αντίθεση με τις τυπικές μελέτες αυτού του είδους, που γίνονται σε καλά ελεγχόμενα εργαστήρια, η ομάδα μας ταξίδεψε στο Χονγκ Κονγκ για να πραγματοποιήσει έρευνα πεδίου στο παγκοσμίου φήμης τραμ Peak», δήλωσε ο Δρ Chia-huei Tseng, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας και είναι συνεργάτης. καθηγητής στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Ηλεκτρικής Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Τοχόκου (RIEC).
“Πραγματοποιήσαμε πειράματα σε εκατοντάδες επιβάτες που ανεβαίνουν στον υψηλότερο λόφο του Χονγκ Κονγκ, την κορυφή Victoria Peak.” Αν και το βήμα του σώματος και η κίνηση του σώματος έχουν μελετηθεί σε προηγούμενες μελέτες, τα φαινόμενα ήταν μεμονωμένα. Αυτή η μελέτη συνδύασε και τις δύο πτυχές για να προσδιορίσει μια νέα κατάσταση όπου η καθετότητα παραμορφώνεται. Η ομάδα ζήτησε τη βοήθεια ενός αρχιτέκτονα για να κατασκευάσει μια συσκευή που οι συμμετέχοντες θα μπορούσαν να κρατήσουν για να υποδείξουν την αντιληπτή κατακόρυφοτητά τους (δηλαδή, υποκειμενική απτική κατακόρυφη ή SHV).
Στα περισσότερα εργαστηριακά περιβάλλοντα, οι άνθρωποι είναι σε θέση να αντιληφθούν SHV με σφάλμα μικρότερο από 1 βαθμό. Ωστόσο, όταν έγιναν μετρήσεις στο κινούμενο Peak Tram, παρατηρήθηκε λανθασμένη εκτίμηση 10 μοιρών, κάτι που δεν είχε αναφερθεί ποτέ στο παρελθόν. Για να διερευνήσουν τις πιθανές πηγές σφαλμάτων, οι ερευνητές επινόησαν πρόσθετα πειράματα. Πρώτον, έβαλαν τους συμμετέχοντες να κλείσουν τα μάτια τους για να αποκλείσουν οπτικές επιρροές. Στη συνέχεια, για να εξαλείψουν τις επιπτώσεις του αιθουσαίου συστήματος – του αισθητηριακού συστήματος που δημιουργεί μια αίσθηση ισορροπίας και προσανατολισμού στο χώρο – εισήγαγαν μια πίσω σφήνα μεταξύ των συμμετεχόντων και των καρεκλών τους.
Καμία από αυτές τις εναλλαγές δεν είχε μεγάλη επίδραση στη μείωση του σφάλματος SHV, αποκλείοντας το οπτικό και αιθουσαίο σύστημα ως την κύρια αιτία. Στη συνέχεια η ομάδα έστρεψε την προσοχή της στην κίνηση. Δημιούργησαν ξανά μια κλίση καθίσματος χωρίς κίνηση με μια οδοντιατρική καρέκλα. Η αλλαγή του τόνου του σώματος από μόνη της δεν δημιούργησε κανένα σφάλμα SHV. Επιπλέον, έκαναν τις δοκιμές τους στο Ding Ding Tram του Χονγκ Κονγκ, το οποίο τρέχει με παρόμοιες ταχύτητες με το Peak Tram αλλά σε σχετικά επίπεδη επιφάνεια.
Ο καθηγητής Ψυχολογίας Kenzo Sakurai από το Πανεπιστήμιο Tohoku Gakuin, ειδικός στην αυτοκίνηση και συν-συγγραφέας της μελέτης, επισημαίνει ποια είναι η σημαντική ανακάλυψη τα ευρήματά τους. “Η αποτυχία να αντιληφθούμε με ακρίβεια τον προσανατολισμό του σώματός μας σε σχέση με τη βαρύτητα μπορεί να οδηγήσει σε ακατάλληλες κινήσεις ή πτώσεις, καθώς και να βλάψει τις καθημερινές λειτουργίες όπως το περπάτημα, το ανέβασμα μιας σκάλας και η μεταφορά ενός δίσκου. Σε εξειδικευμένες εργασίες όπως η οδήγηση αυτοκινήτου ή ο πιλότος αεροπλάνο, αυτή η αποτυχία θα μπορούσε να είναι καταστροφική”.
Ο Δρ. Tseng πιστεύει ότι η μελέτη τους δείχνει ένα εξαιρετικό παράδειγμα επιστημονικής έρευνας που γενικεύει τον πραγματικό κόσμο στον οποίο ζούμε. Το φυσικό περιβάλλον παρείχε ένα καλά σχεδιασμένο παζλ για να λύσουν οι επιστήμονες. Καθώς οι διεθνείς ταξιδιωτικοί περιορισμοί σταδιακά αίρονται, οι συγγραφείς της εφημερίδας ενθαρρύνουν αυτούς να κάνουν μια βόλτα με το τραμ Peak του Χονγκ Κονγκ για να νιώσουν αυτό το συναρπαστικό αντιληπτικό φαινόμενο. Αλλά ίσως περιμένετε μέχρι μετά τη βόλτα για να πάρετε τον καφέ σας.