Μελέτη ΜΙΤ: Μια νέα μελέτη από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης αμφισβητεί τις εκτεταμένες οδηγίες κοινωνικής απόστασης, υποστηρίζοντας ότι ο «κανόνας των δύο μέρων» είναι ανεπαρκής για τον μετριασμό της εσωτερικής μετάδοσης της COVID-19. “Η ανάλυσή μας δείχνει ότι πολλοί χώροι μπορεί να είναι ασφαλείς για να ανοίξουν εκ νέου με πλήρη χωρητικότητα, ενώ άλλοι ενέχουν σημαντικό κίνδυνο”, εξήγησε ο καθηγητής του ΜΙΤ Μάρτιν Μπαζάντ, ο οποίος διεξήγαγε τη μελέτη μαζί με τον καθηγητή Τζον Μπους, “αναλόγως του ποσού του χρόνου που περνούν οι άνθρωποι μαζί, του ρυθμού του εξαερισμού, του εάν φοριούνται μάσκες προσώπου και άλλων παραγόντων.”
Η μελέτη από ομότιμους, που δημοσιεύτηκε στο Διαδικασία της Εθνικής Ακαδημίας Επιστήμης των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, επικεντρώθηκε σε παράγοντες όπως ο χρόνος που αφιερώθηκε σε εσωτερικούς χώρους, η διήθηση και η κυκλοφορία του αέρα, η ανοσοποίηση και οι άλλα.
“Νομίζω ότι εάν τρέχετε τους αριθμούς, ακόμη και τώρα για πολλούς τύπους χώρων, θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχει ανάγκη για περιορισμούς πληρότητας”, είπε στο CNBC.
Τόσο ο Bazant όσο και ο Bush διδάσκουν εφαρμοσμένα μαθηματικά, ενώ ο Bazant διδάσκει επίσης χημική μηχανική. Ως εκ τούτου, οι καθηγητές ανέπτυξαν έναν υπολογισμό για να προσδιορίσουν τον κίνδυνο έκθεσης στην COVID-19.
“Υποστηρίζουμε ότι, στο πλαίσιο της αερομεταφερόμενης μετάδοσης σε ένα μικτό χώρο, τα οφέλη του κανόνα των δύο μέτρων είναι περιορισμένα”, δήλωσε ο Μπαζάντ.
“Καθώς όλοι στο δωμάτιο αναπνέουν τον ίδιο αέρα, μοιράζονται τον ίδιο κίνδυνο. Η κοινωνική απόσταση μπορεί έτσι να σας δίνει μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας.
Ωστόσο, σημειώνουμε ότι ο κανόνας των δύο μέτρων είναι πολύτιμος για τον περιορισμό της μετάδοσης αναπνευστικών πιδάκων που ενέχουν αυξημένο κίνδυνο όταν οι άνθρωποι δεν φορούν μάσκες. ” Τα σταγονίδια με παθογόνα ταξιδεύουν στον αέρα λόγω των διαφόρων δραστηριοτήτων που οι άνθρωποι ασκούν άνετα, ακόμη και όταν απλά τρώνε, μιλούν και αναπνέουν.
Η αρχική καθοδήγηση επικεντρώθηκε σε σταγονίδια που προωθήθηκαν από βήχα ή φτέρνισμα, αλλά νέα έρευνα υποστηρίζει την ιδέα ότι η ροή αέρα θα μεταφέρει σταγονίδια σε ένα δωμάτιο.
Ακόμη και ο τύπος δραστηριότητας είχε σημαντική σημασία: η άσκηση, το τραγούδι ή η αύξηση της φωνής στην αύξηση της παραγωγής παθογόνων, ενεργώντας για τη μείωση του χρόνου που κάποιος μπορεί να περάσει σε εσωτερικούς χώρους πριν διακινδυνεύσει μεγαλύτερη μόλυνση “με τάξη μεγέθους”
Η μελέτη υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να είναι εξίσου αποτελεσματικό με το άνοιγμα παραθύρων ή την εγκατάσταση νέων ανεμιστήρων για να διατηρείται ο αέρας σε κίνηση, όπως και για την εγκατάσταση ενός νέου συστήματος φιλτραρίσματος –
Ο συνολικός χρόνος που αφιερώνεται σε εσωτερικούς χώρους με άλλους μπορεί να είναι εξίσου σημαντικός με την απόσταση κατά τον προσδιορισμό του κινδύνου μετάδοσης, σύμφωνα με τους Bazant και Bush.