Μελέτη: Αν και πολλοί νέοι ενήλικες βρίσκουν ευχάριστες τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις τις ημέρες με αυξημένο χρόνο μοναξιάς, εκείνοι που αναζητούν τη μοναξιά ως διαφυγή από το άγχος ή τις δυσάρεστες κοινωνικές συνθήκες μπορεί να μην το κάνουν, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας νέας μελέτης ερευνητών του Πανεπιστημίου του Μπάφαλο. Προηγούμενες έρευνες δείχνουν ότι το να περνάς πολύ χρόνο μόνος συνδέεται με αρνητικές επιπτώσεις, όπως η μοναξιά και η συναισθηματική δυσφορία. Άλλες μελέτες έχουν συνδέσει το να περνά κανείς χρόνο μόνος του με θετικά αποτελέσματα, όπως η μείωση του θυμού, του άγχους και της θλίψης. Αλλά αυτή η μελέτη αξιολόγησε με μοναδικό τρόπο το πώς το να περνά κανείς χρόνο μόνος του σχετίζεται με το πώς αισθάνονται οι άνθρωποι για τις αλληλεπιδράσεις με άλλους την ίδια ημέρα και αν αυτή η σύνδεση εξαρτάται από τους λόγους για τους οποίους κάποιος αναζητούσε τη μοναξιά εξ αρχής. “Διαπιστώσαμε ότι οι άνθρωποι που αναζητούν τη μοναξιά από φόβο ή αντιπάθεια για τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις βίωσαν αυξημένο άγχος όταν αλληλεπιδρούσαν με άλλους τις ημέρες που είχαν περισσότερο χρόνο μόνοι τους από ό,τι συνήθως”, δήλωσε η Hope White, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο τμήμα ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Buffalo ( University at Buffalo) (UB) και πρώτη συγγραφέας της μελέτης. “Πιστεύουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή τα άτομα αυτά δεν χρησιμοποιούν τον μοναχικό τους χρόνο με τρόπους που είναι αναζωογονητικοί. “Αντ’ αυτού, μπορεί να περνούν τον χρόνο που περνούν μόνοι τους σκεπτόμενοι”.
Η νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε σε ειδικό τεύχος για τη μοναξιά στο Διεθνές Περιοδικό Ανάπτυξης Συμπεριφοράς (International Journal of Behavioral Development), παρέχει νέες γνώσεις σχετικά με τους πιθανούς κινδύνους και τα οφέλη της μοναξιάς κατά την αναδυόμενη ενηλικίωση, ένα κρίσιμο στάδιο στην πορεία της ζωής που ορίζεται, εν μέρει, από τη νέα ελευθερία να καθορίζει κανείς πώς και με ποιον περνάει τον χρόνο του. Στη μελέτη συμμετείχε ένα ποικίλο δείγμα 411 αναδυόμενων ενηλίκων ηλικίας 18-26 ετών. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωναν καθημερινά αναφορές στα smartphones τους σχετικά με τον χρόνο που περνούσαν μόνοι τους και πώς αισθάνονταν στη συνέχεια όταν υπήρχε κοινωνική αλληλεπίδραση. Αυτός ο καινοτόμος σχεδιασμός επέτρεψε στους ερευνητές να εξετάσουν τις αλλαγές στον χρόνο που περνούν μόνοι τους, ώστε να μπορέσουν να προσδιορίσουν τον αντίκτυπο του αυξημένου χρόνου μοναξιάς στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. “Το να περνάμε χρόνο μόνοι μας είναι σύνηθες φαινόμενο σε όλη τη διάρκεια της ζωής, και παρόλα αυτά, δεν έχουμε ακόμη κατανοήσει πλήρως πότε, γιατί και για ποιον εγκυμονεί κινδύνους έναντι οφελών”, δήλωσε η Julie Bowker, Ph.D., αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχολογίας του Κολεγίου Τεχνών και Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Πανεπιστημίου του Buffalo (UB), και μία από τις συνσυγγραφείς της μελέτης. “Ωστόσο, το ερευνητικό ενδιαφέρον για τη μοναξιά αυξάνεται και πρόσθετες γνώσεις όπως αυτές που συγκεντρώνονται από αυτή τη νέα μελέτη θα μπορούσαν να έχουν σημαντικές πιθανές επιπτώσεις στην παρέμβαση”.
Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει τα οφέλη της γνώσης ότι ο αυξημένος χρόνος μοναξιάς δεν είναι πάντα χρήσιμος, σύμφωνα με την White. “Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την καθοδήγηση σχετικά με το πώς να χρησιμοποιούν καλύτερα τον επιπλέον “χρόνο μου” με τρόπους που τους βοηθούν τόσο ατομικά όσο και στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους”, δήλωσε η White “Υπάρχει, επίσης, η δυνατότητα για οδηγίες σχετικά με το πώς να διαχειρίζονται καλύτερα τα αρνητικά συναισθήματα κατά τη διάρκεια των κοινωνικών αλληλεπιδράσεων μετά από μια παρατεταμένη περίοδο μοναξιάς, ειδικά για τους ανθρώπους που έχουν άγχος για την αλληλεπίδραση με τους άλλους”. Προχωρώντας προς τα εμπρός, η White βλέπει ευκαιρίες για περαιτέρω έρευνα που θα διερευνήσει γιατί κάποιοι άνθρωποι βιώνουν θετικά ή αρνητικά συναισθήματα μετά από μια περίοδο μοναξιάς. “Μήπως επειδή βρίσκουν τη μοναξιά δυσάρεστη και οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις αισθάνονται ιδιαίτερα ευπρόσδεκτες μετά από χρόνο μοναξιάς; Επηρεάζει η μοναξιά τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τους συντρόφους της σχέσης μας;” αναρωτιέται η White. “Η μελέτη μας προωθεί το πεδίο, αλλά υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να μάθουμε γι’ αυτή την πολύ συνηθισμένη καθημερινή εμπειρία”.
