Μακρά COVID: Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη συνθηκών μακράς COVID-19 είναι η πρόληψη της ασθένειας COVID-19 Οι ερευνητές λένε ότι έχουν εντοπίσει βιολογικούς παράγοντες κινδύνου που θα μπορούσαν να προβλέψουν ποιος είναι πιο πιθανό να αναπτύξει «μακροχρόνια COVID». Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε την Τρίτη στο περιοδικό Cell, η ομάδα με έδρα τις ΗΠΑ είπε ότι διεξήγαγε μια βαθιά διαχρονική έρευνα σε περισσότερους από 200 ασθενείς με COVID-19 από το σημείο της αρχικής τους διάγνωσης έως την ανάρρωση δύο έως τρεις μήνες αργότερα.
Η μελέτη – ενσωματωμένη με κλινικά δεδομένα και συμπτώματα που αναφέρθηκαν από τους ασθενείς – επέλυσε τέσσερις παράγοντες κατά τη στιγμή της αρχικής διάγνωσης, συμπεριλαμβανομένων του διαβήτη τύπου 2, της RNAαιμίας SARS-CoV-2, της ιαιμίας του ιού Epstein-Barr και συγκεκριμένων αυτοαντισωμάτων. Σε ασθενείς με γαστρεντερικό μακράς COVID, τα Τ κύτταρα παρουσίασαν μοναδικά μια κυτταροτοξική μετα-οξεία επέκταση.
Τα κυτταροτοξικά Τ κύτταρα – τα οποία παράγονται κυρίως στον θύμο αδένα – σκοτώνουν κύτταρα και όγκους που έχουν μολυνθεί από ιούς, σύμφωνα με τη Βρετανική Εταιρεία Ανοσολογίας.
Η ανάλυση των ανοσολογικών υπογραφών που σχετίζονται με τα συμπτώματα έδειξε συντονισμένη πόλωση ανοσίας – στην οποία τα ανοσοκύτταρα υιοθετούν ξεχωριστά προγράμματα και εκτελούν εξειδικευμένες λειτουργίες ως απόκριση σε συγκεκριμένα σήματα – σε τέσσερις υποτύπους καταστάσεων υγείας που παρουσιάζουν αποκλίνουσα οξεία βαρύτητα και μακρά COVID. «Διαπιστώνουμε ότι οι ανοσολογικές συσχετίσεις μεταξύ των παραγόντων μακράς διάρκειας COVID μειώνονται με την πάροδο του χρόνου οδηγώντας σε ξεχωριστές ανοσολογικές καταστάσεις ανάρρωσης», έγραψε η ομάδα, σημειώνοντας ότι η ανιχνευσιμότητα των περισσότερων μακρών παραγόντων COVID στη διάγνωση υπογραμμίζει τη σημασία των πρώιμων μετρήσεων της νόσου για την κατανόηση των έκτακτων χρόνιων καταστάσεων.
Ο Τζιμ Χιθ, ο κύριος ερευνητής της μελέτης και πρόεδρος του Ινστιτούτου Συστημικής Βιολογίας του Σιάτλ, δήλωσε στους New York Times ότι το 37% των ασθενών – ηλικίας 18 έως 89 ετών – είχαν αναφέρει τρία ή περισσότερα συμπτώματα μακράς διάρκειας COVID δύο ή τρεις μήνες μετά την μόλυνση. Το 24% ανέφερε ένα ή δύο συμπτώματα και το 39% ανέφερε κανένα σύμπτωμα. Οι ασθενείς – πολλοί από τους οποίους νοσηλεύτηκαν – ερωτήθηκαν για συμπτώματα που σχετίζονται με μακρά COVID-19 και οι ερευνητές ανέλυσαν σταδιακά το αίμα και τα ρινικά επιχρίσματα.
Από αυτούς που ανέφεραν τρία ή περισσότερα συμπτώματα, το 95% είχε έναν ή περισσότερους από τους τέσσερις βιολογικούς παράγοντες που εντοπίστηκαν στη μελέτη όταν διαγνώστηκαν.
Ο Χιθ είπε στη δημοσίευση ότι τα αυτοαντισώματα συσχετίστηκαν με τα δύο τρίτα των περιπτώσεων μακράς COVID.
Η ομάδα επιβεβαίωσε ορισμένα από τα ευρήματά της σε μια ξεχωριστή ομάδα 100 ασθενών και συνέκρινε τα αποτελέσματα με δεδομένα από 457 υγιείς ανθρώπους. “Κάναμε αυτήν την ανάλυση επειδή γνωρίζουμε ότι οι ασθενείς θα πάνε σε γιατρούς και θα πουν ότι είναι κουρασμένοι όλη την ώρα ή οτιδήποτε άλλο και ο γιατρός τους λέει απλώς να κοιμούνται περισσότερο.
Αυτό δεν είναι πολύ χρήσιμο.
Έτσι, θέλαμε πραγματικά να έχουν έναν τρόπο να ποσοτικοποιήσουν και να πουν ότι στην πραγματικότητα κάτι δεν πάει καλά με αυτούς τους ασθενείς», εξήγησε. Οι συγγραφείς της μελέτης προειδοποίησαν ότι τα ευρήματα ήταν διερευνητικά και ότι θα πρέπει να γίνει περισσότερη έρευνα.
Σε μια έκθεση, ερευνητές στο Ισραήλ ανέφεραν ότι δεδομένα από άτομα που μολύνθηκαν με τον ιό νωρίς στην πανδημία υποδηλώνουν ότι ο εμβολιασμός μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου μακροχρόνιας COVID.
Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC), οι άνθρωποι μπορεί να βιώσουν μακροχρόνιες καταστάσεις COVID για τέσσερις ή περισσότερες εβδομάδες μετά την πρώτη μόλυνση από τον ιό.
Αυτές οι καταστάσεις μπορεί να παρουσιάζονται ως διαφορετικοί τύποι και συνδυασμοί προβλημάτων υγείας.
Μερικοί άνθρωποι που είχαν σοβαρή ασθένεια με COVID-19 εμφανίζουν πολυοργανικές επιδράσεις ή αυτοάνοσες καταστάσεις και τα παιδιά μπορεί να εμφανίσουν πολυσυστημικό φλεγμονώδες σύνδρομο (MIS).
Ο οργανισμός ανέφερε ότι τα συμπτώματα – εξαιρουμένων άλλων τύπων καταστάσεων μετά την COVID-19 που τείνουν να εμφανίζονται σε άτομα που είχαν σοβαρή ασθένεια – για οποιονδήποτε είχε COVID-19 μπορεί να περιλαμβάνουν δυσκολία στην αναπνοή, εγκεφαλική ομίχλη, πόνο στις αρθρώσεις ή στους μύες, προβλήματα ύπνου, διάθεση ταλαντεύσεων, αλλαγή στον εμμηνορροϊκό κύκλο και αλλαγή στην οσμή ή τη γεύση. Από τον Ιούλιο, οι μακροχρόνιες συνθήκες COVID μπορούν να θεωρηθούν αναπηρία σύμφωνα με τον Νόμο για τους Αμερικανούς με Αναπηρίες (ADA).
Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη συνθηκών μακράς διάρκειας COVID-19 είναι η πρόληψη της ασθένειας COVID-19.