Μια νέα μελέτη με επικεφαλής ερευνητές στο Baylor College of Medicine διαπίστωσε ότι η χρήση μιας συσκευής ηλεκτρικής διέγερσης στο σπίτι βελτίωσε τη μυϊκή αιμάτωση, τον ρυθμό με τον οποίο παρέχεται οξυγόνο στους μύες και την αντοχή σε ασθενείς που νοσηλεύτηκαν λόγω μόλυνσης από COVID-19 και παρουσίασε επίμονη ατροφία, αδυναμία, πόνο ή κόπωση στα κάτω άκρα. Η εργασία δημοσιεύτηκε στο Physiological Reports.
«Προς το παρόν, δεν υπάρχει αποδεδειγμένος λόγος για τον οποίο το Sars-CoV-2 προκαλεί βλάβη στους μύες», δήλωσε ο Δρ Alejandro Zulbaran-Rojas, επικεφαλής συγγραφέας της εργασίας και ερευνητής στο Χειρουργικό Τμήμα Michael E. DeBakey. «Υπάρχουν υπάρχουσες ενδείξεις που δείχνουν ότι η ηλεκτρική διέγερση μπορεί να βελτιώσει τη μυϊκή αιμάτωση και την παροχή οξυγόνου παρόμοια με την ελαφριά άσκηση. Επίσης, αυτή η θεραπεία έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τη μυϊκή αντοχή σε ασθενείς με προηγούμενη νοσηλεία, επομένως σχεδιάσαμε τη μελέτη μας με βάση αυτά τα δεδομένα».
«Η μελέτη μας προσφέρει ελπίδα για την αντιμετώπιση των παρατεταμένων υπολειπόμενων συμπτωμάτων της COVID-19, όπως ο πόνος και η κόπωση στο κάτω άκρο, γνωστά ως μετα-οξεία επακόλουθα του SARS-CoV-2 (PASC),» δήλωσε ο Δρ Bijan Najafi, συγγραφέας στην εργασία. «Ανακαλύψαμε ότι ένας συγκεκριμένος τύπος ηλεκτρικής διέγερσης, που βελτιώνει την οξυγόνωση χωρίς να κουράζει τους μύες, θα μπορούσε να υποστηρίξει τη δυσανεξία στην άσκηση που υπάρχει σε ασθενείς με COVID-19. Αυτή η ασφαλής, φιλική προς τον ασθενή μέθοδο χρησιμοποιεί αυτοκόλλητα επιθέματα στο δέρμα και μπορεί να πραγματοποιηθεί στο σπίτι χωρίς τακτικές επισκέψεις σε κλινική».
Στη μελέτη συμμετείχαν 18 άτομα, ηλικίας 18-85 ετών, που διαγνώστηκαν με μακρά COVID και ανέφεραν ατροφία, αδυναμία, πόνο ή κόπωση και στα δύο κάτω άκρα, με τα μισά στην ομάδα ελέγχου και τα άλλα στην ομάδα παρέμβασης. Οι συμμετέχοντες χρησιμοποίησαν μια μικρή συσκευή ηλεκτρικής διέγερσης συνδεδεμένη με επιθέματα ηλεκτροδίων και στους δύο γαστροκνήμιους μύες τους, τον πιο ογκώδη μυ στη γάμπα, καθημερινά για μία ώρα σε τέσσερις εβδομάδες. Οι μισοί έλαβαν ενεργή ηλεκτρική διέγερση και οι άλλοι μισοί εικονικό φάρμακο. Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες επέστρεφαν στην κλινική κάθε εβδομάδα για αξιολογήσεις.
«Χρησιμοποιήσαμε φασματοσκοπία εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας για να φωτογραφίσουμε πόση οξυγονωμένη αιμοσφαιρίνη μπορούσε να ρέει μέσα από τις γάμπες και κάτω στο πόδι, και χρησιμοποιήσαμε επιφανειακή ηλεκτρομυογραφία για να μετρήσουμε την ηλεκτρική δραστηριότητα των μυϊκών ινών στις γάμπες, και τα δύο αποτελέσματα αξιολογήθηκαν ως απόκριση σε ηλεκτρική διέγερση διάρκειας μιας ώρας», είπε ο Zulbaran. «Αυτές οι μέθοδοι διατήρησαν τη συλλογή δεδομένων μας όσο το δυνατόν πιο μη επεμβατική, ενώ μας επέτρεψαν να δούμε τον αντίκτυπο της ηλεκτρικής διέγερσης».
Μετά από τέσσερις εβδομάδες, οι συμμετέχοντες που έλαβαν ενεργή ηλεκτρική διέγερση εμφάνισαν σημάδια αυξημένων επιπέδων οξυγονωμένης αιμοσφαιρίνης στο πόδι καθώς και βελτιωμένη μυϊκή αντοχή μετά από ηλεκτρική διέγερση διάρκειας μίας ώρας στην αξιολόγηση τελικού σημείου. «Διαπιστώσαμε ότι οι καθημερινές συνεδρίες ηλεκτρικής διέγερσης διάρκειας μιας ώρας ήταν και ασφαλείς και καλά ανεκτές», είπε ο Zulbaran.
«Στους ασθενείς δόθηκαν έρευνες πριν και μετά τη μελέτη και όσοι έλαβαν ενεργή ηλεκτρική διέγερση ανέφεραν αυξήσεις στην κλίμακα Πληροφοριακού Συστήματος μέτρησης των αποτελεσμάτων που αναφέρθηκαν από τον ασθενή (PROMIS), η οποία αξιολογεί τη σωματική, ψυχική και κοινωνική υγεία, μετά από τέσσερις εβδομάδες». Με βάση τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τη μελέτη, ο Zulbaran και η ομάδα του πιστεύουν ότι αυτή η θεραπεία είναι μια πρακτική και πολλά υποσχόμενη παρέμβαση για άτομα με μυοσκελετικά συμπτώματα που επιδιώκουν να βελτιώσουν τη λειτουργική τους αποκατάσταση.