Ο κίνδυνος μετάδοσης κορωνοϊού από την κοινή χρήση αθλητικού εξοπλισμού είναι “χαμηλότερος από ό,τι πιστεύεται”, σύμφωνα με βρετανική μελέτη. Οι ερευνητές, με επικεφαλής το School of Tropical Medicine στο Λίβερπουλ, εφάρμοσαν ζωντανά ιϊκά σωματίδια σε εννέα τύπους αθλητικού εξοπλισμού και σε ένα υλικό ελέγχου. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι “φαίνεται απίθανο” οι αθλητικές μπάλες και τα αξεσουάρ να αποτελούν σημαντική αιτία μετάδοσης κορωνοϊού.
Στις ΗΠΑ, ο Μπόρις Τζόνσον, δήλωσε τον περασμένο Ιούνιο ότι οι μπάλες του κρίκετ είναι ένας “φυσικός φορέας” κορωνοϊού. Η μελέτη Strike διαπίστωσε, ωστόσο, ότι ο ιός μεταφέρεται λιγότερο μέσω απορροφητικών υλικών – όπως είναι τα γάντια του κρίκετ και οι μπάλες του τένις -, σε σύγκριση με μη πορώδεις εξοπλισμούς- όπως οι σέλες των αλόγων στους αγώνες και οι μπάλες του ράγκμπι.
Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπήρχε “ταχεία αποσύνθεση” ιϊκών σωματιδίων σε διάφορους τύπους εξοπλισμού και ήταν “πολύ δύσκολο” να μεταφερθεί πίσω ζωντανός ο ιός. Συμπερασματικά, η «στενή επαφή» μεταξύ των παικτών είναι πιθανό να είναι ένας πιο σημαντικός τρόπος εξάπλωσης του ιού από την κοινή χρήση του αθλητικού εξοπλισμού, κατέληξαν οι ερευνητές.
Ο Τζέιμς Κάλντερ, από το Imperial College και την κλινική Fortius, δήλωσε ότι “Τα ευρήματα αυτής της μελέτης είναι σημαντικά όχι μόνο για τους ‘ελίτ’ αθλητές, αλλά και για τα κοινοτικά αθλήματα και τα σχολεία μας”. Και προσέθεσε: “Δείχνει ότι ο κίνδυνος μετάδοσης όταν μοιράζεστε αθλητικό εξοπλισμό είναι χαμηλότερος από ό,τι πιστεύαμε και υπογραμμίζει τη σημασία της προώθησης άλλων μέτρων ελέγχου των λοιμώξεων στα αθλήματα, ενώ παροτρύνει τους κατασκευαστές εξοπλισμού να κατασκευάσουν επιφάνειες που ενδέχεται να είναι λιγότερο πιθανό να διατηρήσουν βιώσιμο τον ιό”.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, εφαρμόστηκε μια χαμηλή δόση και μια υψηλή δόση κορωνοϊού σε διαφορετικά υλικά αθλητικού εξοπλισμού – όπως γάντι κρίκετ, μπάλα γκολφ, σέλα αλόγου, κόκκινες και άσπρες μπάλες κρίκετ, μπάλα ράγκμπι και μπάλα τένις. Καθένα από τα πειραματικά υλικά δοκιμάστηκε μετά από ένα λεπτό, πέντε λεπτά, 15 λεπτά, 30 λεπτά και 90 λεπτά, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν ο ιός θα μπορούσε να μεταφερθεί από τον εξοπλισμό εντός χρόνων που είναι οι συνήθεις χρόνοι που διαρκούν οι αθλητικές εκδηλώσεις.
Όταν εφαρμόστηκε η χαμηλή δόση, ο ιός ανακτήθηκε σε επτά από τα 10 αντικείμενα που εξετάστηκαν μετά από ένα λεπτό, σε ένα υλικό από τα 10 μετά από πέντε λεπτά – στη σέλα αλόγου – και σε κανένα από τα 10 αντικείμενα μετά από 15 λεπτά. Όταν εφαρμόστηκε η υψηλή δόση, ο ιός ανακτήθηκε σε εννέα από τα 10 στοιχεία μετά από ένα και πέντε λεπτά – σε όλα εκτός από το γάντι κρίκετ – σε έξι από τα 10 αντικείμενα μετά από 30 λεπτά και σε δύο από αυτά μετά από 90 λεπτά – τη μπάλα του ράγκμπι και τη σέλα αλόγου.
Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, δεδομένων των διαφορών στη μεταφορά ιών μεταξύ των τύπων αθλητικού εξοπλισμού, τα ευρήματα θα μπορούσαν να “κατευθύνουν τη μηχανική κατασκευή υλικών που συγκρατούν και απορροφούν τον ιό” σε αντίθεση με τα υδατοαπωθητικά υλικά, όπου η ικανότητα μεταφοράς σωματιδίων του ιού από την επιφάνεια του εξοπλισμού είναι μεγαλύτερη.