Οι κοινωνικοί παράγοντες επηρεάζουν τη μελλοντική υγεία ενός ατόμου, αλλά δεν υπάρχει επί του παρόντος πρακτικός τρόπος για να συνοψίσουμε τον προγνωστικό τους αντίκτυπο. Ερευνητές στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης (MGH) και στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο πρόσφατα έκαναν μια ολοκληρωμένη απογραφή των κοινωνικών χαρακτηριστικών των ηλικιωμένων και την απόσταξαν σε μια σύντομη έρευνα που μπορεί να προβλέψει τη μακροζωία.
Η εργασία, η οποία δημοσιεύεται στο Proceedings of the National Academy of Sciences, θα έχει εφαρμογές σε κλινικά, πληθυσμιακά περιβάλλοντα και ερευνητικά περιβάλλοντα. Για τη μελέτη, η ομάδα ανέλυσε πληροφορίες από 8.250 ενήλικες ηλικίας ≥65 ετών. Μέσα σε τέσσερα χρόνια από μια βασική συνέντευξη, το 22% είχε πεθάνει. Μέθοδοι πρόβλεψης με ένα εργαλείο μηχανικής μάθησης που ονομάζεται LASSO άντλησαν από 183 πιθανούς κοινωνικούς προγνωστικούς παράγοντες για να αποκαλύψουν οκτώ που προέβλεπαν θάνατο εντός τεσσάρων ετών:
- κακή καθαριότητα της γειτονιάς,
- χαμηλός αντιληπτός έλεγχος της οικονομικής κατάστασης,
- συναντήσεις με παιδιά λιγότερο χρόνο,
- μη μισθωτή εργασία,
- με παιδιά,
- μη εθελοντές,
- όσοι νιώθουν απομόνωση,
- και με λιγότερη ευγένεια ή σεβασμό.
“Συχνά υπερτονίζουμε τη σημασία των ιατρικών καταστάσεων όταν σκεφτόμαστε τη μακροζωία. Αυτή η έρευνα δείχνει ότι η κοινωνική μας ζωή είναι εξίσου σημαντική με τις ιατρικές καταστάσεις”, λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Sachin J. Shah, MD, MPH, γιατρός-επιστήμονας στο MGH και στο Harvard Medical. Σχολείο. “Από τα δεδομένα μας, αναπτύξαμε μια έρευνα 10 ερωτήσεων που χρησιμοποιεί την ηλικία, το φύλο και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά για να προβλέψει τη μακροζωία. Αυτή η έρευνα προβλέπει επίσης άλλα αποτελέσματα σημαντικά για τους ηλικιωμένους, όπως η ανεξάρτητη ζωή.”
«Η αποτυχία να ληφθούν υπόψη οι κοινωνικοί κίνδυνοι μπορεί να προάγει τις κοινωνικές ανισότητες», δήλωσε ο ανώτερος συγγραφέας Kenneth E. Covinsky, MD, MPH, κλινικός-ερευνητής στο Τμήμα Γηριατρικής στο UC San Francisco. “Το Medicare τιμωρεί τα νοσοκομεία για υπερβολικές επανεισαγωγές, όπως καθορίζεται από ένα μοντέλο προσαρμογής κινδύνου. Αγνοώντας τους κοινωνικούς παράγοντες, το Medicare τιμωρεί εκείνα τα νοσοκομεία που εξυπηρετούν κοινωνικά περιθωριοποιημένες κοινότητες.”
Ο Shah και οι συνάδελφοί του εργάζονται επί του παρόντος για να επικυρώσουν τα ευρήματά τους μέσω πρόσθετων μελετών και να ενσωματώσουν την έρευνά τους – την οποία αποκαλούν δείκτη κοινωνικής αδυναμίας – στην ιατρική έρευνα. Έχουν επίσης καταστήσει το Social Frailty Index διαθέσιμο στο διαδίκτυο για χρήση από άλλους. Οι κλινικοί γιατροί μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ευρετήριο για να συμπληρώσουν τα εργαλεία πρόβλεψης που χρησιμοποιούνται συνήθως για να βοηθήσουν τους ηλικιωμένους να συμμετάσχουν σε προηγμένο σχεδιασμό φροντίδας και να σταθμίσουν τις ιατρικές παρεμβάσεις.
Ωστόσο, θα πρέπει να αποφεύγουν τη χρήση του δείκτη για να περιορίσουν τη φροντίδα των ηλικιωμένων ενηλίκων υψηλότερου από το μέσο όρο, επειδή ένας ασθενής είναι «κοινωνικά αδύναμος». Αντίθετα, το εργαλείο θα πρέπει να χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό ατόμων σε κίνδυνο που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από μέτρα που αντιμετωπίζουν τα κοινωνικά ζητήματα που επηρεάζουν την υγεία τους. Επίσης, οι ερευνητές και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής που εργάζονται σε τομείς που σχετίζονται με την υγεία και τη γήρανση ενδέχεται να βρουν πολλαπλές χρήσεις του δείκτη.