Καθώς οι σκύλοι γερνούν, όπως και οι άνθρωποι, τείνουν να επιβραδύνουν. Οι ερευνητές ήταν περίεργοι για το εάν αυτό το αργό περπάτημα θα μπορούσε επίσης να είναι δείκτης νοητικής έκπτωσης στους σκύλους. Για να διερευνηθεί αυτό, διεξήχθη μια σειρά πειραμάτων, συμπεριλαμβανομένης της μέτρησης της ταχύτητας των σκύλων τόσο εντός όσο και εκτός λουριού, καθώς και γνωστικές δοκιμές.
Σκύλοι και απώλεια μνήμη
Η Δρ Natasha Olby, η συγγραφέας της μελέτης και πρόεδρος στη γεροντολογία στο Κολλέγιο Κτηνιατρικής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, εξήγησε ότι η ταχύτητα βάδισης στους ανθρώπους συνδέεται έντονα με τη γνωστική έκπτωση. Ως εκ τούτου, οι ερευνητές υπέθεσαν ότι το ίδιο μπορεί να ισχύει και στους σκύλους.
Στη μελέτη συμμετείχαν 46 ενήλικοι σκύλοι και 49 ηλικιωμένοι σκύλοι. Μόνο η ταχύτητα βάδισης μετρήθηκε στα ενήλικα σκυλιά, ενώ τα ηλικιωμένα σκυλιά υποβλήθηκαν σε μετρήσεις ταχύτητας βάδισης, γνωστικές δοκιμασίες και συμπλήρωση ερωτηματολογίου γνωστικής αξιολόγησης από τους ιδιοκτήτες τους.
Οι ηλικιωμένοι σκύλοι ομαδοποιήθηκαν με βάση τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου και τις βαθμολογίες τους στα γνωστικά τεστ. Η ταχύτητα βάδισης μετρήθηκε πρώτα ενώ τα σκυλιά περπατούσαν με λουρί για περίπου 16 πόδια. Στη συνέχεια, τους προσφέρθηκε ένα κέρασμα στην ίδια απόσταση και τους κάλεσαν να το βγάλουν από το λουρί.
Ο Olby εξήγησε ότι η μέτρηση της ταχύτητας βάδισης αποτελούσε πρόκληση, επειδή τα σκυλιά τείνουν να ταιριάζουν με την ταχύτητα των χειριστών τους όταν είναι σε λουρί. Για να αντιμετωπιστεί αυτό, πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις τόσο εντός όσο και εκτός λουριού για να καθοριστεί ποιο ήταν το πιο χρήσιμο μέτρο. Οι ερευνητές ανησυχούσαν επίσης ότι το μέγεθος του σώματος και το μήκος των άκρων μπορεί να επηρεάσουν την ταχύτητα βάδισης. Ωστόσο, διαπίστωσαν ότι όταν δεν ήταν λουρί, το μέγεθος δεν έκανε τη διαφορά. Αυτό τους επέτρεψε να παρατηρήσουν τις επιπτώσεις τόσο της σωματικής ικανότητας όσο και του κινήτρου για φαγητό στην ταχύτητα βάδισης.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα σκυλιά στο τελευταίο τέταρτο της αναμενόμενης διάρκειας ζωής τους κινούνταν πιο αργά από τα ενήλικα σκυλιά, ανεξάρτητα από το σχετικό μέγεθός τους. Επιπλέον, τα ηλικιωμένα σκυλιά με πιο αργή κίνηση είχαν πιο σοβαρά επίπεδα νοητικής έκπτωσης, όπως υποδεικνύεται από τα ερωτηματολόγια και τα γνωστικά τεστ.
Ενώ ο πόνος στις αρθρώσεις δεν φάνηκε να συσχετίζεται με την ταχύτητα βάδισης σε αυτή τη μελέτη, δεν συμπεριλήφθηκαν σκύλοι με σοβαρή οστεοαρθρίτιδα. Οι ερευνητές ελπίζουν να το αντιμετωπίσουν σε μελλοντικές μελέτες.
Ο Δρ Olby τόνισε ότι όταν πρόκειται για λειτουργική γήρανση, η κινητικότητα και η γνωστική ικανότητα είναι σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες. Η κινητικότητα βασίζεται στο νευρικό σύστημα, το οποίο περιλαμβάνει αισθητηριακή είσοδο, κεντρική επεξεργασία και κινητική έξοδο. Επομένως, η κινητικότητα και η γνώση συνδέονται στενά. Με μειωμένη κινητικότητα, η ποσότητα εισόδου που λαμβάνει το νευρικό σύστημα μειώνεται επίσης. Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, ότι η ταχύτητα του περπατήματος και η άνοια συσχετίζονται.
Η συναρπαστική πτυχή της μελέτης δεν είναι μόνο η συσχέτιση μεταξύ της ταχύτητας βάδισης και της άνοιας σε σκύλους, παρόμοια με τους ανθρώπους, αλλά και η ευκολία των δοκιμών, καθώς έχει κίνητρα για τα τρόφιμα και περιλαμβάνει μικρή απόσταση. Ο Δρ Olby πιστεύει ότι θα μπορούσε να γίνει ένα απλό τεστ προσυμπτωματικού ελέγχου που μπορεί να πραγματοποιήσει οποιοσδήποτε κτηνίατρος σε ηλικιωμένους ασθενείς.