Καρκίνος του Πνεύμονα: Η παραδοσιακή θεραπεία για τον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα σε πρώιμο στάδιο είναι η λοβεκτομή, όπου ο χειρουργός εξαλείφει τον καρκινικό ιστό αφαιρώντας έναν ολόκληρο λοβό του πνεύμονα. Ωστόσο, μια νέα έρευνα διαπιστώνει ότι επιλεγμένοι ασθενείς με νόσο σε αρχικό στάδιο που υποβάλλονται σε μια λιγότερο επεμβατική διαδικασία έχουν συγκρίσιμα αποτελέσματα, δημιουργώντας ελπίδες για μια λιγότερο επιθετική προσέγγιση στη χειρουργική του καρκίνου του πνεύμονα.
Η 10ετής μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Επιστημονικό Περιοδικό Ιατρικής New England με επικεφαλής τον ιατρικό ογκολόγο Everett Vokes, MD, του του Πανεπιστημίου Ιατρικής του Σικάγο (University of Chicago Medicine), προσθέτει στοιχεία που υποστηρίζουν ένα νέο πρότυπο για τη διατήρηση του πνευμονικού ιστού σε ασθενείς με καρκίνο, όποτε αυτό είναι δυνατόν. “Είναι σπουδαίο να γνωρίζουμε ότι μπορούμε να προσφέρουμε με ασφάλεια στους ασθενείς μας μια διαδικασία που επιτρέπει τη διατήρηση λειτουργικού πνευμονικού ιστού, εφόσον οι ασθενείς βρίσκονται σε κατάλληλη φάση και η χειρουργική ομάδα έχει την απαραίτητη εμπειρία”, δήλωσε ο Vokes. Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι μία από τις πιο συχνές μορφές καρκίνου στις Ηνωμένες Πολιτείες και προκαλεί τους περισσότερους θανάτους από καρκίνο τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Αν και σχετίζεται με την ύπαρξη ιστορικού καπνίσματος, ο καρκίνος του πνεύμονα διαγιγνώσκεται όλο και περισσότερο σε μη καπνιστές καθώς και σε πρώην καπνιστές. Εκτιμάται ότι το 2023 θα διαγνωστούν 235.000 νέες περιπτώσεις καρκίνου του πνεύμονα.
Οι περισσότεροι ασθενείς θα διαγνωστούν αφού ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματός τους. Ευτυχώς, η βελτίωση του ελέγχου στους καπνιστές σημαίνει ότι οι γιατροί εντοπίζουν τον καρκίνο του πνεύμονα σε πρώιμα στάδια. Σε αυτή τη μελέτη, 697 ασθενείς με περιφερικούς όγκους σταδίου 1 μεγέθους μικρότερου των 2 εκατοστών ανατέθηκαν τυχαία να υποβληθούν σε λοβεκτομή ή σε υπολοβιακή εκτομή, όπου αφαιρείται μέρος του καρκινικού λοβού. Στην περίπτωση της τελευταίας, οι ασθενείς έλαβαν είτε σφηνοειδή εκτομή, η οποία περιλαμβάνει την αφαίρεση ενός μη ανατομικού, σφηνοειδούς κομματιού ιστού που περιέχει τον όγκο, είτε ανατομική τμηματική εκτομή κατά την οποία οι χειρουργοί αφαιρούν το ανατομικό τμήμα του πνεύμονα με τον όγκο, μαζί με τη μικρή αεροφόρο οδό, τη μεμονωμένη αρτηρία και τη φλέβα που τροφοδοτούν και αποστραγγίζουν την περιοχή. Μετά από διάμεση παρακολούθηση επτά ετών, η πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη μελέτη φάσης 3 διαπίστωσε ότι η επιβίωση χωρίς νόσο ήταν παρόμοια μεταξύ των λοβεκτομών και των υπολοβεκτομών. Η πενταετής επιβίωση χωρίς νόσο και η πενταετής συνολική επιβίωση ήταν παρόμοιες, υποστηρίζοντας τη λιγότερο επεμβατική διαδικασία ως προτιμώμενη επιλογή. “Πρόκειται για μια πολύ σημαντική μελέτη που θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τους ασθενείς με μικρούς καρκίνους του πνεύμονα σε πρώιμο στάδιο -ιδιαίτερα καθώς περνάμε στην εποχή του προσυμπτωματικού ελέγχου του καρκίνου του πνεύμονα, όπου ελπίζουμε να βρούμε πολύ περισσότερους μικρούς όζους που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με αυτή την προσαρμοσμένη χειρουργική προσέγγιση”, δήλωσε η θωρακοχειρουργός του UChicago Medicine Jessica Donington, MD, MSCR. Η έρευνα ακολουθεί μια μελέτη Ιαπώνων ερευνητών που δημοσιεύθηκε πέρυσι στο The Lancet, η οποία συνέκρινε τη λοβεκτομή με την τμηματική εκτομή (αλλά όχι τη σφηνοειδή εκτομή). Η εν λόγω μελέτη αποκάλυψε ότι οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε τμηματική εκτομή είχαν καλύτερη επίδοση όσον αφορά τη συνολική επιβίωση, αλλά όχι όσον αφορά την τοπική υποτροπή. Η εξοικονόμηση πνευμονικού ιστού φάνηκε να βοηθά στην επιβίωση από άλλες ασθένειες και δευτερογενείς καρκίνους.
“Η συνολική επιβίωση σε αυτή την πιο πρόσφατη δοκιμή ήταν περίπου 80% και στα δύο σκέλη”, δήλωσε ο Donington, προσθέτοντας ότι χρειάζονται περισσότερες θεραπείες για τον καρκίνο του πνεύμονα. “Αυτοί είναι οι ασθενείς σε πρώιμο στάδιο και οι μικρότεροι όγκοι μας. Έχουμε κάνει όλες τις συνιστώμενες σήμερα θεραπείες και παρόλα αυτά η συνολική επιβίωση εξακολουθεί να είναι μόνο 80%, όταν είναι πολύ πάνω από 90% για τον καρκίνο του μαστού ή του προστάτη παρόμοιου σταδίου”. Γενικά, οι υγιείς μη καπνιστές με σχετικά καλή πνευμονική λειτουργία μπορούν να ανεχθούν τις λοβεκτομές χωρίς μακροχρόνιες παρενέργειες. Ωστόσο, οι ασθενείς με μειωμένη πνευμονική λειτουργία, λόγω καπνίσματος ή άλλων συνοδών νοσημάτων, μπορεί να είναι πολύ άρρωστοι για να υποβληθούν στη διαδικασία. “Υπάρχουν φορές που δεν μπορούμε να κάνουμε λοβεκτομή επειδή απλά δεν υπάρχει αρκετός καλός πνεύμονας για να μπορέσουμε να αφαιρέσουμε έναν ολόκληρο λοβό”, δήλωσε ο Donington. “Αυτή η έρευνα είναι καλά νέα για όλους τους ασθενείς”. Τόσο ο Donington όσο και ο Vokes προειδοποίησαν για τη σημασία της εύρεσης από τους ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα ενός χειρουργού που να είναι ειδικευμένος στην εκτέλεση υπολοβιακών εκτομών, οι οποίες είναι τεχνικά πιο δύσκολες χειρουργικές επεμβάσεις από τη λοβεκτομή.
