Kαρκίνος του Παχέος Εντέρου: Η χορήγηση χημειοθεραπείας σε ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου πριν από τη χειρουργική επέμβαση μειώνει τον κίνδυνο επανεμφάνισης της νόσου, σύμφωνα με τα αποτελέσματα κλινικής δοκιμής του Cancer Research UK. Η δοκιμή FOxTROT έδειξε ότι η χορήγηση χημειοθεραπείας σε ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου πριν και όχι μετά τη χειρουργική επέμβαση μείωσε κατά 28% την πιθανότητα επιστροφής του καρκίνου εντός 2 ετών. Συνολικά, 1.053 ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου από 85 νοσοκομεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, τη Δανία και τη Σουηδία συμμετείχαν στη μελέτη, με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ και του Πανεπιστημίου του Λιντς.
Οι ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου χωρίστηκαν σε δύο ομάδες στη μελέτη. Η πρώτη ομάδα έλαβε 6 εβδομάδες χημειοθεραπείας, ακολουθούμενη από χειρουργική επέμβαση και στη συνέχεια 18 εβδομάδες χημειοθεραπείας. Η δεύτερη ομάδα είχε τη συνήθη θεραπεία για τον καρκίνο του παχέος εντέρου, η οποία ήταν πρώτα χειρουργική επέμβαση και στη συνέχεια 24 εβδομάδες χημειοθεραπείας. Μέσω των αξιολογήσεων παρακολούθησης, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς που έκαναν χημειοθεραπεία πριν από τη χειρουργική επέμβαση είχαν σημαντικά λιγότερες πιθανότητες να δουν τον καρκίνο τους να επανέρχεται, σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν όλη τη χημειοθεραπεία τους μετά τη χειρουργική επέμβαση. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η χορήγηση χημειοθεραπείας σε ασθενείς με καρκίνο του εντέρου πριν από τη χειρουργική επέμβαση θα μπορούσε εύκολα να υιοθετηθεί από το NHS και άλλα συστήματα υγείας σε όλον τον κόσμο. Τουλάχιστον 5.000 ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου στο Ηνωμένο Βασίλειο και εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς παγκοσμίως θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτή τη θεραπεία κάθε χρόνο. Η αναπληρώτρια καθηγήτρια στη Μονάδα Κλινικών Δοκιμών του Μπέρμιγχαμ στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, Δρ Laura Magill, δήλωσε: “Έως και 1 στους 3 ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου μπορεί να δει τον καρκίνο του να επανέρχεται μετά τη χειρουργική επέμβαση. Το ποσοστό αυτό είναι υπερβολικά υψηλό και χρειαζόμαστε νέες στρατηγικές θεραπείας για να σταματήσουμε την επανεμφάνιση του καρκίνου του παχέος εντέρου. “Η συνήθης προσέγγιση ήταν να χορηγείται χημειοθεραπεία μετά τη χειρουργική επέμβαση για την εξάλειψη τυχόν καρκινικών κυττάρων που μπορεί να είχαν εξαπλωθεί πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Αλλά η έρευνά μας δείχνει ότι η χορήγηση μέρους της χημειοθεραπείας πριν από τη χειρουργική επέμβαση αυξάνει τις πιθανότητες να σκοτωθούν όλα τα καρκινικά κύτταρα. Ένας αυξανόμενος όγκος στοιχείων δείχνει την αξία της προεγχειρητικής χημειοθεραπείας σε αρκετές άλλες μορφές καρκίνου και πιστεύουμε ότι τα αποτελέσματά μας θα μπορούσαν να μεταμορφώσουν τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε τον καρκίνο του παχέος εντέρου στην κλινική”. Συνολικά, 699 ασθενείς στη δοκιμή έλαβαν χημειοθεραπεία πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Η εργασία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Journal of Clinical Oncology.
Ο Geoff Hoggard από το Leeds διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου το 2016 και έλαβε μέρος στη δοκιμή. “Είχα παρατηρήσει αίμα στα κακά μου μερικές φορές και αρχικά είχα νιώσει αρκετά αμήχανα γι’ αυτό. Όμως κατέληξα να διαγνωστώ με καρκίνο του παχέος εντέρου, γεγονός που ήταν μια τεράστια αφύπνιση. Οι γιατροί είδαν τον καρκίνο πολύ καθαρά με μια κολονοσκόπηση και μου είπαν ότι χρειαζόταν επείγουσα θεραπεία, κάτι που αποτέλεσε τεράστιο σοκ”, εξήγησε. “Ήμουν πρόθυμος να εκμεταλλευτώ κάθε ευκαιρία για να λάβω την πιο αποτελεσματική θεραπεία. Η δοκιμή FOxTROT μου φάνηκε ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχω αυτό και με χαρά δήλωσα συμμετοχή όταν ο σύμβουλός μου προσφέρθηκε να με βάλει σε αυτήν. Έκανα χημειοθεραπεία έξι εβδομάδων πριν από τη χειρουργική επέμβαση και 18 εβδομάδων μετά, η οποία ήταν δύσκολη. Η ομίχλη του εγκεφάλου και η έντονη κούραση με πλήρωσαν. Συνέχισα, χάρη στην υποστήριξη των φίλων, της οικογένειας και της τοπικής μου εκκλησίας, που ήταν μια συνεχής πηγή δύναμης. Τελικά, όλα άξιζαν τον κόπο. Δεν είχα καμία επιπλοκή μετά την επέμβαση και δεν υπήρξαν σημάδια καρκίνου κατά τους μήνες και τα χρόνια μετά. Έξι χρόνια μετά, ξαναζώ τη ζωή μου στο έπακρο. Δεν μετανιώνω καθόλου για τη συμμετοχή μου στη δοκιμή FOxTROT. Ελπίζω ότι πολλοί άλλοι θα ζήσουν περισσότερο, απαλλαγμένοι από τον καρκίνο, λόγω της αναπτυσσόμενης επιστήμης που στηρίζει αυτή τη νέα προσέγγιση και η οποία λειτούργησε τόσο καλά στην περίπτωσή μου”, κατέληξε. Ο καθηγητής έρευνας για τον γαστρεντερικό καρκίνο στο Πανεπιστήμιο του Leeds, Matthew Seymour, δήλωσε: “Ο χρόνος είναι το παν όταν πρόκειται για τη θεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου. Η απλή πράξη της επίσπευσης της χημειοθεραπείας, η χορήγησή της πριν από τη χειρουργική επέμβαση αντί για μετά, αποδίδει αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Η χορήγηση χημειοθεραπείας πριν από τη χειρουργική επέμβαση θα μπορούσε να αποτρέψει τις υποτροπές του καρκίνου χωρίς την ανάγκη για ακριβά νέα φάρμακα ή τεχνολογίες. Ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικό να διαπιστωθεί ότι οι ασθενείς που έλαβαν χημειοθεραπεία πριν από τη χειρουργική τους επέμβαση υπέστησαν λιγότερες χειρουργικές επιπλοκές. Η κλιμάκωση αυτής της θεραπείας παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένων των χωρών χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, θα μπορούσε να μεταμορφώσει τη φροντίδα του καρκίνου και να σώσει πολλές χιλιάδες ζωές”.
Οι επιστήμονες αναλαμβάνουν τώρα δύο ακόμη κλινικές δοκιμές, FOXTROT-2 και FOXTROT-3, για να διερευνήσουν αν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ασθενείς επωφελούνται επίσης από τη χημειοθεραπεία πριν από τη χειρουργική επέμβαση και για να διερευνήσουν αν η προσθήκη περισσότερων χημειοθεραπευτικών φαρμάκων πριν από τη χειρουργική επέμβαση μειώνει περαιτέρω τις πιθανότητες επανεμφάνισης του καρκίνου. Εάν οι δοκιμές αυτές είναι επιτυχείς, οι ασθενείς θα μπορούσαν να λαμβάνουν πιο προσαρμοσμένες θεραπείες για τον καρκίνο, με νέους τύπους και συνδυασμούς χημειοθεραπείας που θα προσφέρονται σε διαφορετικούς ασθενείς ανάλογα με το πόσο πιθανό είναι να ωφεληθούν από αυτές. Ο Dion Morton, καθηγητής Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, δήλωσε: “Σε πολλά μέρη του κόσμου οι θεραπείες για τον καρκίνο μπορεί να είναι απαγορευτικά ακριβές. Θέλαμε να πάμε προς την αντίθετη κατεύθυνση, δοκιμάζοντας μια θεραπεία που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ομάδα ασθενών…. οι γιατροί σε χώρες σε όλο τον κόσμο θα μπορούν τώρα να εφαρμόσουν αυτά τα ευρήματα στην κλινική πρακτική, σώζοντας πολλές χιλιάδες ζωές”.
