Ένα νέο βιοδιασπώμενο τζελ βελτιώνει την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να κρατά μακριά τον καρκίνο μετά την χειρουργική αφαίρεση των όγκων. Το πήκτωμα, που δοκιμάστηκε σε ποντίκια, απελευθερώνει φάρμακα και ειδικά αντισώματα που ταυτόχρονα εξαντλούν τα κύτταρα που αναστέλλουν το ανοσοποιητικό που ονομάζονται μακροφάγα από το χειρουργικό σημείο και ενεργοποιούν τα Τ κύτταρα ώστε να μπορούν να επιτεθούν στον καρκίνο. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν-Μάντισον δοκίμασαν το τζελ σε μοντέλα ποντικιών πολλών καρκίνων. Διαπίστωσαν ότι το τζελ κρατούσε αποτελεσματικά υπό έλεγχο όγκους που είναι γνωστό ότι ανταποκρίνονται καλά σε αυτό το είδος ανοσοθεραπείας, όπως οι καρκίνοι του παχέος εντέρου CT26.
Αλλά το τζελ λειτούργησε καλά και κατά των μελανωμάτων B16F10, των σαρκωμάτων S180 και των τριπλών αρνητικών καρκίνων του μαστού 4T1, οι οποίοι ανταποκρίνονται λιγότερο στην ανοσοθεραπεία και είναι πιο επιρρεπείς σε μεταστάσεις. Αυτά τα πειράματα απόδειξης της ιδέας θα υποστηρίξουν πρόσθετη έρευνα σε άλλα ζωικά μοντέλα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μελλοντικές κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Τα πειράματα διεξήχθησαν από το εργαστήριο του Quanyin Hu, καθηγητή στη Φαρμακευτική Σχολή UW–Madison, με την υποστήριξη του καθηγητή φαρμακευτικής Seungpyo Hong και των συνεργατών του στο UW School of Medicine and Public Health. Η ομάδα δημοσίευσε τα ευρήματά της στις 6 Απριλίου στο περιοδικό Nature Communications.
“Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι που βλέπουμε ότι αυτή η τοπική στρατηγική μπορεί να λειτουργήσει ενάντια σε τόσα πολλά διαφορετικά είδη όγκων, ειδικά σε αυτούς τους μη ανοσογονικούς όγκους”, λέει ο Hu. “Είμαστε ακόμη πιο χαρούμενοι που βλέπουμε ότι αυτή η τοπική θεραπεία μπορεί να αναστείλει τη μετάσταση του όγκου.” Η χειρουργική επέμβαση είναι μια εξαιρετική θεραπεία για πολλούς όγκους, αλλά ένας μικρός αριθμός καρκινικών κυττάρων που παραμένουν μετά την επέμβαση μπορεί να επιτρέψει στους όγκους να αναπτυχθούν ξανά. Για να αντιμετωπίσουν αυτή τη διαδικασία, οι ερευνητές ανέπτυξαν το τζελ τους ώστε να απελευθερώνει αργά στο χειρουργικό σημείο δύο βασικά συστατικά.
Το ένα είναι το φάρμακο Pexidartinib, το οποίο έχει εγκριθεί για χρήση για την αναστολή της λειτουργίας των μακροφάγων που σχετίζονται με τον όγκο. Αυτά τα κύτταρα προάγουν την ανάπτυξη όγκων και η αναστολή των κυττάρων επιβραδύνει αυτή την καρκινική ανάπτυξη. Το δεύτερο συστατικό του τζελ ήταν τα αιμοπετάλια – τα κομμάτια των κυττάρων που πήζουν το αίμα – συνδεδεμένα με αντισώματα που διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτά τα αντισώματα, γνωστά ως anti-PD-1, βοηθούν τα Τ κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να αναγνωρίζουν και να επιτίθενται στα καρκινικά κύτταρα. Οι ερευνητές ήλπιζαν ότι η τοπική απελευθέρωση των αιμοπεταλίων που συνδέονται με το αντίσωμα και του Pexidartinib θα μεγιστοποιούσε την επίδρασή τους κοντά στο σημείο του όγκου και θα ελαχιστοποιούσε τις παρενέργειες που εμφανίζονται όταν αυτές οι θεραπείες χορηγούνται ενδοφλεβίως και κυκλοφορούν ευρέως στο σώμα.
Πράγματι, τα ποντίκια που έλαβαν το τζελ εμφάνισαν ασήμαντες παρενέργειες. Τα σώματα υποβαθμίζουν το τζελ με την πάροδο του χρόνου. Η ομάδα του Hu εξέτασε το τζελ έναντι μιας ευρείας σειράς καρκίνων, επειδή αυτοί οι όγκοι ποικίλλουν ως προς τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίνονται σε θεραπείες που βασίζονται στο ανοσοποιητικό, όπως τα συζευγμένα με αντι-PD-1 αιμοπετάλια. Σε κάθε περίπτωση, το τζελ επιβράδυνε σημαντικά την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων και αύξησε τη διάρκεια ζωής των ποντικών. Το τζελ μείωσε επίσης σημαντικά την εξάπλωση του μεταστατικού μοντέλου καρκίνου του μαστού που εξέτασαν οι ερευνητές.
Τα τελευταία χρόνια, ο Χονγκ και ο Χου αναπτύσσουν ανεξάρτητα νέους τρόπους ελέγχου του καρκίνου χωρίς την παραδοσιακή χημειοθεραπεία, η οποία έχει σοβαρές παρενέργειες. Τώρα συνεργαζόμενοι, σχεδιάζουν να συνεχίσουν να δοκιμάζουν δημιουργικές προσεγγίσεις που θα μπορούσαν να βρουν το δρόμο τους σε ανθρώπους ασθενείς τα επόμενα χρόνια. “Αυτή είναι μόνο η αρχική φάση της συνεργασίας μεταξύ των δύο εργαστηρίων μας”, λέει ο Χονγκ.