Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι τα επίπεδα της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες δηλαδή, αυξήθηκαν κατά τους προηγούμενους μήνες πριν υποστεί κάποιος μια καρδιακή προσβολή. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το μακροχρόνιο στρες είναι παράγοντας κινδύνου για καρδιακές προσβολές.
«Τα επίπεδα της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες, διέφεραν μεταξύ των ατόμων που είχαν υποστεί καρδιακή προσβολή και εκείνων που δεν είχαν επηρεαστεί από αυτό. Αυτό υποδηλώνει ότι η κορτιζόλη μπορεί να είναι ένας νέος δείκτης κινδύνου για καρδιακές προσβολές. Πρέπει να πάρουμε το άγχος στα σοβαρά», λέει ο καθηγητής Tomas Faresjö από το Τμήμα Επιστημών Υγείας, Ιατρικής και Φροντίδας (HMV) στο Πανεπιστήμιο Linköping, κύριος ερευνητής της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports.
Το άγχος αποτελεί ένα φυσικό μέρος της ζωής μας σήμερα, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά που δε γνωρίζουμε για τις επιπτώσεις του μακροχρόνιου στρες στο σώμα μας. Είναι γνωστό ότι το ξαφνικό συναισθηματικό ή σωματικό στρες, όπως αυτό που προκαλείται από φυσικές καταστροφές ή παρόμοια σοβαρά γεγονότα, μπορεί να προκαλέσει καρδιακές προσβολές. Αλλά τι γίνεται με το μακροπρόθεσμο άγχος; Ήταν δύσκολο να μετρηθεί το μακροπρόθεσμο άγχος λόγω της έλλειψης αξιόπιστων μεθόδων. Η ερευνητική ομάδα βελτίωσε τη χρήση ενός νέου βιοδείκτη, με τον οποίο μετρούν τα επίπεδα της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες. Αυτό επιτρέπει τη μέτρηση των επιπέδων κορτιζόλης προς τα πίσω στο χρόνο, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί πως η συγκεκριμένη μέθοδος ανάλυσης είναι προς το παρόν διαθέσιμη μόνο σε ερευνητικά περιβάλλοντα.
«Εάν ρωτήσετε κάποιον που έχει υποστεί καρδιακή προσβολή εάν αισθάνθηκε άγχος πριν το περιστατικό, η απάντηση συνήθως είναι ναι. Αλλά αυτή η απάντηση μπορεί να χρωματιστεί από το καρδιακό συμβάν. Αποφεύγουμε αυτό το πρόβλημα με τη μέθοδο μας, καθώς χρησιμοποιούμε ένα βιολογικό δείκτη που μπορεί να μετρήσει αναδρομικά και αντικειμενικά δείχνοντας τα επίπεδα του στρες τους μήνες πριν από την καρδιακή προσβολή», λέει ο Tomas Faresjö.
Στην παρούσα μελέτη, με τίτλο: «Stressheart», οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δείγματα μαλλιών μήκους μεταξύ 1 και 3 εκατοστών, που αντιστοιχούν σε 1-3 μήνες ανάπτυξης της τρίχας.
Η μελέτη έλαβε οικονομική υποστήριξη από την AFA Insurance.