Οι ηλικιωμένοι της Καλιφόρνια που ζουν σε κοινότητες με κακή ποιότητα αέρα έχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2. Αυτό συμβαίνει ακόμη και για όσους ασχολούνται με φυσικές δραστηριότητες σε εξωτερικούς χώρους. Όπως φαίνεται, μια σύνθετη και χρόνια μεταβολική διαταραχή προκαλείται από αντίσταση στην ινσουλίνη και κυτταρική δυσλειτουργία. Παρόλο που η ανάπτυξη του διαβήτη συνήθως σχετίζεται με την παχυσαρκία και την σωματική αδράνεια, τα αίτια είναι πολύπλοκα. Πρόσφατη έρευνα πρότεινε ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες κινδύνου παίζουν επίσης ρόλο. Εδώ εμπίπτει και η ατμοσφαιρική ρύπανση.
Πώς ρισκάρουν όσοι ασκούνται υπαίθρια;
“Ο κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη που σχετίζεται με το Ο3 ήταν 1,5 φορές υψηλότερος στην ομάδα δραστηριοτήτων με υψηλότερο υπαίθριο χώρο. Το ίδιο συνέβη ακόμη και στην ομάδα χαμηλότερης δραστηριότητας. Υπάρχει ένας αξιοσημείωτα υψηλότερος κίνδυνος σε σύγκριση με εκείνους που ζουν σε λιγότερο μολυσμένες κοινότητες”. Αυτό δήλωσε η Dr. Beate Ritz, καθηγήτρια επιδημιολογίας UCLA . Η Ritz συν-συνέγραψε την έρευνα. “Η φυσική δραστηριότητα είναι γνωστή και ευρέως αναγνωρισμένη για τα οφέλη της στην υγεία. Ωστόσο οι ευεργετικές επιπτώσεις που έχουν οι εξωτερικές φυσικές δραστηριότητες στην ανθρώπινη υγεία μπορεί να πρέπει να σταθμιστούν έναντι των βλαβερών επιπτώσεων της ατμοσφαιρικής ρύπανσης σε περιοχές που επηρεάζονται από υψηλά επίπεδα ρύπανσης.”
Οι ερευνητές από UCLA, Berkeley, Irvine και San Francisco επικεντρώθηκαν στους κατοίκους μιας περιοχής με έξι κομητείες στο Σακραμέντο. Όλοι ήταν ηλικιωμένοι Μεξικανο-Αμερικανοί, ηλικίας 60 ετών και άνω. Εξετάστηκαν οι πληροφορίες υγείας που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια των ερευνών, οι οποίες συνεχίστηκαν μέχρι το 2007 σε τακτική βάση. Επίσης μελετήθηκε η ρύπανση, η ποιότητα του αέρα και τα επίπεδα κυκλοφορίας στις ίδιες γειτονιές. Διαπίστωσαν λοιπόν ότι από σχεδόν 1.800 άτομα που ερωτήθηκαν, 186 ανέπτυξαν διαβήτη. Τα άτομα που εμφάνισαν διαβήτη ζούσαν σε κοινότητες με υψηλότερη έκθεση στο όζον. Ήταν εκείνοι που είχαν περισσότερες πιθανότητες να ασκηθούν σε εξωτερικούς χώρους. Ανάμεσα στις ασκήσεις ήταν η ενασχόληση με την κηπουρική, το περπάτημα, το κολύμπι και ο χορός. Επίσης κυνήγι, κάμπινγκ και βαρκάδα, όπως και γκολφ είναι δραστηριότητες που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.
Δυστυχώς, ένα είναι βέβαιο. Καθίσταται σαφές ότι ακόμη και όσοι ασκούνται βρίσκονται σε κίνδυνο. Κινδυνεύουν να αναπτύξουν διαβήτη λόγω της κακής ποιότητας του αέρα. Το οξύμωρο είναι ότι ασκούνται ακριβώς για να αποφύγουν παρόμοια προβλήματα. Αυτά τα ευρήματα έχουν μεγάλη σημασία για την προστασία της δημόσιας υγείας. Απαιτούνται πολιτικές και στρατηγικές για τη μείωση της έκθεσης στο όζον στις κοινότητες. Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί ότι τα οφέλη για την υγεία από την σωματική δραστηριότητα δεν θα μειωθούν από την έκθεση στη ρύπανση, ειδικά σε ευάλωτους πληθυσμούς.
