Η ηπατίτιδα Α και Β είναι δύο διακριτοί ιοί που επηρεάζουν κυρίως το ήπαρ, οδηγώντας σε ηπατίτιδα ή φλεγμονή του ηπατικού ιστού. Η κατανόηση του ρόλου τους στην ηπατική νόσο είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία.
Η ηπατίτιδα Α μεταδίδεται συνήθως μέσω μολυσμένων τροφίμων ή νερού ή μέσω στενής επαφής με ένα μολυσμένο άτομο. Σε αντίθεση με την ηπατίτιδα Β, η ηπατίτιδα Α δεν οδηγεί σε χρόνια μόλυνση. Οι περισσότερες περιπτώσεις ηπατίτιδας Α υποχωρούν από μόνες τους μέσα σε λίγες εβδομάδες και το μολυσμένο άτομο αναπτύσσει ανοσία έναντι μελλοντικών λοιμώξεων. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, ειδικά σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας ή άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, η ηπατίτιδα Α μπορεί να προκαλέσει σοβαρά συμπτώματα και επιπλοκές, όπως οξεία ηπατική ανεπάρκεια, αν και αυτό είναι σπάνιο.
Από την άλλη πλευρά, η ηπατίτιδα Β είναι μια πιο σοβαρή και δυνητικά απειλητική για τη ζωή λοίμωξη. Μεταδίδεται μέσω της επαφής με μολυσμένο αίμα, σωματικά υγρά ή από μολυσμένη μητέρα στο νεογνό της κατά τη διάρκεια του τοκετού. Σε αντίθεση με την ηπατίτιδα Α, η ηπατίτιδα Β μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια λοίμωξη, αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών ηπατικών επιπλοκών όπως κίρρωση (ουλές στο ήπαρ) και καρκίνο του ήπατος με την πάροδο του χρόνου. Ο εμβολιασμός κατά της ηπατίτιδας Β είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός στην πρόληψη νέων λοιμώξεων και τα αντιιικά φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση της χρόνιας ηπατίτιδας Β και να μειώσουν τον κίνδυνο ηπατικής βλάβης.
Τόσο η ηπατίτιδα Α όσο και η Β μπορεί να εμφανιστούν με παρόμοια συμπτώματα, όπως κόπωση, ναυτία, κοιλιακό άλγος, ίκτερο (κιτρίνισμα του δέρματος και των ματιών) και σκούρα ούρα. Η διάγνωση συνήθως περιλαμβάνει εξετάσεις αίματος για την ανίχνευση συγκεκριμένων αντισωμάτων ή ιικών αντιγόνων. Η θεραπεία για την οξεία ηπατίτιδα Α και Β επικεντρώνεται στην υποστηρικτική φροντίδα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων, ενώ η χρόνια ηπατίτιδα Β μπορεί να απαιτεί μακροχρόνια αντιική θεραπεία.
Συμπερασματικά, ενώ η ηπατίτιδα Α και Β επηρεάζουν και οι δύο το ήπαρ, διαφέρουν ως προς τους τρόπους μετάδοσής τους, την πιθανότητα χρόνιας μόλυνσης και τη σοβαρότητα των αποτελεσμάτων. Η πρόληψη μέσω του εμβολιασμού, η άσκηση καλής υγιεινής και η αποφυγή συμπεριφορών υψηλού κινδύνου είναι απαραίτητα για τη μείωση του βάρους της ηπατικής νόσου που σχετίζεται με την ηπατίτιδα. Η έγκαιρη διάγνωση και η κατάλληλη διαχείριση διαδραματίζουν βασικούς ρόλους στην πρόληψη των επιπλοκών και στη βελτίωση των αποτελεσμάτων για άτομα με λοιμώξεις από ηπατίτιδα Α και Β.