Ένα νέο κρούσμα πανώλης έκανε την εμφάνισή τους στις ΗΠΑ, και συγκεκριμένα στην πολιτεία του Όρεγκον.
Αυξημένος αριθμός κρουσμάτων πανώλης καταγράφηκε το 2015 στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων της χώρας, έχουν καταγραφεί 16 περιστατικά.
Το τελευταίο άτομο που παρουσίασε συμπτώματα της ασθένειας ήταν μια έφηβη από το Όρεγκον που αναρρώνει στο νοσοκομείο. Σύμφωνα με τις υγειονομικές αρχές, το κορίτσι κόλλησε το βακτήριο Yersinia pestis από ψύλλο κατά την διάρκεια κυνηγετικού ταξιδιού στην επαρχία Morrow.
Σύμφωνα με τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, η πανώλη είναι σπάνια στο Όρεγκον και πιο συχνή στην Αριζόνα, το Κολοράντο και το Νέο Μεξικό. Οι ασθενείς συνήθως έχουν προηγουμένως δεχτεί τσίμπημα ψύλλου που είχε αγκιστρωθεί στο τρίχωμα αρουραίων και άλλων τρωκτικών. Δεν έχουν καταγραφεί θάνατοι στην Αμερική από το 1995, καθώς η ασθένεια στα πρώτα στάδια μπορεί να αντιμετωπιστεί με αντιβιοτικά.
Να υπενθυμίσουμε ότι η πανώλη ευθύνεται για μια καταστροφική πανδημία, γνωστή και ως «μαύρος θάνατος», από την οποία νόσησε το ένα τρίτο του ευρωπαϊκού πληθυσμού τον 14ο αιώνα.
Η σηψαιμική και η πνευμονική μορφή είναι πάντα θανατηφόρες, εάν η θεραπευτική αγωγή δεν είναι ταχύτατα αποτελεσματική. Οι σουλφοναμίδες και ορισμένα αντιβιοτικά, όπως η στρεπτομυκίνη είναι πολύ αποτελεσματικές κατά του πανωλικού βακτηρίου.
Η λέξη προέρχεται από το ουσιαστικοποιημένο επίθετο ο, η πανώλης (-ους), το πανώλες. Εννοείται ότι προσδιορίζει το ουσιαστικό νόσος (πανώλης νόσος) και σημαίνει την ασθένεια που καταστρέφει τα πάντα. Για τον ίδιο λόγο έχει χρησιμοποιηθεί και για άλλες πανδημίες.
Η πανώλη είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Παράδειγμα αναφορών είναι αυτό του Θουκυδίδη: ο λοιμός των Αθηνών, πιθανώς να είναι η πανώλη. Από τον 6ο αι. και σε όλον τον Μεσαίωνα εκδηλώνονταν μεγάλες επιδημίες, με αποτέλεσμα να παραμείνουν μόνιμα ενδημικές εστίες. Γνωστή είναι η μεγάλη επιδημία του 14ου αιώνα η οποία ονομάστηκε μαύρος θάνατος. Μετά τον 14ο αιώνα, η νόσος έγινε ενδημική και για 300 χρόνια υπήρχαν επιδημικές εξάρσεις. Στα τέλη του 19ου αιώνα, σημειώθηκε πανδημία.
Σήμερα, ενδημικές εστίες υπάρχουν κυρίως στην Ασία, στην Αφρική και στην Νότια Αμερική. Στην Ασία η νόσος μεταφέρεται κυρίως από το τρωκτικό Marmota himalayana, ζώο που θηρεύεται κυρίως για τη γούνα του.