Μελέτη του Χάρβαρντ υπολογίζει πως τα περιστατικά έχουν τριπλασιαστεί την τελευταία 20ετία. Σύμφωνα με στοιχεία της μελέτης, η πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδούς στα παιδιά ήταν 1990 περίπου 2,7%, ενώ σήμερα το ποσοστό είναι πάνω από 9%.
«Ο καρκίνος του θυρεοειδούς, σύμφωνα με τη μελέτη, είναι το πιο συνηθισμένο παιδιατρικό ενδοκρινικό νεόπλασμα και αντιπροσωπεύει το 3% όλων των παιδιατρικών κακοηθειών στις Ηνωμένες Πολιτείες», εξηγεί ο χειρουργός ενδοκρινών αδένων, κ.Δημήτριος Γιάλβαλης.
Και προσθέτει πως «τα ίδια στοιχεία, με μικρές αποκλίσεις, ισχύουν σε πολλές χώρες εκτός Ηνωμένων Πολιτειών, και στην Ελλάδα (ιδιαίτερα στην Κρήτη), ενώ παράλληλα στη χώρα μας καταγράφεται σημαντική άνοδος αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας σε παιδιά».
Σύμφωνα με τον χειρουργό, στα παιδιά, ο συγκεκριμένος καρκίνος είναι συχνά πολυεστιακός με τοπικές μεταστάσεις στους λεμφαδένες του τραχήλου, ενώ συχνές μπορεί να είναι και οι πνευμονικές μεταστάσεις.
Οι αιτίες του παιδικού θυρεοειδικού καρκίνου σχετίζονται με έκθεση στην περιβαλλοντική ακτινοβολία και σε βλαπτικούς χημικούς παράγοντες, γενετικά σύνδρομα αλλά και άλλες παθήσεις του θυρεοειδή αδένα. Στα παιδιά, η νόσος παρουσιάζεται πιο συχνά ως ανώδυνος όζος ή μάζα, ενώ σε ορισμένα περιστατικά εκδηλώνεται τραχηλική λεμφαδενοπάθεια.
Για τη διάγνωση της νόσου, ακολουθείται ειδικό πρωτόκολλο ενώ η θεραπεία περιλαμβάνει τη χειρουργική αφαίρεση του αδένα. Σύμφωνα με τον κ.Γιάλβαλη, «η πρόγνωση είναι καλή και η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να μειώσει την έκταση της απαιτούμενης θεραπείας και τα συνολικά ποσοστά επανεμφάνισης».
Για όλα τα παιδιά που έχουν χειρουργηθεί για καρκίνο του θυρεοειδούς, είναι απαραίτητη η μακροχρόνια παρακολούθηση, για τυχόν υποτροπές οι οποίες είναι πιθανό να συμβούν ακόμη και 20 χρόνια μετά την αρχική διάγνωση.