Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Λι Ντάνιελ, μιλώντας στη συνέντευξη Τύπου, στο 65ο Φεστιβάλ των Καννών, άρθρωσε πολιτικό λόγο, καταγγέλοντας και μιλώντας για πολιτικά δικαιώματα.
Δεν δίστασε μάλιστα να φωνάξει «είμαι γκέι» και να αποδώσει στην ομοφυλοφυλία του τα ωραία πλάνα του χαριτωμένου πρωταγωνιστή του, Ζάκ Έφρον.
Και όλα αυτά δεν είναι καθόλου άσχετα με τη νέα του ταινία «Paperboy» που έφερε σήμερα στις Κάννες «βαρύ πυροβολικό» ηθοποιών, την Νικόλ Κίντμαν, τον Μάθιου ΜαΚόναχι, τον Τζόν Κιούζακ.
Όπως και στο «Precious», που του χάρισε αρκετές υποψηφιότητες στα Όσκαρ, έτσι και στο «The paperboy»- μια τελικά σκοτεινή ταινία, με αρκετή αγωνία, βία και σέξ, προκλητικές σκηνές, κοινωνικές αναφορές- στην καρδιά της ταινίας, βρίσκονται οι φυλετικές διακρίσεις. Η υπόθεση εκτυλίσσεται τέλη δεκαετίας 60, όταν ένας δημοσιογράφος, ο Γιάρντ Τζάνσεν (ΜαΚόναχι) γυρίζει στην πατρίδα του τη Φλόριντα και ξεκινά ένα ρεπορτάζ για να αποδείξει την αθωότητα ενός κατηγορούμενου που θα εκτελεστεί με θανατική ποινή (Κιούζακ). Σε αυτή την περιπέτεια εμπλέκεται ο αδερφός του (Έφρον) αλλά και η Σαρλότ, μια ελαφρόμυαλη σαραντάρα, η οποία ερωτεύεται τον θανατοποινίτη μέσα από αλληλογραφία. Η Νικόλ Κίντμαν είναι εξαιρετική.
