Μην κόβετε τον ομφάλιο λώρο πάρα πολύ σύντομα: μια βραχεία αναμονή μετά τη γέννηση θα μπορούσε να ωφελήσει τα νεογνά, παρέχοντας τους μία ώση με αίμα πλούσιο σε οξυγόνο. Στις νέες συστάσεις για μαιευτήρες στις ΗΠΑ, τις τελευταίες αναφορικά με το πόσο γρήγορα πρέπει να τέμνουν τον ομφάλιο λώρο, προτείνεται αναμονή για «τουλάχιστον 30 δευτερόλεπτα έως 60 δευτερόλεπτα μετά τη γέννηση» για όλα τα υγιή νεογνά.
Αυτός ο χρόνος που προτείνεται είναι ο διπλάσιος συγκριτικά με την τρέχουσα κατάσταση. Είναι κοινή πρακτική στις ΗΠΑ οι ιατροί να κόβουν τον ομφάλιο λώρο σχεδόν αμέσως, μέσα σε 15 με 20 δευτερόλεπτα από τη γέννηση, εκτός αν το μωρό είναι πρόωρο. Η διατομή του έχει ιδιαίτερη συναισθηματική χροιά, και στις νέες οδηγίες από το Αμερικανικό Κολέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων δεν αποθαρρύνεται και η συμμετοχή του πατέρα στη διαδικασία, εφόσον εκφράζεται τέτοια επιθυμία.
Επιπλέον μισό λεπτό δεν φαίνεται να είναι πολύς χρόνος, αλλά αίμα πολύ πλούσιο σε οξυγόνο φτάνει στο μωρό μέσω του ομφάλιου λώρου αμέσως μετά τη γέννησή του, δήλωσε η Δρ Μ Mascola της επιτροπής μαιευτικής πρακτικής του Αμερικανικού Κολεγίου Μαιευτήρων και Γυναικολόγων. Αίμα μπορεί να ρέει έως και για πέντε λεπτά, ανέφερε, αλλά το μείζον ποσό του αίματος του πλακούντα μεταφέρεται σε αυτό το πρώτο λεπτό, και υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι έχει κάποια οφέλη για την υγεία του νεογνού.
Η βραχεία διατήρηση του ομφάλιου λώρου μπορεί να προσφέρει μια ώση αίματος πλούσιου σε οξυγόνο, σε ότι Δρ Tonse Raju των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ αποκαλεί την καταπληκτική μετάβαση που συμβαίνει καθώς το μωρό παίρνει την πρώτη αναπνοή του. Στη μήτρα, ο πλακούντας λειτουργεί ως οι πνεύμονες του εμβρύου. Αλλά μέσα σε δευτερόλεπτα από τη γέννηση, επέρχονται αλλαγές στην κυκλοφορία και οι μέχρι τότε πλήρεις υγρού πνεύμονες αδειάζουν και φουσκώνουν με αέρα καθώς το μωρό ξεκινά να εισπνέει. Η διακοπή της πρόσβασης στο αίμα του πλακούντα με την τομή του ομφάλιου λώρου στερεί από το νεογνό επιπλέον οξυγόνο για να συμπληρώσει αυτές τις πρώτες ανάσες.
Πριν από τη δεκαετία του 1960, δεν ήταν ασυνήθιστη η αναμονή για πέντε λεπτά ή περισσότερο για την τομή του λώρου. Στη συνέχεια, για ασαφείς λόγους, οι ιατροί άρχισαν να τέμνουν τον ομφάλιο λώρο όλο και συντομότερα. «Δυστυχώς, η αξία της άμεσης διατομής δεν έχει αποδειχθεί”, δήλωσε ο Raju, ειδικός Περιγεννητικής Ιατρικής στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και Ανθρώπινης Ανάπτυξης.