Μια νέα μελέτη μεγάλης κλίμακας, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν στο Menopause, το περιοδικό της Βρετανικής Εταιρείας Εμμηνόπαυσης (NAMS), με τίτλο «Persistent vasomotor symptoms and breast cancer in the Women’s Health Initiative», κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες που συμμετέχουν στις δοκιμές της Πρωτοβουλίας Υγείας των Γυναικών (WHI) που είχαν επίμονα αγγειοκινητικά συμπτώματα είναι πιο πιθανό να διαγνωστούν με καρκίνο του μαστού από ό,τι οι γυναίκες που δεν είχαν ποτέ αγγειοκινητικά συμπτώματα.
Αγγειοκινητικά συμπτώματα είναι οι εξάψεις και οι εφιδρώσεις λόγω της εμμηνόπαυσης τα οποία και εμφανίζονται λόγω της ανικανότητας του οργανισμού να ελέγξει τη θερμοκρασία του μετά την έλλειψη των οιστρογόνων. Συνήθως εμφανίζονται έναν χρόνο μετά την τελευταία περίοδο, αλλά μπορούν και να εμφανισθούν πριν ακόμη η περίοδος σταματήσει εντελώς.
Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από περισσότερες από 25.000 γυναίκες που συμμετείχαν στην Πρωτοβουλία Υγείας των Γυναικών (WHI) για αυτή την τελευταία μελέτη η οποία προσπάθησε να εντοπίσει μια συσχέτιση μεταξύ των αγγειοκινητικών συμπτωμάτων (που περιλαμβάνουν συμπτώματα όπως εξάψεις και νυχτερινές εφιδρώσεις) και του καρκίνου του μαστού. Μέσα από 17,9 χρόνια παρακολούθησης αυτών των γυναικών, παρατηρήθηκαν 1.399 περιστασιακοί καρκίνοι του μαστού. Οι γυναίκες με επίμονα αγγειοκινητικά συμπτώματα (που ορίζονται ως συμπτώματα που διήρκεσαν 10 ή περισσότερα χρόνια) είχαν υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου του μαστού από τις γυναίκες που δεν είχαν υποστεί ποτέ αγγειοκινητικά συμπτώματα.
Αν και η θνησιμότητα που σχετίζεται με τον καρκίνο του μαστού ήταν υψηλότερη στις γυναίκες με επίμονα αγγειοκινητικά συμπτώματα, η διαφορά δεν ήταν στατιστικά σημαντική, πράγμα που σήμαινε ότι τα επίμονα αγγειοκινητικά συμπτώματα δεν επηρέασαν τα ποσοστά επιβίωσης του καρκίνου του μαστού.
Η πιθανή σχέση μεταξύ αγγειοκινητικών συμπτωμάτων και καρκίνου του μαστού συνεχίζει να μελετάται λόγω μιας κοινής συσχέτισης με τις ορμόνες. Συγκεκριμένα, η ορμονοθεραπεία έχει αποδειχθεί ότι είναι η πιο αποτελεσματική θεραπεία για τα αγγειοκινητικά συμπτώματα, ενώ τα επίπεδα ορμονών φύλου σχετίζονται επίσης με τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού μετά την εμμηνόπαυση.
Όπως λέει η Δρ JoAnn Pinkerton εκτελεστική διευθύντρια της NAMS. «Σε αυτή τη μεγάλη ομάδα γυναικών που δεν λάμβαναν ορμονική θεραπεία, οι επίμονες εξάψεις και οι νυχτερινές εφιδρώσεις για 10 ή περισσότερα χρόνια σχετίζονταν με μια ελαφρά αλλά σημαντική αύξηση της συχνότητας εμφάνισης καρκίνου του μαστού». Ωστόσο, προσθέτει ότι υπήρχαν και άλλοι παράγοντες κινδύνου οι οποίοι περιελάμβαναν τον αυξημένο δείκτη μάζας σώματος άνω των 30 και την κατανάλωση αλκοόλ.
Η Δρ JoAnn Pinkerton επεσήμανε ότι είναι απαραίτητες περαιτέρω μελέτες, σε γυναίκες που έχουν επίμονα συμπ΄τωματα εμμηνόπαυσης έτσι ώστε οι επιστήμονες να κατανοήσουν πλήρως τόσος τους καρδιαγγειακούς όσο και τους καρκινικούς τους κινδύνους.