Νέα έρευνα του University of Columbia – UBC – δείχνει ότι οι γάτες που περιφέρονται ελεύθερα είναι πιθανό να ευθύνονται για την εξάπλωση του δυνητικά θανατηφόρου παρασίτου Toxoplasma gondii στην άγρια ζωή σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές. Η μελέτη – η πρώτη που ανέλυσε τόσα πολλά είδη άγριας ζωής σε παγκόσμια κλίμακα – υπογραμμίζει επίσης πώς τα υγιή οικοσυστήματα μπορούν να προστατεύσουν από αυτούς τους τύπους παθογόνων.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια δασοκομίας του UBC, Dr. Amy Wilson, εξέτασαν 45.079 περιπτώσεις τοξοπλάσμωσης σε άγρια θηλαστικά —μια ασθένεια που έχει συνδεθεί με διαταραχές του νευρικού συστήματος, καρκίνους και άλλες εξουθενωτικές χρόνιες παθήσεις—χρησιμοποιώντας δεδομένα από 202 παγκόσμιες μελέτες. Βρήκαν ότι τα άγρια ζώα που ζούσαν κοντά σε πυκνές αστικές περιοχές ήταν πιο πιθανό να μολυνθούν. «Η μελέτη μας προτείνει ότι οι οικόσιτες γάτες που κυκλοφορούν ελεύθερα -είτε κατοικίδια είτε άγριες γάτες- είναι η πιο πιθανή αιτία αυτών των λοιμώξεων», λέει η Δρ Wilson. «Αυτό το εύρημα είναι σημαντικό γιατί περιορίζοντας απλώς την ελεύθερη περιαγωγή των γατών, μπορούμε να μειώσουμε τον αντίκτυπο του τοξοπλάσματος στην άγρια ζωή».
Μια μολυσμένη γάτα μπορεί να εκκρίνει έως και 500 εκατομμύρια αυγά του παρασίτου Toxoplasma σε μόλις δύο εβδομάδες, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να ζήσουν για χρόνια στο έδαφος και στο νερό με τη δυνατότητα να μολύνουν οποιοδήποτε πουλί ή θηλαστικό, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Η τοξοπλάσμωση είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τις εγκύους. Εάν ένα ζώο είναι υγιές, το παράσιτο παραμένει αδρανές και σπάνια προκαλεί άμεση βλάβη. Ωστόσο, εάν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ζώου είναι σε κίνδυνο, το παράσιτο μπορεί να προκαλέσει ασθένεια και ενδεχομένως θάνατο.
Η μελέτη υπογραμμίζει επίσης τον τρόπο με τον οποίο τα υγιή δάση, τα ρυάκια και άλλα οικοσυστήματα μπορούν να φιλτράρουν επικίνδυνα παθογόνα όπως το τοξόπλασμα, σημειώνει ο Δρ Wilson. «Γνωρίζουμε ότι όταν καταστρέφονται υγρότοποι ή περιορίζονται τα ρέματα, είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουμε μεγαλύτερη μεταφορά από περισσότερα παθογόνα στα νερά όπου πίνουν ή ζουν τα άγρια ζώα», λέει. «Και όταν οι βιότοποι τους είναι υγιείς, η άγρια ζωή ευδοκιμεί και τείνει να είναι πιο ανθεκτική στις ασθένειες». Ερευνητικά αποτελέσματα σαν αυτά μας υπενθυμίζουν ότι όλα τα οικοσυστήματα, δασικά ή άλλα, είναι εγγενώς συνδεδεμένα.
