Μια νέα μελέτη έδειξε ότι η φωνή της μητέρας τη στιγμή της επώδυνης ιατρικής παρέμβασης για το πρόωρα γεννημένο μωρό της, μείωσε την έκφραση του πόνου του μωρού. Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Scientific Reports». Ένα μωρό που γεννιέται πρόωρα πρέπει συχνά να χωρίζεται από τους γονείς του και να τοποθετείται σε θερμοκοιτίδα σε εντατική θεραπεία. Για αρκετές εβδομάδες, θα υποβληθεί σε ιατρικές διαδικασίες ρουτίνας που μπορεί να είναι επώδυνες, χωρίς να ανακουφιστεί από πάρα πολλά φαρμακευτικά παυσίπονα, τα οποία είναι επικίνδυνα για την ανάπτυξή του.
Πώς μπορούμε λοιπόν να ενεργήσουμε για το καλό του μωρού; Μια ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης (UNIGE), σε συνεργασία με το Νοσοκομείο Parini στην Ιταλία και το Πανεπιστήμιο της Valle d’Aosta, παρατήρησαν ότι όταν η μητέρα μίλησε στο μωρό της τη στιγμή της ιατρικής παρέμβασης, τα σημάδια του μωρού Το επίπεδο ωκυτοκίνης – η ορμόνη που εμπλέκεται στην προσκόλληση και επίσης συνδέεται με το στρες – αυξήθηκε σημαντικά, γεγονός που θα μπορούσε να πιστοποιήσει καλύτερη διαχείριση του πόνου. Αυτά τα αποτελέσματα καταδεικνύουν τη σημασία της γονικής παρουσίας με πρόωρα μωρά, τα οποία υπόκεινται σε έντονο στρες από τη γέννηση, παρουσία που έχει πραγματικό αντίκτυπο στην ευημερία και την ανάπτυξή τους.
Μόλις γεννηθούν πριν από τις 37 εβδομάδες κύησης, τα πρόωρα μωρά διαχωρίζονται από τους γονείς τους και τοποθετούνται σε θερμοκοιτίδα, συχνά σε εντατική θεραπεία. Πρέπει να υποβάλλονται σε καθημερινές ιατρικές παρεμβάσεις, απαραίτητες για να διατηρηθούν στη ζωή (διασωλήνωση, αιμοληψία, σωλήνας σίτισης κ.λπ.), οι οποίες έχουν πιθανές επιπτώσεις στην ανάπτυξή τους και στη διαχείριση του πόνου. Δεν είναι πάντα δυνατή η ανακούφισή τους με φαρμακευτικά παυσίπονα, καθώς οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρενέργειες στη νευρολογική τους ανάπτυξη μπορεί να είναι σημαντικές. Υπάρχουν άλλοι τρόποι ανακούφισης του μωρού, όπως το τύλιγμα, η συγκράτηση, τα ζαχαρούχα διαλύματα ή το μη θρεπτικό πιπίλισμα με θηλή. Ωστόσο, εδώ και αρκετά χρόνια, μελέτες έχουν δείξει ότι η παρουσία μιας μητέρας ή του πατέρα έχει μια πραγματική ηρεμιστική επίδραση στο παιδί, ιδιαίτερα μέσω των συναισθηματικών ρυθμίσεων της φωνής.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ομάδα του Didier Grandjean, τακτικού καθηγητή στο Τμήμα Ψυχολογίας της Σχολής Ψυχολογίας και Επιστημών της Αγωγής (FPSE) και στο Ελβετικό Κέντρο Συναισθηματικών Επιστημών (CISA) του UNIGE, ενδιαφέρθηκε για την πρώιμη φωνητική επαφή μεταξύ τη μητέρα και το πρόωρο μωρό, στην επίδραση της φωνής της μητέρας στη διαχείριση του πόνου που προκύπτει από τις συνήθεις πρακτικές που είναι απαραίτητες για την παρακολούθηση των μωρών και στους ψυχολογικούς και εγκεφαλικούς μηχανισμούς που θα εμπλέκονταν.
Για να ελέγξουν αυτή την υπόθεση, οι επιστήμονες παρακολούθησαν 20 πρόωρα μωρά στο νοσοκομείο Parini στην Ιταλία και ζήτησαν από τη μητέρα να είναι παρούσα κατά την καθημερινή εξέταση αίματος, η οποία γίνεται με την εξαγωγή λίγων σταγόνων αίματος από τη φτέρνα. «Εστιάσαμε αυτή τη μελέτη στη μητρική φωνή γιατί τις πρώτες μέρες της ζωής είναι πιο δύσκολο για τον πατέρα να είναι παρών, λόγω των συνθηκών εργασίας που δεν επιτρέπουν πάντα ρεπό», δήλωσε η Δρ Manuela Filippa, ερευνήτρια στο Didier Grandjean. ομάδα και πρώτος συγγραφέας της μελέτης. Η μελέτη διεξήχθη σε τρεις φάσεις μέσα σε τρεις ημέρες, επιτρέποντας τη σύγκριση: μια πρώτη ένεση έγινε χωρίς την παρουσία της μητέρας, μια δεύτερη με τη μητέρα να μιλάει στο μωρό και μια τρίτη με τη μητέρα να τραγουδάει στο μωρό. Η σειρά αυτών των συνθηκών άλλαξε τυχαία. «Για τη μελέτη, η μητέρα άρχισε να μιλάει ή να τραγουδά πέντε λεπτά πριν από την ένεση, κατά τη διάρκεια της ένεσης και μετά τη διαδικασία», είπε ο ερευνητής της Γενεύης. «Μετρήσαμε επίσης την ένταση της φωνής, έτσι ώστε να καλύπτει τον περιβάλλοντα θόρυβο, καθώς η εντατική θεραπεία είναι συχνά θορυβώδης λόγω αερισμού και άλλων ιατρικών συσκευών», πρόσθεσε.
Στη συνέχεια, οι επιστήμονες εξέτασαν τι αλλάζει στο μωρό όταν ακούει τη μητέρα του να μιλάει
«Γρήγορα στραφήκαμε στην ωκυτοκίνη, τη λεγόμενη ορμόνη προσκόλλησης, την οποία προηγούμενες μελέτες έχουν ήδη συνδέσει με το άγχος, τον διαχωρισμό από τις φιγούρες προσκόλλησης και τον πόνο», εξήγησε η Δρ Manuela Filippa. Χρησιμοποιώντας ένα ανώδυνο δείγμα σάλιου πριν μιλήσει ή τραγουδήσει η μητέρα και μετά το τρύπημα της φτέρνας, η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι τα επίπεδα ωκυτοκίνης αυξήθηκαν από 0,8 πικογραμμάρια ανά χιλιοστόλιτρο σε 1,4 όταν μίλησε η μητέρα. «Όσον αφορά την ωκυτοκίνη, αυτή είναι μια σημαντική αύξηση», είπε. Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν τη θετική επίδραση της παρουσίας της μητέρας όταν τα πρόωρα μωρά υποβάλλονται σε επώδυνες ιατρικές διαδικασίες. «Δείχνουμε εδώ τη σημασία της συνεύρεσης γονέων και παιδιού, ειδικά στο ευαίσθητο πλαίσιο της εντατικής θεραπείας», τόνισε η Manuela Filippa. «Επιπλέον, οι γονείς διαδραματίζουν προστατευτικό ρόλο εδώ και μπορούν να ενεργήσουν και να αισθάνονται εμπλεκόμενοι βοηθώντας το παιδί τους να είναι όσο το δυνατόν καλύτερα, κάτι που ενισχύει τους βασικούς δεσμούς προσκόλλησης που θεωρούνται δεδομένοι σε μια τελειόμηνη γέννα», κατέληξε ο Didier Grandjean.