Έχετε σχέση με τον σωσία σας; Οι σωσίες μπορεί να μοιράζονται γενετικές παραλλαγές, λέει μια νέα μελέτη Ο Άνταμ Σάντλερ συναντά τον σωσία του στο κόκκινο χαλί Το όμοιο του ηθοποιού περιγράφει τη συνάντηση Αν έχετε σκεφτεί ποτέ ότι έχετε ένα πανομοιότυπο δίδυμο εκεί έξω με το οποίο δεν είστε συνδεδεμένοι – μαντέψτε τι; Μπορεί να έχετε σχέση με τον σωσία “doppelgänger” σας. Τα άτομα με πολύ παρόμοια χαρακτηριστικά προσώπου πιθανότατα μοιράζονται γενετικές παραλλαγές, σύμφωνα με μια εργασία που δημοσιεύτηκε στις 23 Αυγούστου 2022, στο περιοδικό Cell Reports.
«Η μελέτη μας παρέχει μια σπάνια εικόνα για την ανθρώπινη ομοιότητα, δείχνοντας ότι τα άτομα με εξαιρετικά όμοια πρόσωπα μοιράζονται κοινούς γονότυπους, ενώ είναι ασυμβίβαστοι στα επίπεδα του επιγονιδιώματος και του μικροβιώματος», δήλωσε ο ανώτερος συγγραφέας Manel Esteller, ερευνητής στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Λευχαιμίας Josep Carreras,στη Βαρκελώνη Ισπανίας, σε δελτίο τύπου.
Ο Esteller και η ομάδα του εμπνεύστηκαν να εξετάσουν περισσότερο το φαινόμενο καθώς περισσότεροι άνθρωποι δημοσιεύουν στο διαδίκτυο ότι έχουν ένα εικονικό δίδυμο χωρίς να έχουν γενετική σχέση μαζί του.
Οι ερευνητές ήθελαν να καταλάβουν καλύτερα εάν υπάρχει γενετική βάση για τυχαία ανθρώπινα όντα που μοιράζονται χαρακτηριστικά προσώπου.
Ο Zach Braff και ο Dax Shepard ήταν ανέκαθεν ένα δημοφιλές δίδυμο διασημοτήτων doppelgänger.
Επιστράτευσαν 32 ζευγάρια όμοιων από τον François Brunelle, έναν Καναδό καλλιτέχνη που εμπνεύστηκε να δουλέψει σε ένα φωτογραφικό πρότζεκτ με τίτλο “I’m not a look-alike!” αφού ανακάλυψε τον δικό του που μοιάζει με τον Rowan Atkinson — ο οποίος είναι Άγγλος ηθοποιός.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τρεις διαφορετικούς αλγόριθμους αναγνώρισης προσώπου.
Οι συμμετέχοντες παρείχαν σάλιο για τεστ DNA καθώς και συμπλήρωσαν ολοκληρωμένα ερωτηματολόγια σχετικά με τον τρόπο ζωής τους. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τρεις διαφορετικούς αλγόριθμους αναγνώρισης προσώπου για να μετρήσουν αντικειμενικά την ομοιότητα για τα ζευγάρια μετά τη λήψη των φωτογραφιών τους.
«Αυτό το μοναδικό σύνολο δειγμάτων μας επέτρεψε να μελετήσουμε πώς η γονιδιωματική, η επιγονιδιωματική και η μικροβιωμική μπορούν να συμβάλουν στην ανθρώπινη ομοιότητα», σημείωσε ο Έστελερ στην ανακοίνωση των μέσων ενημέρωσης. Δεκαέξι από τα όμοια ζευγάρια στη νέα μελέτη είχαν παρόμοια αποτελέσματα με τα πανομοιότυπα δίδυμα όταν αναλύθηκαν από το ίδιο λογισμικό.
Η μελέτη συνέκρινε το DNA αυτών των 16 ζευγών για να ανακαλύψει εάν το DNA τους ήταν παρόμοιο, διαπιστώνοντας ότι 9 από αυτά τα 16 ζεύγη «συγκεντρώθηκαν μαζί, με βάση 19.277 κοινούς πολυμορφισμούς μονονουκλεοτιδίου».
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι άλλα χαρακτηριστικά, όπως σωματικά χαρακτηριστικά – για παράδειγμα, βάρος και ύψος – καθώς και χαρακτηριστικά συμπεριφοράς, όπως το κάπνισμα και η εκπαίδευση, συσχετίζονται επίσης σε όμοια ζευγάρια.
Αλλά οι εμπειρίες επηρεάζουν το DNA μας και ποια γονίδια ενεργοποιούνται και «απενεργοποιούνται» – κάτι που οι επιστήμονες αποκαλούν επιγονιδιώματα, σύμφωνα με τους New York Times.
Και το περιβάλλον επηρεάζει το μικροβίωμά μας, το μείγμα βακτηρίων, μυκητών και ιών μέσα μας, πρόσθεσε το δημοσίευμα.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι παρόλο που οι συμμετέχοντες είχαν παρόμοια γονιδιώματα, τα επιγονιδιώματα και τα μικροβιώματά τους ήταν διαφορετικά.
«Η γονιδιωματική τα συγκεντρώνει και τα υπόλοιπα τα ξεχωρίζουν», σημείωσαν οι επιστήμονες στην ανακοίνωση των μέσων ενημέρωσης. Αυτό υποδηλώνει ότι οι παρόμοιες εμφανίσεις των ζευγαριών σχετίζονται περισσότερο με τη γενετική τους σύνθεση παρά με περιβαλλοντική επιρροή.
Η μελέτη σημείωσε συνολικά ότι η έρευνα υποδηλώνει ότι «η κοινή γενετική παραλλαγή όχι μόνο σχετίζεται με παρόμοια φυσική εμφάνιση, αλλά μπορεί επίσης να επηρεάσει κοινές συνήθειες και συμπεριφορά», σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου. «Προσφέραμε μια μοναδική εικόνα για τα μοριακά χαρακτηριστικά που δυνητικά επηρεάζουν την κατασκευή του ανθρώπινου προσώπου», είπε ο Esteller στην ίδια έκδοση.
«Αυτά τα αποτελέσματα θα έχουν μελλοντικές επιπτώσεις στην ιατροδικαστική». “Προτείνουμε ότι αυτοί οι ίδιοι καθοριστικοί παράγοντες συσχετίζονται τόσο με τα φυσικά όσο και με συμπεριφορικά χαρακτηριστικά που αποτελούν τα ανθρώπινα όντα.”
Η μελέτη περιορίζεται από το μικρό της μέγεθος δείγματος και επειδή χρησιμοποίησε ασπρόμαυρες εικόνες 2D.
Είναι επίσης δύσκολο να γενικεύσουμε τη μελέτη επειδή οι συμμετέχοντές της ήταν κυρίως ευρωπαϊκής καταγωγής.
“Αυτά τα αποτελέσματα θα έχουν μελλοντικές επιπτώσεις στην ιατροδικαστική, ανακατασκευάζοντας το πρόσωπο του εγκληματία από DNA – και στη γενετική διάγνωση – η φωτογραφία του προσώπου του ασθενούς θα σας δώσει ήδη ενδείξεις για το ποιο γονιδίωμα έχει”, είπε ο Έστελερ. «Μέσα από συλλογικές προσπάθειες, η τελική πρόκληση θα ήταν να προβλέψουμε τη δομή του ανθρώπινου προσώπου με βάση το πολυομικό τοπίο του ατόμου».