Οι εισαγωγές σε προγράμματα θεραπείας ναρκωτικών μειώθηκαν απότομα κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της πανδημίας, πιθανότατα εξηγώντας μια μεταγενέστερη αύξηση των θανατηφόρων υπερβολικών δόσεων. Μεταξύ των έγχρωμων ατόμων, οι εισαγωγές μειώθηκαν σχεδόν κατά 25%, διαπίστωσε μια μελέτη της RAND Corp. Αυτός είναι ένας πιθανός λόγος για την πρόσφατη αύξηση των θανάτων από υπερβολική δόση ναρκωτικών, σύμφωνα με τον μη κερδοσκοπικό ερευνητικό οργανισμό.
Έρευνα που αφορά τα προγράμματα θεραπείας ναρκωτικών
«Αυτές οι μειώσεις στον αριθμό των Αμερικανών που λαμβάνουν θεραπεία είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτες, δεδομένων των ενδείξεων για αυξήσεις στη διαταραχή χρήσης ουσιών και στα ποσοστά θανάτου από υπερβολική δόση κατά την ίδια χρονική περίοδο», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Jonathan Cantor, ερευνητής πολιτικής στο RAND. Για τη μελέτη, η ομάδα του εξέτασε τις εισαγωγές για θεραπεία διαταραχών χρήσης ουσιών μεταξύ 2017 και 2019, τα έτη λίγο πριν από την πανδημία, και κατά τη διάρκεια του 2020, όταν ξεκίνησε.
Τα δεδομένα εισδοχής αναφέρονται από κρατικούς φορείς με βάση πληροφορίες από εγκαταστάσεις που λαμβάνουν κρατική χρηματοδότηση. Πριν από το 2020, οι εισαγωγές σε προγράμματα θεραπείας ήταν σταθερές. Στη συνέχεια μειώθηκαν από 66 ανά 10.000 το 2019 σε 50 ανά 10.000 το 2020, μια πτώση 24%, στις πολιτείες όπου υπήρχαν διαθέσιμα δεδομένα. Ένα χάσμα μεταξύ των φύλων ήταν επίσης εμφανές, με τις εισαγωγές ανδρών να μειώνονται από 88 ανά 10.000 σε 67 ανά 10.000. Για τις γυναίκες, η πτώση ήταν 45 ανά 10.000 έως 35 ανά 10.000. Η ομάδα εξέτασε επίσης προσεκτικά τις εμπειρίες διαφόρων φυλετικών και εθνοτικών ομάδων.
Κάθε ομάδα που μελετήθηκε είχε μια πτώση στις εισαγωγές θεραπείας. Για τους ιθαγενείς Αμερικανούς, το ποσοστό μειώθηκε από 145 ανά 10.000 πριν από την πανδημία σε 83 ανά 10.000 το 2020. Για τους μαύρους, οι αριθμοί μειώθηκαν από 83 σε 63 ανά 10.000. Στους Ισπανόφωνους, πήγαν από 55 σε 41 ανά 10.000. Οι εισαγωγές των Λευκών μειώθηκαν από 54 σε 43 ανά 10.000 και εκείνες των Ασιατών μειώθηκαν από 10 σε 7 ανά 10.000. Οι μειώσεις ήταν πιο απότομες στο Νέο Μεξικό (61%). Χαβάη (55%); Ουάσιγκτον, D.C. (45%); Νεβάδα (42%); και Δυτική Βιρτζίνια (33%). Οι εισαγωγές στη θεραπεία αυξήθηκαν μόνο σε τρεις πολιτείες: Ρόουντ Άιλαντ, Λουιζιάνα και Μισισιπή.
Το Αϊντάχο, το Όρεγκον, το Μέριλαντ, το Βερμόντ και η Ουάσιγκτον δεν συμπεριλήφθηκαν επειδή δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία σε αυτές τις πολιτείες. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι απαιτείται περαιτέρω μελέτη για να κατανοηθούν οι πιθανοί λόγοι για τις διαφορές, συμπεριλαμβανομένου του αντίκτυπου των απαγορεύσεων στις εκλεκτικές διαδικασίες και στις πολιτικές φιλοξενίας.