Ο πρώτος νέος παράγοντας κινδύνου που εντοπίστηκε είναι η χρόνια μοναξιά. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που αισθάνονται χρόνιο αίσθημα μοναξιάς έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν άνοια. Η μοναξιά μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια στρες, το οποίο έχει αρνητική επίδραση στον εγκέφαλο, αυξάνοντας την ευαισθησία σε γνωστικές διαταραχές. Η απομόνωση και η έλλειψη κοινωνικών αλληλεπιδράσεων μπορούν επίσης να επιδεινώσουν την υγεία του εγκεφάλου, καθώς η κοινωνική αλληλεπίδραση θεωρείται κρίσιμη για τη διατήρηση της γνωστικής λειτουργίας.
Ο δεύτερος νέος παράγοντας κινδύνου είναι η κακή ποιότητα ύπνου, ειδικά η αδυναμία να επιτευχθεί βαθύς και συνεχής ύπνος. Ο ανεπαρκής ύπνος έχει συνδεθεί με αυξημένη συσσώρευση των β-αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο, οι οποίες σχετίζονται άμεσα με την ανάπτυξη της νόσου του Αλτσχάιμερ, μιας μορφής άνοιας. Ο ύπνος θεωρείται κρίσιμος για την απομάκρυνση αυτών των τοξικών πρωτεϊνών από τον εγκέφαλο, και η χρόνια στέρηση ύπνου μπορεί να οδηγήσει σε σταδιακή φθορά των εγκεφαλικών κυττάρων.
Αυτά τα ευρήματα τονίζουν τη σημασία της αντιμετώπισης της μοναξιάς και της διασφάλισης καλής ποιότητας ύπνου ως μέτρα πρόληψης κατά της άνοιας. Ενώ δεν υπάρχει ακόμα θεραπεία για την άνοια, η αναγνώριση και διαχείριση αυτών των νέων παραγόντων κινδύνου μπορεί να συμβάλλει στη μείωση της εμφάνισης της νόσου και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο.