Επιστήμη Έρευνα: Η έρευνα διαπίστωσε ότι τα κύτταρα που καθορίζουν το χρώμα του δέρματος – που ονομάζονται μελανοκύτταρα – παίζουν μεγάλο ρόλο στην απόφαση για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βιώνουν πόνο. Μπορεί να είναι τζίντζερ – αλλά το δέρμα τους δεν είναι. Σε μια φαινομενικά παράδοξη μελέτη, οι Αμερικανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι κοκκινομάλλες έχουν μια υπερβολικά υψηλή ανοχή στον πόνο λόγω ενός μηχανισμού που αυξάνει την ευαισθησία τους στα ηλιακά εγκαύματα.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι τα κύτταρα που καθορίζουν το χρώμα του δέρματος – που ονομάζονται μελανοκύτταρα παίζουν μεγάλο ρόλο στην απόφαση για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βιώνουν πόνο.
“Αυτά τα ευρήματα περιγράφουν τη μηχανιστική βάση πίσω από προηγούμενα στοιχεία που υποδηλώνουν ποικίλα κατώφλια πόνου σε διαφορετικά υπόβαθρα”, δήλωσε ο Δρ Ντέιβιντ Φίσερ του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης στη Μασαχουσέτη.
Ηγήθηκε της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Advances.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι τα κύτταρα που καθορίζουν το χρώμα του δέρματος – που ονομάζονται μελανοκύτταρα – παίζουν μεγάλο ρόλο στην απόφαση για τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βιώνουν πόνο. Καθώς οι άνθρωποι με κόκκινα μαλλιά διαθέτουν ελαττωματικό μελανοκύτταρο, δεν μπορούν να επεξεργαστούν αρκετή σκοτεινή χρωστική ουσία για να μαυρίσουν, γεγονός που έχει το πρόσθετο αποτέλεσμα της αύξησης του ορίου τους για τραυματισμό.
Η εξέταση των ποντικιών με ερυθρόγλυφο αποκάλυψε ότι τα μελανοκύτταρά τους λειτούργησαν όμοια με εκείνα των ανθρώπων με κόκκινα μαλλιά. Όπως όλοι οι άνθρωποι, εκείνοι με πορφυρές μπούκλες – το πιο σπάνιο χρώμα των μαλλιών – διαθέτουν έναν υποδοχέα μελανοκυττάρων που ονομάζεται μελανοκορτίνη 1, του οποίου η κύρια οδηγία καθορίζει πότε το σώμα παράγει σκούρο καφέ και μαύρο χρώμα, ανέφερε η Daily Mail.
Ωστόσο, στους ανθρώπους με κόκκινα μαλλιά, ο υποδοχέας δεν λειτουργεί, γεγονός που καθιστά το ωχρό δέρμα τους σχεδόν ανίκανο να μαυρίσει, καθώς και πιο ευάλωτο σε ηλιακά εγκαύματα. Ευτυχώς, παρά την αυξημένη ευαισθησία στον ήλιο, αυτές οι “τρίχες βερνίλ” είναι επίσης λιγότερο πιθανό να αισθανθούν το κάψιμο.
Οι προαναφερθέντες βιδωτοί υποδοχείς μειώνουν την παραγωγή μιας χημικής ουσίας που ονομάζεται POMC, προκαλώντας χαμηλότερα επίπεδα διαφόρων ορμονών. Αυτό με τη σειρά του, επιφέρει ισορροπία μεταξύ υποδοχέων αναστολής πόνου και αύξησης του πόνου, ενισχύοντας τη λειτουργία των αισθητήρων οπιοειδών που προκαλούν πόνο και δεν κατασκευάζονται από τα κύτταρα χρώματος του δέρματος. Ως αποτέλεσμα, οι κοκκινομάλλες έχουν υψηλότερη ανοχή στον πόνο από τις ξανθές και μελαχρινές.
Ο στόχος της έρευνας δεν είναι να επιβεβαιώσει το στερεότυπο “South Park” ότι τα τζίντζερ έχουν φρικτές υπερδυνάμεις (ακόμα κι αν έχουν αποδειχθεί επιστημονικά ότι μυρίζουν πιο σέξι, μεταξύ άλλων ειδικών ικανοτήτων). Αντίθετα, “η κατανόηση αυτού του μηχανισμού παρέχει επικύρωση αυτών των προηγούμενων στοιχείων και πολύτιμη αναγνώριση για το ιατρικό προσωπικό κατά τη φροντίδα ασθενών των οποίων η ευαισθησία στον πόνο μπορεί να διαφέρει”, δήλωσε ο Δρ Fisher.
Οι Scut Farkuses του κόσμου δεν είναι οι μόνοι που μπορούν να υποστούν μη φυσιολογικά επίπεδα κακοποίησης. Μια μελέτη του 2019 διαπίστωσε ότι οι γυναίκες είναι το ανώτερο φύλο όσον αφορά την επεξεργασία της αγωνίας που συνέβη στο παρελθόν.