Η ελκώδης κολίτιδα είναι μια μορφή φλεγμονώδους νόσου του εντέρου που προκαλεί φλεγμονή στο παχύ έντερο. Τα άτομα με ελκώδη κολίτιδα διατρέχουν κίνδυνο να αναπτύξουν αναιμία, μια κατάσταση στην οποία υπάρχουν χαμηλότερα επίπεδα ερυθρών αιμοσφαιρίων και της πρωτεΐνης αιμοσφαιρίνης στο αίμα. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε προβλήματα που προκαλούνται από την ελκώδη κολίτιδα, συμπεριλαμβανομένης της μειωμένης απορρόφησης σιδήρου, της μειωμένης απορρόφησης άλλων βιταμινών και μετάλλων και της απώλειας αίματος.
Η σχέση μεταξύ ελκώδους κολίτιδας και αναιμίας
Τα άτομα με ελκώδη κολίτιδα διατρέχουν κίνδυνο να αναπτύξουν αναιμία. Περίπου 1 στους 3 ανθρώπους που ζουν με ελκώδη κολίτιδα έχουν επίσης αναιμία. Στην ελκώδη κολίτιδα και στη νόσο του Crohn, μια άλλη μορφή φλεγμονώδους νόσου του εντέρου, η φλεγμονή στο έντερο μπορεί να εμποδίσει το σώμα να απορροφήσει σωστά τον σίδηρο. Αυτό μπορεί να προκαλέσει χαμηλά επίπεδα σιδήρου, οδηγώντας σε αναιμία.
Η εντερική αιμορραγία μπορεί επίσης να οδηγήσει σε απώλεια αίματος, προκαλώντας αναιμία. Η αναιμία σε άτομα με ελκώδη κολίτιδα μπορεί να προκληθεί από μειωμένη απορρόφηση βιταμινών και μετάλλων, συμπεριλαμβανομένης της βιταμίνης Β1 και του φολικού οξέος. Ορισμένα φάρμακα ελκώδους κολίτιδας μπορεί επίσης να προκαλέσουν αναιμία.
Συμπτώματα αναιμίας
Δεν θα εμφανίσουν συμπτώματα όλοι με αναιμία, επομένως είναι σημαντικό όσοι πάσχουν από UC να κάνουν μια εξέταση για αναιμία. Εάν ένα άτομο εμφανίσει συμπτώματα αναιμίας, αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:
- πονοκεφάλους
- έλλειψη ορεξης
- δυσκολία συγκέντρωσης ή γνωστικής λειτουργίας
- ευερεθιστότητα
- κούραση
- μυρμήγκιασμα στα χέρια ή στα πόδια
- μούδιασμα στα χέρια ή τα πόδια
- κρύα χέρια και πόδια
Εάν η αναιμία επιδεινωθεί, μπορεί να αναπτυχθούν περισσότερα συμπτώματα. Αυτά περιλαμβάνουν:
- μη φυσιολογική εμμηνορροϊκή αιμορραγία
- έλκη στο στόμα
- γαλαζωπό χρώμα στο ασπράδι των ματιών
- εύθραυστα νύχια
- ζαλάδα
- χαμηλή λίμπιντο στους άνδρες
- φλεγμονή
- δυσκολία στην αναπνοή
Πώς οι γιατροί διαγιγνώσκουν την αναιμία
Οι γιατροί μπορούν να διαγνώσουν την αναιμία μέσω μιας εξέτασης αίματος για να δουν εάν υπάρχουν χαμηλά επίπεδα ερυθρών αιμοσφαιρίων και αιμοσφαιρίνης. Για τη διάγνωση της αναιμίας, ένας γιατρός μπορεί να συστήσει εξετάσεις για:
- πλήρης εξέταση αίματος
- επίπεδα βιταμίνης Β12
- επίπεδα σιδήρου
- επίπεδα φολικού οξέος
- αριθμό δικτυοερυθροκυττάρων, η ποσότητα των ανώριμων ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα
Ένας γιατρός μπορεί επίσης να κάνει μια φυσική εξέταση για να ελέγξει για:
- γρήγορο καρδιακό ρυθμό
- χλωμό δέρμα
- ελαφρύ πυρετό
- καρδιακό φύσημα
- χαμηλή πίεση, ιδιαίτερα όταν στέκεστε
Επιλογές θεραπείας για την αναιμία
Ενώ η αναιμία μπορεί να είναι σοβαρή, είναι επίσης θεραπεύσιμη. Οι επιλογές θεραπείας για την αναιμία σε άτομα θα εξαρτηθούν από την αιτία της αναιμίας και από το αν η ελκώδης κολίτιδα είναι ενεργό. Ένας γιατρός θα αποφασίσει ποια θεραπευτική επιλογή είναι η καλύτερη, λαμβάνοντας υπόψη:
- εάν η ελκώδης κολίτιδα είναι ενεργή
- εάν υπάρχουν άλλα ιατρικά προβλήματα
- εάν υπάρχουν άλλες διατροφικές ελλείψεις
Συμπληρώματα σιδήρου
Τα συμπληρώματα σιδήρου είναι μια επιλογή για τη θεραπεία της αναιμίας σε άτομα με ελκώδη κολίτιδα. Τα άτομα που έχουν ελκώδη κολίτιδα σε ύφεση μπορούν να λαμβάνουν συμπληρώματα σιδήρου από το στόμα. Εάν κάποιος με ελκώδη κολίτιδα βρίσκεται σε ύφεση και μπορεί να ανεχθεί τροφές με σίδηρο, οι γιατροί συνιστούν να αρχίσουν να ενσωματώνουν αυτές τις τροφές στη διατροφή τους. Εάν ένα άτομο έχει ελκώδη κολίτιδα που δεν βρίσκεται σε ύφεση, μπορεί να χρειαστεί να λάβει σίδηρο μέσω έγχυσης με IV γραμμή. Αυτή μπορεί επίσης να είναι η καλύτερη επιλογή για όσους δεν μπορούν να ανεχθούν τα από του στόματος συμπληρώματα σιδήρου.
Διαχείριση της ελκώδους κολίτιδας για τη θεραπεία της αναιμίας
Ο έλεγχος της ελκώδους κολίτιδας μέσω κατάλληλης θεραπείας μπορεί να βοηθήσει την αξιόπιστη πηγή στη θεραπεία της αναιμίας. Δεν υπάρχει θεραπεία για την ελκώδη κολίτιδα, αλλά μια πολύπλευρη προσέγγιση στη θεραπεία μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση της νόσου. Οι επιλογές θεραπείας για την ελκώδη κολίτιδα μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Φάρμακα: Τα πιθανά φάρμακα περιλαμβάνουν αμινοσαλικυλικά, κορτικοστεροειδή, ανοσοτροποποιητές, στοχευμένα συνθετικά μικρά μόρια και βιολογικά. Η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να βοηθήσει στον περιορισμό των εξάρσεων και στη μείωση της φλεγμονής.
- Διατροφή: Η συνεργασία με γιατρό ή διαιτολόγο για την αποφυγή τροφών που επιδεινώνουν το πεπτικό σύστημα μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα.
- Χειρουργική επέμβαση: Μεταξύ 25-33% των ατόμων με UC δεν επωφελούνται από την ιατρική θεραπεία. Για αυτούς τους ανθρώπους, οι γιατροί μπορεί να συστήσουν μια χειρουργική επέμβαση όπως μια κολεκτομή.