Επιστημονικά Νέα

«Έλενα Βενιζέλου»: Ένα μαιευτήριο μία ιστορία

«Έλενα Βενιζέλου»: Ένα μαιευτήριο μία ιστορία
  «Έλενα Βενιζέλου», ένα μαιευτήριο με όνομα και μεγάλη ιστορία. Η ιδρύτρια του Έλενα Βενιζέλου το 1926 διαπίστωσε ότι στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας των 400.000 κατοίκων τότε λειτουργούσαν υποτυπωδώς μόνο τρία μαιευτήρια με ανεπαρκή επιστημονικά μέσα και με προσωπικό μη ειδικά καταρτισμένο. Όνειρο της λοιπόν ήταν να χαρίσει ένα άρτιο επιστημονικά Μαιευτήριο, το οποίο […]

 

«Έλενα Βενιζέλου», ένα μαιευτήριο με όνομα και μεγάλη ιστορία. Η ιδρύτρια του Έλενα Βενιζέλου το 1926 διαπίστωσε ότι στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας των 400.000 κατοίκων τότε λειτουργούσαν υποτυπωδώς μόνο τρία μαιευτήρια με ανεπαρκή επιστημονικά μέσα και με προσωπικό μη ειδικά καταρτισμένο.

Όνειρο της λοιπόν ήταν να χαρίσει ένα άρτιο επιστημονικά Μαιευτήριο, το οποίο να καλύπτει τις ανάγκες της πρωτεύουσας, ενώ παράλληλα να καταρτίζει μορφωμένες επιστήμονες μαίες για όλη την Ελλάδα. Για το λόγο αυτό επισκέφθηκε το μαιευτήριο της Λωζάνης και συζήτησε με τον αρχιτέκτονα του, καθηγητή G.Epitaux και στις 16 Φεβρουαρίου του 1933 εγκαινιάστηκε το μεγάλο κεντρικό κτίριο του σημερινού Νοσοκομείου – Μαιευτηρίου «Έλενα Βενιζέλου», το οποίο πήρε το όνομα της αγαπημένης της φίλης «Μαρίκας Ηλιάδη».

Πολύ γρήγορα κατάφερε να αποκτήσει  τη φήμη του πρώτου στο είδος του σε όλα τα Βαλκάνια. Το 1940, όμως με την Ιταλική επίθεση, η λειτουργία του διακόπηκε επιτάχθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό νοσοκομείο μέχρι και την απελευθέρωση. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1958 κτίστηκε με δωρεά της Έλενας Βενιζέλου και το παρεκκλήσιο, όπου τιμάται η μνήμη των Αγίων Ελευθερίου και Ελένης.

Μάλιστα εκεί φυλάσσεται μέσα σε μία λάρνακα και η καρδιά της δωρήτριας. Επίσης, το 1959 αναγέρθηκαν και δύο νέες κτιριακές μονάδες, το κτίριο όπου στεγάστηκε η Σχολή Μαιών, καθώς και ένα βοηθητικό κτίριο. Παρά τις προσθήκες και αλλαγές, επιτακτική προέκυψε η ανάγκη τόσο για ανάπτυξη νέων κλινών, όσο και επέκταση των εγκαταστάσεων του κυρίως σε χειρουργεία, αίθουσες τοκετών, κλίνες για πρόωρα, εργαστήρια κλπ.

Το 1962 λοιπόν ανατέθηκε στο τεχνικό γραφείο του καθηγητού Lord Lewelyn-Davies στο Λονδίνο και στους Έλληνες Π. Μιχαλέα, αρχιτέκτονα, Β. Αμπακούμκιν, πολιτικό μηχανικό, και Γ. Κόντο, ηλεκτρολόγο μηχανολόγο η σύνταξη μελέτης και αναγέρθηκαν ένα πενταόροφο κτίριο, το οποίο περιλαμβάνει τα χειρουργεία, τη μονάδα προώρων, τις αίθουσες τοκετών, την κεντρική αποστείρωση, την Τράπεζα γάλακτος και το τμήμα Μητρικού Θηλασμού. Ένα επταώροφο κτίριο που περιλαμβάνει το τμήμα παραλαβής ασθενών και τμήματα νοσηλείας λεχωίδων.

Σημειώνεται ότι τα κτίρια αυτά επικοινωνούν με το παλαιό κτίριο υπέρ και υπό το έδαφος. Το 1984 με την δημιουργία των ΤΕΙ καταργήθηκε η σχολή Μαιών ΒΙΡΓΙΝΙΑ ΣΚΥΛΙΤΣΗ και το κτίριο δόθηκε για την κάλυψη των αναγκών του Νοσοκομείου. Το 1988 υπογράφτηκε σύμφωνο αγοροπωλησίας των κτιρίων του Νοσοκομείου μεταξύ του Δ.Σ του ιδρύματος «ΜΑΡΙΚΑ ΗΛΙΑΔΗ» και του Υ.Υ.Π και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και το Νοσοκομείο-Μαιευτήριο έγινε Δημόσιο με την σημερινή του ονομασία ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ -ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ «ΕΛΕΝΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ».