Έχουν οι ενήλικες με ιστορικό παιδικού τραύματος αλλοιωμένη ανταπόκριση του εγκεφάλου σε ψυχολογικές προκλήσεις; Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι αυτό μπορεί να συμβεί σε πειραματόζωα, αλλά δεν ήταν σαφές εάν συμβαίνει σε ανθρώπους. Τώρα μια ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής ερευνητές από το Πανεπιστήμιο McGill, βρήκε στοιχεία ότι η έκθεση σε αντιξοότητες της παιδικής ηλικίας σχετίζεται με μια αλλοιωμένη ικανότητα επεξεργασίας αγχωτικών προκλήσεων και άλλου συναισθηματικού υλικού.
Αυτές οι επιπτώσεις μπορεί να μειώσουν την ικανότητα αντιμετώπισης απειλητικών γεγονότων, αυξάνοντας τον κίνδυνο για ψυχιατρικές διαταραχές αργότερα στη ζωή. «Με την ενσωμάτωση των αποτελεσμάτων από 83 προηγούμενες μελέτες απεικόνισης εγκεφάλου, μπορέσαμε να παρέχουμε αυτό που είναι αναμφισβήτητα η πιο ξεκάθαρη απόδειξη μέχρι σήμερα ότι οι ενήλικες που έχουν εκτεθεί σε τραύμα πρώιμης ζωής έχουν διαφορετικές απαντήσεις του εγκεφάλου στις ψυχολογικές προκλήσεις», λέει ο Marco Leyton, Τακτικός Καθηγητής. στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου McGill.
«Αυτό περιλαμβάνει υπερβολικές απαντήσεις σε μια περιοχή που επεξεργάζεται συναισθηματικά έντονες πληροφορίες (την αμυγδαλή) και μειωμένες αποκρίσεις σε μια περιοχή που βοηθά τους ανθρώπους να ρυθμίζουν τα συναισθήματα και τις σχετικές συμπεριφορές (τον μετωπιαίο φλοιό)», προσθέτει ο Leyton, ο οποίος είναι ο διευθυντής του Temperament Adversity. Εργαστήριο Βιολογίας (TAB Lab) στο McGill.
Προστασία των παιδιών από τραύματα
“Αυτά τα ευρήματα μπορεί να εξηγήσουν γιατί οι ενήλικες που βίωσαν παιδικό τραύμα έχουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις στο στρες. Μόλις ξεκινήσουν αυτές οι απαντήσεις, η αντιμετώπιση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Αυτό θα μπορούσε να εκφραστεί ως αυξημένη αντιδραστικότητα απειλής και ευαισθησία σε προβλήματα ψυχικής υγείας”, λέει η Δρ Niki Hosseini- Kamkar, πρώτος συγγραφέας της μελέτης και που ανέλαβε την εργασία ως Μεταδιδακτορικός Συνεργάτης στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου McGill.
Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν την ανάγκη προστασίας των παιδιών από τραύματα. Εάν συμβεί τραύμα, θα πρέπει να παρέχεται βοήθεια έγκαιρα, μειώνοντας πιθανώς την ανάπτυξη μακροχρόνιων επιπτώσεων. Η σημασία αυτών των ευρημάτων υπογραμμίζεται από τα τρέχοντα γεγονότα στη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Ευρώπη, όπου ο πόλεμος τραυματίζει νέες γενιές παιδιών.
“Παραμένουν πολλά ερωτήματα. Για τα παιδιά που εκτίθενται σε τραύματα, ποιες είναι οι καλύτερες παρεμβάσεις, πόσο σύντομα πρέπει να εφαρμοστούν και ποιοι παράγοντες μπορεί να επιδεινώσουν ή να προστατεύσουν από την ανάπτυξη προβλημάτων;”, προσθέτει ο Hosseini-Kamkar, ο οποίος διεξήγαγε η μελέτη ενώ ήταν στο McGill αλλά τώρα επιδιώκει έρευνα στο Atlas Institute for Veterans and Families και στο University of Ottawa Institute for Mental Health Research.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτά τα αποτελέσματα είναι ένα σημαντικό επόμενο βήμα για την κατανόηση των συσχετίσεων της έκθεσης σε αντιξοότητες με τη λειτουργία του εγκεφάλου και τα προβλήματα ψυχικής υγείας, ενώ υπογραμμίζουν τη σημασία της εξέτασης του ρόλου της ανάπτυξης. Η εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό JAMA Network Open.