Διαβήτης: Οι επιζώντες της COVID-19 έχουν 66% υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2 μετά τη διάγνωσή τους σε σύγκριση με όσους δεν έχουν διαγνωστεί με COVID-19, σύμφωνα με μελέτη ερευνητών του Penn State College of Medicine. Τα ευρήματά τους συγκαταλέγονται στα πιο πρόσφατα στοιχεία που δείχνουν ότι τα άτομα που έχουν διαγνωστεί με COVID-19 μπορεί να αντιμετωπίσουν μια σειρά από προβλήματα υγείας κατά το χρονικό διάστημα που ακολουθεί την ασθένειά τους. Ενώ προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η COVID-19 μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη συχνότητα εμφάνισης διαβήτη στους επιζώντες, σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό, τα αίτια δεν είναι καλά κατανοητά. Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο SARS-CoV-2 -ο ιός που προκαλεί τη λοίμωξη COVID-19- συνδέεται με έναν ενζυμικό υποδοχέα που βρίσκεται στην επιφάνεια πολλών οργάνων και ιστών -συμπεριλαμβανομένων των κυττάρων που βρίσκονται στο πάγκρεας, το λεπτό έντερο και τα νεφρά. Άλλες ερευνητικές ομάδες διαπίστωσαν ότι ο ιός επηρεάζει τα επίπεδα ινσουλίνης και προκαλεί τον θάνατο των β-κυττάρων του παγκρέατος, τα οποία παράγουν ινσουλίνη.
“Δεν μπορούμε να συμπεράνουμε οριστικά ότι η COVID-19 προκαλεί διαβήτη και χρειάζεται περισσότερη έρευνα για το αν υπάρχει βιολογική αιτία που να εξηγεί αυτή τη συσχέτιση”, δήλωσε ο Paddy Ssentongo, ειδικευόμενος ιατρός εσωτερικής ιατρικής στο Penn State Health. “Γνωρίζουμε όμως ότι άλλοι ιοί, όπως ο ιός της παρωτίτιδας, ο ροταϊός και ο κυτταρομεγαλοϊός, σχετίζονται με την ανάπτυξη διαβήτη, οπότε δεν είναι απίθανο ότι ο SARS-CoV-2, ο οποίος έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει πολλαπλά συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού, μπορεί επίσης να κάνει το ίδιο”. Ο Ssentongo και ο Djibril Ba, επίκουρος καθηγητής Επιστημών Δημόσιας Υγείας, ολοκλήρωσαν μία από τις μεγαλύτερες μετα-αναλύσεις, ή συνολική ανασκόπηση των υφιστάμενων μελετών, σχετικά με τη συσχέτιση μεταξύ της COVID-19 και του διαβήτη. Ανέσυραν δεδομένα από οκτώ επιλέξιμες μελέτες από περισσότερες από 850 που έλαβαν χώρα από τον Δεκέμβριο του 2019 έως τα μέσα Οκτωβρίου 2022. Η τελική τους ανάλυση περιελάμβανε δεδομένα από περισσότερους από 4 εκατομμύρια ασθενείς με COVID-19 και 43 εκατομμύρια ασθενείς ελέγχου που δεν είχαν διαγνωστεί με την ασθένεια. Ενώ κάθε μία από τις οκτώ μελέτες ανέφερε διαφορετικό επίπεδο κινδύνου, η ομάδα χρησιμοποίησε στατιστική μοντελοποίηση για να βρει έναν μέσο, ή συγκεντρωτικό, λόγο κινδύνου, ο οποίος είναι ένα μέτρο για το πόσο υψηλότερο κίνδυνο θα είχε ένας επιζών της COVID-19 να αναπτύξει διαβήτη σε σχέση με κάποιον που δεν είχε διαγνωστεί με τον ιό. Βρήκαν μια συγκεντρωτική αναλογία κινδύνου 1,66 – που σημαίνει ότι οι επιζώντες της COVID-19 έχουν 66% υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης νέου διαβήτη. Ο κίνδυνος δεν διέφερε ανάλογα με την ηλικία, το φύλο ή την ποιότητα της μελέτης που χρησιμοποιήθηκε.
Μέσω περαιτέρω στατιστικής ανάλυσης, η ομάδα μελέτησε αν κάποια μελέτη επηρέαζε δυσανάλογα τα αποτελέσματά της και διαπίστωσε ότι καμία από τις μελέτες που συμπεριλήφθηκαν δεν επηρέαζε τα αποτελέσματα περισσότερο από τις άλλες. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο Scientific Reports. “Μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 660 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν βρεθεί θετικοί στην COVID-19”, δήλωσε ο Ba. “Είναι σημαντικό οι επιζώντες και οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης να γνωρίζουν αυτή την τάση, ώστε να είναι σε επιφυλακή για την ανάπτυξη διαβήτη”. Ο Ba δήλωσε ότι τα αποτελέσματά τους είναι παρόμοια με προηγούμενες μελέτες που εξετάζουν τη σχέση μεταξύ της COVID-19 και του διαβήτη, αλλά ότι η ανάλυσή τους είναι μία από τις μεγαλύτερες μέχρι σήμερα. Ωστόσο, σημείωσε ότι είναι πιθανό κάποια άτομα στην ομάδα ελέγχου να είχαν μη ανιχνευμένη, ήπια ασυμπτωματική COVID-19 επειδή δεν είχαν εξεταστεί. Ως αποτέλεσμα, η λανθασμένη ταξινόμηση θα μπορούσε να έχει οδηγήσει σε υποεκτίμηση της ισχύος της συσχέτισης μεταξύ των δύο ασθενειών. Οι ερευνητές δεν μπόρεσαν επίσης να μελετήσουν αν η κατάσταση εμβολιασμού επηρέασε τα αποτελέσματα, καθώς τα δεδομένα αυτά δεν ήταν στη διάθεσή τους. Η ερευνητική ομάδα δήλωσε ότι μελλοντικές μελέτες θα πρέπει να εξετάσουν τους κοινωνικούς παράγοντες της υγείας που σχετίζονται με τον νεοεμφανιζόμενο διαβήτη, ώστε να αναπτυχθούν αποτελεσματικές στρατηγικές πρόληψης και διαχείρισης της δημόσιας υγείας. Είπαν επίσης ότι απαιτείται περισσότερη έρευνα σχετικά με το αν υπάρχουν βιολογικά αίτια που εξηγούν αυτόν τον αυξημένο κίνδυνο διαβήτη και ότι τα δεδομένα γονιδιωματικής θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον εντοπισμό των επιζώντων της COVID-19 που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν τη νόσο.
