Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Circulation, οι επιστήμονες ανέφεραν ότι ο μεγαλύτερος θάλαμος της καρδιάς του Scott Kelly, ο οποίος πέρασε σχεδόν ένα χρόνο στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το 2015 και το 2016, συρρικνώθηκε κατά περισσότερο από το ένα τέταρτο από τη φορά που επέστρεψε στη Γη.
Οι αλλαγές στο σώμα
Οι αστροναύτες τείνουν επίσης να έχουν πρησμένα κεφάλια, αλλαγές στα μάτια, στα πόδια και στα οστά που γίνονται πιο εύθραυστα.
Αλλά το μικρότερο μέγεθος της καρδιάς δε φάνηκε να έχει κακές επιπτώσεις στον κ. Kelly. «Τα κατάφερε αξιοσημείωτα καλά για πάνω από ένα χρόνο», δήλωσε ο Δρ. Benjamin D. Levine, καθηγητής Ιατρικής στο Νοτιοδυτικό Ιατρικό Κέντρο του Πρεσβυτέριου Πανεπιστημίου Υγείας του Τέξας.
«Η καρδιά του προσαρμόστηκε στη μειωμένη βαρύτητα», είπε ο Δρ Levine. «Δεν έγινε δυσλειτουργική, η πλεονάζουσα χωρητικότητα δε μειώθηκε σε κρίσιμο επίπεδο. Εκείνος έμεινε αρκετά ικανός. Η καρδιά του συρρικνώθηκε και έπαθε κάποια ατροφία όπως θα περίμενε κανείς πηγαίνοντας στο διάστημα».
Χωρίς την πίεση της βαρύτητας, η καρδιά δε χρειάζεται να αντλεί αίμα τόσο δυνατά και όπως και κάθε άλλος μυς, χάνει κάποια φυσική κατάσταση.
Για τον κ. Kelly, η συρρίκνωση συνέβη παρόλο που ασκείτο σχεδόν καθημερινά στο διαστημικό σταθμό, κάτι αποτελεσματικό στον περιορισμό του θρυμματισμού των οστών και της απώλειας μυών συνολικά.
Πώς μπορεί η συρρίκνωση της καρδιάς να προκαλέσει προβλήματα σε μια αποστολή στον Άρη;
Αλλά μια μικρότερη σε μέγεθος καρδιά θα μπορούσε να είναι ανησυχητική για μελλοντικές αποστολές στον Άρη. Με βάση την εμπειρία του κ. Kelly και άλλων αστροναυτών στο διαστημικό σταθμό, «πιθανότατα θα είναι εντάξει», είπε ο Δρ. Levine.
Άλλα προβλήματα θα μπορούσαν να προκύψουν εάν ένας αστροναύτης τραυματιστεί και δεν μπορεί να ασκηθεί. Ή εάν ο εξοπλισμός άσκησης σπάσει.
Με πιο αδύναμες καρδιές, θα μπορούσαν να λιποθυμούν περπατώντας στον κόκκινο πλανήτη μετά από μήνες ταξιδιού χωρίς βαρύτητα. Στην εφημερίδα, ο Δρ. Levine και οι συνάδελφοί του συνέκριναν επίσης την καρδιά του κ. Kelly με εκείνη του Benoît Lecomte, ενός κολυμβητή αντοχής μεγάλων αποστάσεων, όταν προσπάθησε να διασχίσει τον Ειρηνικό το 2018.
Η πλευστότητα στο νερό έχει πολλές από τις ίδιες επιπτώσεις στο σώμα. Ο κ. Lecomte ήταν οριζόντιος τις περισσότερες φορές – έως και οκτώ ώρες κολύμβησης και οκτώ ώρες ύπνου σε συνοδευτικό σκάφος υποστήριξης.
Οι επιστήμονες πίστευαν ότι οι ώρες κολύμβησης θα ήταν αρκετά έντονες για να διατηρήσουν την καρδιά του κ. Lecomte, η οποία παρατηρήθηκε από περιοδικά ηχοκαρδιογραφήματα. Αντ’ αυτού, συρρικνώθηκε, σχεδόν όσο γρήγορα είχε συρρικνωθεί στον κ. Kelly στο διάστημα.