Τα έμβρυα σε εγκυμοσύνες που καταλήγουν σε αποβολή χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αναπτυχθούν στη μήτρα από ό,τι εκείνα σε εγκυμοσύνες που καταλήγουν σε γεννήσεις ζώντων παιδιών, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύεται σήμερα στο επιστημονικό περιοδικό Ανθρώπινη Αναπαραγωγή (Human Reproduction). Για πρώτη φορά, ερευνητές στις Κάτω Χώρες μπόρεσαν να εξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονται τα έμβρυα ενώ οι εγκυμοσύνες βρίσκονται σε εξέλιξη. Χρησιμοποίησαν την πλέον σύγχρονη τεχνολογία απεικόνισης, όπως, τρισδιάστατο υπερηχογράφημα με διακολπικούς καθετήρες υψηλής ανάλυσης και τεχνικές εικονικής πραγματικότητας, για να δημιουργήσουν τρισδιάστατα ολογράμματα του εμβρύου.
Αυτό τους επέτρεψε να αξιολογήσουν τη συνολική ανάπτυξη του εμβρύου, συμπεριλαμβανομένων των χεριών και των ποδιών, το σχήμα και το μήκος του εγκεφάλου και την καμπυλότητα του εμβρύου. Οι τρισδιάστατοι υπέρηχοι και οι τεχνικές εικονικής πραγματικότητας τους επέτρεψαν, επίσης, να μετρήσουν τον όγκο του εμβρύου και την απόσταση μεταξύ της κορώνας του κεφαλιού και του κάτω μέρους των γλουτών του εμβρύου (μήκος κορώνας-καμπούρας). Ο Dr. Melek Rousian, γυναικολόγος στο Erasmus MC, University Medical Center, στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας, επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε: “Διαπιστώσαμε ότι κατά τις πρώτες δέκα εβδομάδες της εγκυμοσύνης, τα έμβρυα σε εγκυμοσύνες που καταλήγουν σε αποβολή χρειάστηκαν τέσσερις ημέρες περισσότερο χρόνο για να αναπτυχθούν σε σχέση με τα μωρά που δεν αποβάλλονται. Διαπιστώσαμε επίσης ότι όσο περισσότερο χρόνο χρειάζεται ένα έμβρυο για να αναπτυχθεί, τόσο πιο πιθανό είναι να αποβληθεί. “Στο μέλλον, η δυνατότητα αξιολόγησης του σχήματος και της ανάπτυξης των εμβρύων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση της πιθανότητας να συνεχιστεί μια εγκυμοσύνη μέχρι τη γέννηση ενός υγιούς μωρού. Αυτό θα επέτρεπε στους επαγγελματίες υγείας να παρέχουν συμβουλές στις γυναίκες και τους συντρόφους τους σχετικά με την προοπτική έκβαση της εγκυμοσύνης και τον έγκαιρο εντοπισμό μιας αποβολής. Αυτό θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο για τα ζευγάρια που είχαν προηγούμενες εγκυμοσύνες που κατέληξαν σε αποβολή- θα μπορούσαμε ίσως να υποδείξουμε τον κίνδυνο νέας αποβολής ή ίσως να προσφέρουμε κάποια έγκαιρη καθησύχαση”.
Έμβρυο που αναπτύσσεται στη μήτρα στις 9 εβδομάδες.
Οι ερευνητές συνέλεξαν δεδομένα από γυναίκες που συμμετείχαν στη συνεχιζόμενη μελέτη Ρότερνταμ Σύνοψη της Περισυλληπτικής Περιόδου (Periconception Cohort) Rotterdam Periconception Cohort (PREDICT study), μια μεγάλη προοπτική μελέτη ενσωματωμένη στη φροντίδα των ασθενών στο τμήμα μαιευτικής και γυναικολογίας στο Erasmus MC, University Medical Center, Rotterdam. Περιλήφθηκαν συνολικά 611 συνεχιζόμενες εγκυμοσύνες και 33 εγκυμοσύνες που κατέληξαν σε αποβολή από γυναίκες που προσλήφθηκαν στη μελέτη μεταξύ 2010 και 2018, όταν ήταν μεταξύ επτά και δέκα εβδομάδων κύησης. Για τη μελέτη των εσωτερικών και εξωτερικών χαρακτηριστικών και των μετρήσεων ενός εμβρύου, γνωστών ως μορφολογία του εμβρύου, είναι σημαντική η δυνατότητα τρισδιάστατης θέασης του εμβρύου. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν εικονική πραγματικότητα για να δημιουργήσουν ολογράμματα για να εξετάσουν την ανάπτυξη των εμβρύων και συνέκριναν τη μορφολογία με τα καθιερωμένα στάδια ανάπτυξης του εμβρύου, γνωστά ως στάδια Carnegie. Ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης, Dr. Carsten Pietersma, υποψήφιος διδάκτορας και υπερηχοτομογράφος στο Erasmus MC, δήλωσε: “Χωρίς τη βοήθεια της τρισδιάστατης και της εικονικής πραγματικότητας, είναι πολύ πιο δύσκολο να εξετάσουμε την ανάπτυξη του εμβρύου. Για παράδειγμα, η τεχνολογία τρισδιάστατης εικονικής πραγματικότητας καθιστά πολύ πιο εύκολη την εξέταση της ανάπτυξης των χεριών και των ποδιών. Στο σύστημα σταδιοποίησης Carnegie, η καμπυλότητα και η θέση των χεριών και των ποδιών έχουν σημαντικό ρόλο. Πολλές ιστορικές μελέτες έχουν εξετάσει τα προϊόντα της αποβολής, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που καταφέραμε να δούμε την αναπτυσσόμενη εγκυμοσύνη ενώ η εγκυμοσύνη ήταν ακόμη ανέπαφη”.
Τα στάδια Carnegie της εμβρυϊκής ανάπτυξης καλύπτουν τις πρώτες δέκα εβδομάδες της κύησης και διαρκούν από την 1η έως την 23η εβδομάδα. Σε σύγκριση με μια συνεχιζόμενη εγκυμοσύνη, μια εγκυμοσύνη που κατέληξε σε αποβολή σχετιζόταν με χαμηλότερο στάδιο Carnegie και το έμβρυο θα έφτανε στο τελικό στάδιο Carnegie τέσσερις ημέρες αργότερα από ένα έμβρυο από μια εγκυμοσύνη που κατέληξε σε ένα υγιές μωρό. Η καθυστέρηση στο στάδιο Carnegie αύξησε την πιθανότητα αποβολής κατά 1,5% ανά καθυστερημένο στάδιο. Μετά τη δέκατη εβδομάδα δεν υπάρχει σύστημα σταδιοποίησης για την ανάπτυξη του εμβρύου και έτσι οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την εμβρυϊκή ανάπτυξη και το βάρος γέννησης για να αξιολογήσουν την ανάπτυξη στη συνέχεια. Διαπίστωσαν ότι μια εγκυμοσύνη που κατέληγε σε αποβολή συνδεόταν με μικρότερο μήκος κόμης-καμπούρας και μικρότερο εμβρυϊκό όγκο. “Είμαστε σε θέση να δείξουμε μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ της αποβολής και της καθυστέρησης στην πρώιμη ανάπτυξη του εμβρύου, ακόμη και αν η αποβολή έγινε μετά τις δέκα εβδομάδες κύησης”, δήλωσε ο Dr. Pietersma. Οι ερευνητές προσάρμοσαν τις αναλύσεις τους για να λάβουν υπόψη τους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την έκβαση της εγκυμοσύνης, όπως το αν οι γυναίκες είχαν μείνει έγκυες στο παρελθόν ή όχι, την ηλικία, την εθνικότητα, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, τη χρήση αλκοόλ, το κάπνισμα και τη χρήση φολικού οξέος ή άλλων συμπληρωμάτων βιταμινών.
Ένας περιορισμός της μελέτης είναι ότι περιλαμβάνει έναν σχετικά μικρό αριθμό κυήσεων που κατέληξαν σε αποβολή από μια ομάδα γυναικών που παρακολουθούσαν σε νοσοκομείο τριτοβάθμιας περίθαλψης για προγεννητική και προγεννητική φροντίδα και επομένως μπορεί να μην είναι αντιπροσωπευτικές του γενικού πληθυσμού. Τα αποτελέσματα των γενετικών εξετάσεων μετά από αποβολή δεν ήταν στη διάθεση των ερευνητών, οπότε δεν γνωρίζουν αν τα έμβρυα που απεβλήθησαν είχαν μη φυσιολογικό αριθμό χρωμοσωμάτων, γεγονός που θα μπορούσε να έχει συμβάλει στη μη βιωσιμότητα των κυήσεων. Ο Δρ Ντένι Σακκάς είναι επικεφαλής επιστημονικός υπεύθυνος της Boston IVF (ΗΠΑ) και ειδικός στην εμβρυολογία αναπληρωτής συντάκτης του περιοδικού Human Reproduction. Δεν συμμετείχε στη μελέτη. Δήλωσε: “Το συναισθηματικό βάρος μιας αποβολής είναι απίστευτα υψηλό για τις γυναίκες με καθιερωμένες εγκυμοσύνες. Αυτή η νέα μελέτη του Carsten Pietersma και των συνεργατών του εξετάζει την ανάπτυξη των εμβρύων στη μήτρα και διαπιστώνει διαφορές στις εγκυμοσύνες που καταλήγουν σε αποβολή σε σύγκριση με εκείνες που καταλήγουν σε ζωντανές γεννήσεις. Τα στάδια της ανάπτυξης υπολογίζονται από την εξέταση ολογραμμάτων που παράγονται από υπερσύγχρονες τρισδιάστατες εικόνες υπερήχων και εικονικής πραγματικότητας. Η χρήση αυτής της τεχνολογίας θα μπορούσε να προετοιμάσει τις ασθενείς για μια πρώιμη δυσμενή έκβαση της εγκυμοσύνης, επιτρέποντάς τους ενδεχομένως να λάβουν υποστηρικτική φροντίδα σε περίπτωση δυσμενούς έκβασης”.