Το «κότσι» στα πόδια δεν οφείλεται σε κληρονομικούς λόγους αλλά ούτε και στα παπουτσιών που λένε οι μαμάδες μας , σύμφωνα με αμερικανική μελέτη.
Ο επιστημονικός όρος είναι βλαισό μεγάλου δακτύλου. Στο παραπάνω συμπέρασμα κατέληξε η μελέτη Framingham Foot Study η οποία εστίασε σε 1.370 ενήλικες και διαπίστωσε ότι η εκδήλωση βλαισού είχε ισχυρή κληρονομική βάση, δηλαδή υπάρχει γενετική προδιάθεση του ανθρώπου.
Εμφανίζεται σε άντρες και περισσότερο σε γυναίκες πάντα σε τρία εξελικτικά στάδια. Το πρώτο στάδιο (πρώιμο) χαρακτηρίζεται από ένα ελαφρύ στράβωμα του μεγάλου δάκτυλου προς τα υπόλοιπα δάκτυλα του ποδιού. Το «στράβωμα» σημαίνει ότι υπάρχουν όλοι οι προδιαθεσικοί παράγοντες στο άκρο πόδι για να εξελιχθεί το «κότσι» προοδευτικά στο μη αντιστρέψημο τρίτο στάδιο. Το τελικό τρίτο στάδιο, πλην της παραμόρφωσης, χαρακτηρίζεται και από αρθρίτιδα στην 1η ΜΤΦ άρθρωση. Γι’ αυτό, το τρίτο στάδιο πάντα χειρουργείται για να διορθωθεί η υπερβολική παραμόρφωση και να μειωθεί ο πόνος, που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό πλέον καθημερινές δραστηριότητες αλλά και τον τύπο υποδημάτων που μπορεί να φοράει ο πάσχοντας.
Λόγω της υψηλής συχνότητας της πάθησης στις γυναίκες, εδώ και χρόνια επικρατεί η άποψη ότι τα ψηλοτάκουνα παπούτσια ή γενικώς τα παπούτσια με περίεργο σχήμα ευθύνονται για το «κότσι». Αλλά ενώ η κακή επιλογή παπουτσιών μπορεί να επιτείνει την συμπτωματολογία της πάθησης, αποδεικνύεται πλέον ότι δεν είναι ικανά να προκαλέσουν την ανάπτυξη του βλαισού στο μεγάλο δάκτυλο.
Οι αμερικανοί ερευνητές εξέτασαν στοιχεία από την περίοδο 2002-2008, μελετώντας άτομα που είχαν προβλήματα με τα κάτω άκρα, περιλαμβανομένου του βλαισού και της σφυροδακτυλίας, και τη συχνότητα αυτών στα μέλη της ίδιας οικογένειας.
Τελικά διαπίστωσαν ότι υπάρχει ισχυρή σχέση μεταξύ της οικογενούς εμφάνισης του βλαισού, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες κάθε ηλικίας, αλλά κυρίως στις γυναίκες.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι οι απόγονοι κληρονομούν ένα συγκεκριμένο σχήμα πέλματος από τους γονείς τους, που τους προδιαθέτει στην εκδήλωσης της πάθησης.
Η Δρ Μάριαν Χανναν, επικεφαλής των επιστημόνων εξηγεί ότι «τα νέα στοιχεία αναδεικνύουν την σημασία της καλύτερης κατανόησης των πραγματικών αιτίων και της γενετικής προδιάθεσης των παθήσεων που αφορούν τα κάτω άκρα, γεγονός που τελικά θα συντελέσει στην καλύτερη πρόληψη ή την πρώιμη αντιμετώπισή τους».