Ο μελανοκυτταρικός σπίλος (κρεατοελιά) θεωρείται καλοήθης εκδήλωση πολλαπλασιασμού των μελανοκυττάρων, τα οποία από την άλλη πλευρά, είναι βασικά συστατικά της βασικής κυτταρικής στοιβάδας της επιδερμίδας.
Ένας επιδερμικός σπίλος είναι προϊόν καλοήθους πολλαπλασιασμού των κυττάρων της επιδερμίδας.
Οι κρεατοελιές (σπίλοι) μπορούν να αφαιρεθούν με δύο χειρουργικές μεθόδους:
- • Με εκτομή (κοπή) με ή χωρίς ράμματα
- • Με shaving, χρησιμοποιώντας ένα νυστέρι χωρίς τη χρήση ραμμάτων.
Παρότι η εκτομή με λέιζερ έχει δοκιμαστεί για κρεατοελιές, δεν είναι η μέθοδος επιλογής για αυτές που έχουν μεγαλύτερο βάθος, καθώς η δέσμη φωτός του λέιζερ δεν διεισδύει αρκετά βαθιά και δεν απομένει ιστός για να εξεταστεί παθολογοανατομικά.
Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται με σπίλους, ενώ σε άλλες περιπτώσεις εμφανίζονται στην πορεία της ζωής. Η έκθεση στον ήλιο φαίνεται να παίζει ένα ρόλο στην ανάπτυξή τους και μπορεί ακόμη να παίζει και ρόλο στην ανάπτυξη των άτυπων ή δυσπλαστικών σπίλων.
Ο ρόλος της κληρονομικότητας δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Πολλές οικογένειες έχουν έναν τύπο σπίλου γνωστό ως δυσπλαστικό ή άτυπο, ο οποίος φαίνεται να αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης μελανώματος.
Η κλινική εξέταση συστήνεται μια φορά ετησίως σε ανθρώπους με παρουσία σπίλων όπως επίσης και η χαρτογράφηση και γενικότερα προτείνεται η αποφυγή παρατεταμένης έκθεσης στον ήλιο.
Δεν υπάρχει περίπτωση παρενέργειας από την αφαίρεση σπίλου. Αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις η αφαίρεσή του μπορεί να αποβεί και σωτήρια καθώς μπορεί να αλλάξει σε βάθος χρόνου και να μεταβληθεί σε μελάνωμα. Το μελάνωμα εμφανίζεται συνήθως στο δέρμα, αλλά σπάνια εμφανίζεται στο στόμα, στα έντερα ή στα μάτια. Στις γυναίκες, εμφανίζεται συχνότερα στα πόδια, ενώ στους άνδρες είναι πιο συχνή η εμφάνιση στην πλάτη.
Η χειρουργική επέμβαση αποτελεί την μόνη επιτυχή θεραπεία του μελανώματος. Στη φάση της οριζόντιας ανάπτυξης του όγκου, η βλάβη μπορεί να αφαιρεθεί ολικά και να υπάρξει πρωτοπαθής αποκατάσταση της τομής.
Εάν όμως ο όγκος βρίσκεται στην φάση της κάθετης διείσδυσης, τότε η χειρουργική επέμβαση πρέπει να είναι περισσότερο επιθετική με ευρεία αφαίρεση του όγκου και τοποθέτηση μοσχεύματος. Η πιο λογική αντιμετώπιση είναι η ολική εξαίρεση του μελανώματος με 1cm επιπλέον αφαίρεση υγιούς ιστού για κάθε χιλιοστό του υποθετικού βάθους του όγκου.