Σε άλλη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στη Β. Αμερική αξιολογήθηκε τόσο η ασφάλεια όσο και η αποτελεσματικότητα της συνεχούς θεραπείας με εφαλιζουμάμπη σε ασθενείς με μέτρια έως σοβαρή ψωρίαση.
Μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας, το 73% των ασθενών που παρέμειναν στη θεραπεία κατάφεραν να απαλλαγούν από τα συμπτώματα της νόσου. Η αγωγή ήταν καλώς ανεκτή στη διάρκεια των τριών ετών συνεχούς θεραπείας, χωρίς μάλιστα να εκδηλωθούν ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως τοξικότητα ζωτικών οργάνων ή αύξηση της συχνότητας κακοηθειών και λοιμώξεων.
Σχετικά με την ψωρίαση
Η ψωρίαση είναι μία χρόνια, μη μεταδιδόμενη δερματική νόσος που απαιτεί μακροχρόνια αντιμετώπιση. Χαρακτηρίζεται από τη μη φυσιολογική ανάπτυξη δερματικών κυττάρων και από μία φλεγμονώδη αντίδραση, που προκαλεί το σχηματισμό πυκνών, ασημόλευκων, λεπιδωδών, φλεγμονωδών πλακών δέρματος. Μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, συνήθως όμως παρουσιάζεται μεταξύ 15 – 35 χρόνων. Έχει αποδειχθεί ότι η νόσος επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής των ασθενών, οι οποίοι έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και έντονο το συναίσθημα του κοινωνικού αποκλεισμού στην επαγγελματική και προσωπική τους ζωή.
Τα ακριβή αίτια της νόσου δεν είναι γνωστά. Φαίνεται παρ’όλα αυτά ότι υπάρχει γενετική προδιάθεση. Περίπου το 40 – 60% των ασθενών έχουν οικογενειακό ιστορικό ψωρίασης. Επιπλέον, μπορεί να προκληθεί ή να επιδεινωθεί από μια σειρά παραγόντων, όπως ψυχολογικό στρες, τραυματισμός του δέρματος, φαρμακευτικές αγωγές και λοιμώξεις. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο ένα στα 50 άτομα παγκοσμίως πάσχει από κάποια μορφή ψωρίασης. Ο αριθμός αυτός αντιστοιχεί σε 5,7 εκατομμύρια άτομα στην Ευρώπη, 4,2 στις ΗΠΑ και 80-100 εκατομμύρια παγκοσμίως. Στην Ελλάδα ο αριθμός των ασθενών υπολογίζεται σε περίπου 200 χιλιάδες.
Η βασικότερη μορφή της νόσου είναι η ψωρίαση κατά πλάκας, η οποία εκδηλώνεται σε τέσσερις στους πέντε ασθενείς. Χαρακτηρίζεται από ερυθρές πλάκες στην επιδερμίδα, καλυμμένες από λέπια ασημί και λευκού χρώματος. Οι περιοχές που προσβάλλονται συχνότερα είναι τα γόνατα, οι αγκώνες, το τριχωτό της κεφαλής, η περιοχή πίσω από τα αυτιά, το ιερό οστό, ο ομφαλός, η περιοχή μεταξύ των γλουτών και τα γεννητικά όργανα.