Σχεδόν ένας στους πέντε ανθρώπους στις ΗΠΑ με covid-19 έλαβε ψυχιατρική διάγνωση στους τρεις μήνες μετά, έδειξε μια μελέτη. Το ποσοστό διάγνωσης ήταν σημαντικά υψηλότερο από αυτό που παρατηρήθηκε μετά από άλλα συμβάντα υγείας, όπως άλλες λοιμώξεις της αναπνευστικής οδού, διαπίστωσαν οι ερευνητές. Για τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Lancet Psychiatry1, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο Ηνωμένο Βασίλειο, και το ερευνητικό δίκτυο υγείας TriNetX εξέτασαν τα ανώνυμα αρχεία ασθενών μόλις πάνω από 62 000 ατόμων με διάγνωση covid-19 από τις 20 Ιανουαρίου έως την 1η Αυγούστου 2020. Συνολικά , το 18,1% των ασθενών έλαβε ψυχιατρική διάγνωση στις 14 έως 90 ημέρες μετά την επιβεβαίωση του Covid-19 – το ένα τέταρτο των οποίων ήταν η πρώτη φορά που παρατηρήθηκε μια κατάσταση ψυχικής υγείας.
Έρευνα ψυχικής υγείας
Η μελέτη ανέφερε ότι, σε ασθενείς χωρίς προϋπάρχουσες ψυχιατρικές παθήσεις, η διάγνωση του Covid-19 συσχετίστηκε με αυξημένη επίπτωση ψυχιατρικής διάγνωσης τις επόμενες 14 έως 90 ημέρες, σε σύγκριση με έξι άλλα συμβάντα υγείας (αναλογία κινδύνου 2,1 (95 % διάστημα εμπιστοσύνης 1,8 έως 2,5) v γρίπη· 1,7 (1,5 έως 1,9) v άλλες λοιμώξεις της αναπνευστικής οδού· 1,6 (1,4 έως 1,9) v δερματική λοίμωξη· 1,6 (1,3 έως 1,9) v χολολιθίαση· 2,2 (1,5 έως 1,9) v λοιμώξεις του αναπνευστικού και 2,1 (1,9 έως 2,5) v κάταγμα μεγάλου οστού, όλα P<0,001).
Ανησυχία
Οι αγχώδεις διαταραχές ήταν η πιο συχνά αναφερόμενη ψυχιατρική διάγνωση (αναλογίες κινδύνου 1,59 έως 2,62, όλες P<0,001). Μεταξύ των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών, η μελέτη διαπίστωσε επίσης αυξημένο κίνδυνο διάγνωσης άνοιας σε σύγκριση με τα συμβάντα υγείας ελέγχου, με επίπτωση 1,6% (1,2% έως 2,1%). Η ομάδα εξέτασε τον κίνδυνο του Covid-19 σε άτομα με προϋπάρχουσες ψυχιατρικές διαταραχές. Διαπίστωσαν ότι τα άτομα με τρέχουσα ψυχιατρική διάγνωση είχαν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από Covid-19 από εκείνα που δεν είχαν (σχετικός κίνδυνος 1,65 (1,59 έως 1,71)· P<0,001) ακόμη και αφού ελήφθησαν υπόψη άλλοι παράγοντες κινδύνου για μόλυνση. Είπαν ότι παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως το κάπνισμα και η μειωμένη τήρηση των μέτρων κοινωνικής απόστασης μπορεί να εξηγήσουν αυτή την παρατήρηση, αν και θα μπορούσε επίσης να οφείλεται στην ιατρική ή στην «προφλεγμονώδη κατάσταση που θεωρείται ότι εμφανίζεται σε ορισμένες μορφές ψυχιατρικής διαταραχής». Η μελέτη έχει ορισμένους περιορισμούς, συμπεριλαμβανομένου του ότι δεν εξέτασε τη σοβαρότητα του covid-19, όπως εάν οι ασθενείς είχαν εισαχθεί σε νοσοκομείο ή εντατική θεραπεία. Επιπλέον, οι ερευνητές δεν μπόρεσαν να εξετάσουν τον «μακροχρόνιο covid».
Υποστήριξη ψυχικής υγείας
Σχολιάζοντας την εργασία, ο Til Wykes, αναπληρωτής κοσμήτορας ψυχολογίας και επιστημών συστημάτων στο Ινστιτούτο Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης στο King’s College του Λονδίνου, είπε ότι παρόμοια επίπεδα διαταραχών ψυχικής υγείας μετά τον Covid-19 είχαν παρατηρηθεί στον πληθυσμό του Ηνωμένου Βασιλείου. «Αυτή είναι ξεκάθαρα η κορυφή ενός παγόβουνου», είπε. «Πρέπει να αναπτύξουμε όσο το δυνατόν περισσότερες διαφορετικές, προσβάσιμες μορφές υποστήριξης ψυχικής υγείας».
Ο Jo Daniels, ανώτερος λέκτορας κλινικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ, είπε ότι ήταν αναμενόμενη κάποια ψυχολογική δυσφορία μετά από μια απειλητική για τη ζωή μολυσματική ασθένεια. Η ίδια σχολίασε: «Περαιτέρω, απαιτείται μακροπρόθεσμη έρευνα πριν εξαχθούν σταθερά συμπεράσματα και θα ωφελούσε όσους επηρεάζονται περισσότερο εάν, ως ερευνητές, η θεμελιώδης θέση μας είναι να υποστηρίζουμε, να αναγνωρίζουμε και να επικυρώνουμε όσους βιώνουν «φυσιολογική» δυσφορία, αντιστεκόμενοι στην παρόρμηση για διάγνωση εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο. «Η εκπαίδευση και ο αποστιγματισμός της ψυχικής υγείας είναι ζωτικής σημασίας εάν θέλουμε να επιτύχουμε κέρδη όσον αφορά την αντιμετώπιση και τη βελτίωση των αποτελεσμάτων».