Ο απολογισμός της πανδημίας COVID-19 εκτείνεται πέρα από τη σωματική υγεία, επηρεάζοντας την ψυχική ευημερία των εργαζομένων στη δημόσια υγεία που έχουν αντιμετωπίσει απειλές, θυμό και επιθετικότητα από το κοινό, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη. Η έρευνα, με επικεφαλής την Hope Tiesman, ερευνήτρια επιδημιολόγο του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασιακής Ασφάλειας και Υγείας των ΗΠΑ, ρίχνει φως στις ψυχολογικές επιπτώσεις που υπέστησαν οι εργαζόμενοι στη δημόσια υγεία κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Covid-19
Η μελέτη εξέτασε πάνω από 26.000 κρατικούς, φυλετικούς, τοπικούς και εδαφικούς εργαζόμενους στη δημόσια υγεία μεταξύ Μαρτίου 2020 και Απριλίου 2021. Αποκάλυψε ότι το ένα τρίτο αυτών των εργαζομένων υπέστη βία στο χώρο εργασίας, συμπεριλαμβανομένων απειλών για εργασία, εκφοβισμού, παρενόχλησης ή στιγματισμού. Η βία όχι μόνο επηρέασε το άμεσο εργασιακό τους περιβάλλον αλλά είχε και βαθιές συνέπειες στην ψυχική τους υγεία.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι βίωσαν βία στο χώρο εργασίας είχαν 21% υψηλότερο κίνδυνο να αναφέρουν κατάθλιψη ή άγχος, 31% υψηλότερο κίνδυνο να αναφέρουν διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD) και 26% υψηλότερο κίνδυνο να αναφέρουν σκέψεις αυτοκτονίας. Ακόμη και μετά τον έλεγχο παραγόντων όπως η ασθένεια COVID-19, η απώλεια μέλους της οικογένειας από τον ιό και άλλοι στρεσογόνοι παράγοντες, ο αντίκτυπος στην ψυχική υγεία παρέμεινε σημαντικός.
Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην αύξηση της βίας στο χώρο εργασίας περιελάμβαναν περισσότερες ώρες εργασίας την εβδομάδα και μεγαλύτερη αλληλεπίδραση με το κοινό. Η μελέτη τόνισε ότι όσο πιο έντονη είναι η βία, τόσο πιο βαθύς ο αντίκτυπος στην ψυχική υγεία.
Η μελέτη υπογραμμίζει τον κρίσιμο ρόλο των εργαζομένων στη δημόσια υγεία στη διάδοση πληροφοριών και υπηρεσιών κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας. Ζητεί να δοθεί προσοχή στην ψυχική υγεία αυτών των εργαζομένων, τονίζοντας τη σημασία της αντιμετώπισης της βίας στο χώρο εργασίας για τη διασφάλιση της ευημερίας τους.
Ο Tiesman τόνισε την ανάγκη για ενδυνάμωση μέσω εκπαίδευσης, υποστήριξης στο χώρο εργασίας και βελτιωμένων στρατηγικών επικοινωνίας μετά από περιστατικά. Τόνισε επίσης τη σημασία της ενίσχυσης της ικανότητας των τμημάτων δημόσιας υγείας να προλαμβάνουν, να ανταποκρίνονται και να παρακολουθούν περιστατικά στο πεδίο. Επιπλέον, η μελέτη συνηγορεί υπέρ μιας βαθύτερης κατανόησης του εύρους και των συνεπειών της βίας στο χώρο εργασίας, λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές μεταξύ των τύπων φορέων δημόσιας υγείας, των γεωγραφικών τοποθεσιών και των κοινωνικοδημογραφικών ομάδων.
Καθώς οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία συνεχίζουν να εκτυλίσσονται, η μελέτη υπογραμμίζει την ανάγκη λήψης προληπτικών μέτρων για τη διασφάλιση της ψυχικής υγείας του εργατικού δυναμικού της δημόσιας υγείας, αναγνωρίζοντας την ανθεκτικότητα και την αφοσίωσή τους σε δύσκολες συνθήκες.