Για πρώτη φορά εφαρμόστηκε μια νέα τεχνική που είχε ως στόχο την αντιμετώπιση των αυτοάνοσων παθήσεων με τρόπο που να μην καταστρέφει τα υγιή κύτταρα.
Σε πειραματόζωα (ποντίκια) δοκιμάστηκε σε πρώτη φάση η συγκεκριμένη μέθοδος που αποτελεί ένα ουσιαστικό βήμα για την αντιμετώπιση των αυτοάνοσων παθήσεων με τρόπο που να μην καταστρέφει αδιακρίτως τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά μόνο όσα δεν επιτελούν πλέον τον αμυντικό ρόλο τους. Κάτι τέτοιο έως τώρα δεν ήταν εφικτό.
Οι επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την Ιταλία και την Ελβετία, με επικεφαλής τον Κριστόφ Ελεμπρεχτ του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science». Στη μελέτη συμμετείχε και ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής καθηγητής δερματολογίας Γιώργος Κωτσαρέλης της Ιατρικής Σχολής του ίδιου αμερικανικού πανεπιστημίου.
Η διαδικασία είχε ως εξής: Τροποποίησαν γενετικά στο εργαστήριό τους τα ζωτικά Τ-κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, έτσι ώστε αυτά, όταν επανεισάγονται στο σώμα, να καταστρέφουν επιλεκτικά μόνο τα κύτταρα που έχουν στραφεί κατά του οργανισμού. Αντίθετα, αφήνουν σώα τα υγιή κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, που συνεχίζουν να προστατεύουν το σώμα.
Σε κάποιες αυτοάνοσες παθήσεις ο τρόπος εκδήλωσης τους συμβαίνει, όταν τα Β-λεμφοκύτταρα, που παράγουν αντισώματα, λανθασμένα «βλέπουν» τον ιστό του ασθενούς ως ξένο σώμα, ωθώντας όλο το ανοσοποιητικό σύστημα να στραφεί εναντίον του. Σήμερα, σε τέτοιες περιπτώσεις, χορηγούνται θεραπείες γενικευμένης ανοσοκαταστολής (με φάρμακα όπως η ριτουξιμάμπη και η πρεδνιζόνη), οι οποίες συχνά αφήνουν τον ασθενή πιο ευάλωτο σε πιθανώς μοιραίες λοιμώξεις ή σε καρκίνους. Επιπλέον, αρκετοί ασθενείς υποτροπιάζουν μετά τη θεραπεία.
Οι επιστήμονες αισιοδοξούν πάντως ότι η νέα μέθοδος μπορεί να εφαρμοσθεί και σε άλλες αυτοάνοσες παθήσεις, καθώς και στην αποφυγή της απόρριψης μοσχευμάτων από τον οργανισμό
Σημειώνεται πως μια τέτοια θεραπεία αναμένεται να είναι πολύ ακριβή. Θα ακολουθήσουν δοκιμές σε σκύλους, οι οποίες, αν είναι επιτυχείς, θα ανοίξουν το δρόμο για κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους, κατ’ αρχήν με τη δερματολογική πάθηση της πέμφιγας.