Μεταξύ των ενήλικων μεγαλύτερης ηλικίας με παχυσαρκία, ο συνδυασμός αερόβιας άσκησης με μέτρια μείωση της συνολικής ημερήσιας πρόσληψης θερμίδων οδήγησε σε μεγαλύτερες βελτιώσεις στην υγεία των αγγείων σε σύγκριση με την άσκηση μόνο.
Η μείωση της πρόσληψης θερμίδων κατά περίπου 250 θερμίδες την ημέρα μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική απώλεια βάρους και να βελτιώσει την αγγειακή υγεία σε ηλικιωμένους με παχυσαρκία.
Η μείωση μόνο 250 θερμίδων την ημέρα με μέτρια άσκηση απέφερε μεγαλύτερα οφέλη από ό, τι η άσκηση μόνο για ηλικιωμένους, παχύσαρκους ενήλικες. Μεταξύ των ηλικιωμένων με παχυσαρκία, ο συνδυασμός αερόβιας άσκησης με μέτρια μείωση των ημερήσιων θερμίδων οδήγησε σε μεγαλύτερες βελτιώσεις στην αορτική δυσκαμψία (παράγοντα της αγγειακής υγείας, που επηρεάζει τις καρδιαγγειακές παθήσεις), σε σύγκριση με την άσκηση μόνο ή σε σύγκριση με την άσκηση συν μια πιο περιοριστική διατροφή, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 2 Αυγούστου στο περιοδικό “Circulation” της American Heart Association.
Τροποποιήσιμοι παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως η υγιεινή διατροφή και η τακτική σωματική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσουν στην αντιστάθμιση της αύξησης της αορτικής δυσκαμψίας που σχετίζεται με την ηλικία. Αν και η αερόβια άσκηση γενικά έχει ευνοϊκές επιδράσεις στη δομή και τη λειτουργία της αορτής, προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η άσκηση από μόνη της μπορεί να μην είναι επαρκής για τη βελτίωση της ακαμψίας της αορτής σε ηλικιωμένους με παχυσαρκία.
“Αυτή είναι η πρώτη μελέτη για την αξιολόγηση των επιδράσεων της προπόνησης αερόβιας άσκησης με και χωρίς μείωση θερμίδων στην αορτική δυσκαμψία, η οποία μετρήθηκε μέσω απεικόνισης καρδιαγγειακού μαγνητικού συντονισμού (CMR) για τη λήψη λεπτομερών εικόνων της αορτής”, δήλωσε η Tina E. Brinkley, Ph. .D., επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και αναπληρώτρια καθηγήτρια γηριατρικής ιατρικής στο Sticht Center for Healthy Aging and Alzheimer Prevention στο Wake Forest School of Medicine στο Winston-Salem της North Carolina. “Προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε, εάν ο προσθήκη θερμιδικών περιορισμών για απώλεια βάρους θα οδηγούσε σε μεγαλύτερες βελτιώσεις στην υγεία των αγγείων σε σύγκριση με την αερόβια άσκηση μόνο σε ηλικιωμένους με παχυσαρκία”.
Αυτή η τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή περιελάμβανε 160 ενήλικες, ηλικίας 65-79 ετών με παχυσαρκία. Ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων ήταν 69 έτη. Το 74% ήταν γυναίκες. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε μία από τις τρεις ομάδες παρέμβασης για 20 εβδομάδες:
- άσκηση μόνο με την κανονική τους διατροφή.
- άσκηση συν μέτριο περιορισμό θερμίδων (μείωση περίπου 250 θερμίδων/ημέρα). ή
- άσκηση συν πιο εντατικό περιορισμό θερμίδων (μείωση περίπου 600 θερμίδων/ημέρα).
Οι δύο ομάδες με περιορισμένες θερμίδες έλαβαν προκατασκευασμένα μεσημεριανά γεύματα και δείπνα που παρασκευάστηκαν υπό τη διεύθυνση εγκεκριμένου διαιτολόγου για τη μελέτη. Έφτιαξαν το δικό τους πρωινό σύμφωνα με το μενού που έχει εγκριθεί από τον διαιτολόγο. Όλοι στη μελέτη έκαναν προπονήσεις αερόβιας άσκησης τέσσερις ημέρες την εβδομάδα κατά τη διάρκεια των 20 εβδομάδων στο Γηριατρικό Ερευνητικό Κέντρο στο Wake Forest School of Medicine.
Η δομή και η λειτουργία της αορτής αξιολογήθηκαν με καρδιοαγγειακή απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού για τη μέτρηση της ταχύτητας κύματος παλμών της αορτικής αψίδας (η ταχύτητα με την οποία το αίμα ταξιδεύει μέσω της αορτής) και τη διάτασης, ή ικανότητας της αορτής να επεκτείνεται και να συστέλλεται.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, απώλεια βάρους σχεδόν 10% του συνολικού σωματικού βάρους ή περίπου 20 κιλών κατά τη διάρκεια της περιόδου των πέντε μηνών μελέτης συνδέθηκε με σημαντικές βελτιώσεις στη δυσκαμψία της αορτής-μόνο στους συμμετέχοντες που συμμετείχαν στην ομάδα άσκησης με μέτρια μείωση της πρόσληψης θερμίδων.
“Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι αλλαγές στον τρόπο ζωής που έχουν σχεδιαστεί για να αυξάνουν την αερόβια δραστηριότητα και να μειώνουν μέτρια την ημερήσια πρόσληψη θερμίδων μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση της ακαμψίας της αορτής και στη βελτίωση της συνολικής υγείας των αγγείων”, δήλωσε η Brinkley και προσέθεσε “Ωστόσο, με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι η ομάδα που μείωσε περισσότερο τη θερμιδική πρόσληψη δεν είχε βελτιώσεις στην αορτική δυσκαμψία της αορτής, παρόλο που είχαν παρόμοιες μειώσεις στο σωματικό βάρος και την αρτηριακή πίεση με τους συμμετέχοντες της δεύτερης ομάδας”.