Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνετε σε μια δομημένη ρουτίνα άσκησης, όπως πηγαίνοντας στο γυμναστήριο ή τρέξιμο, τόσο πιο πιθανό είναι να περιορίσετε άλλες σωματικές καθημερινές δραστηριότητες, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη. Αυτή η μείωση στις σωματικές δραστηριότητες θα μπορούσε να επηρεάσει την ικανότητα των ανθρώπων να χάσουν βάρος με επιτυχία ακόμη και αν συμμετέχουν σε ένα πρόγραμμα άσκησης ρουτίνας, σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Current Nutrition Reports.
«Εάν οι άνθρωποι αναζητούν απώλεια βάρους, θα πρέπει να γνωρίζουν τη σωματική τους δραστηριότητα χωρίς άσκηση (NEPA) – δραστηριότητες όπως το να περπατά ο σκύλος, να οδηγεί ποδήλατο στη δουλειά ή να στέκεται στο γραφείο στη δουλειά», δήλωσε η συγγραφέας της μελέτης Julie Marvel Mansfeldt, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Διατροφής, Άσκησης και Αθλητισμού (NEXS) του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης. «Εάν αυτές οι δραστηριότητες σταματήσουν ξαφνικά, η συνολική ημερήσια δαπάνη ενέργειας είναι μικρότερη από την αναμενόμενη – και έτσι η απώλεια βάρους θα είναι μικρότερη από την αναμενόμενη», πρόσθεσε.
«Η αποζημίωση του NEPA μπορεί επομένως να αποτελέσει εμπόδιο στην απώλεια βάρους». Ο Mansfeldt, υπό την επίβλεψη του καθηγητή Faidon Magkos του NEXS στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, πραγματοποίησε μια συστημική ανασκόπηση 24 ερευνητικών μελετών που εξέτασαν τα επίπεδα καθημερινής σωματικής δραστηριότητας των ανθρώπων πριν και κατά τη συμμετοχή τους σε διαφορετικούς τύπους δομημένων σχημάτων άσκησης.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι ένα άτομο που ασχολείται περισσότερο με ένα πρόγραμμα άσκησης ρουτίνας είναι πιο επιρρεπές να «χαλάει» και να αποφεύγει άλλες, μη δομημένες σωματικές καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να πηγαίνει τις σκάλες. Σε μια προηγούμενη ερευνητική μελέτη, αυτή η μείωση της καθημερινής σωματικής δραστηριότητας είχε ως αποτέλεσμα τα άτομα να χάσουν 22% λιγότερο βάρος από το αναμενόμενο από το πρόγραμμα προπόνησης άσκησης, σύμφωνα με δελτίο ειδήσεων από το πανεπιστήμιο.
«Το εξήντα επτά τοις εκατό των μελετών ανέφερε λιγότερο από το αναμενόμενο απώλεια βάρους, η οποία δεν εξηγήθηκε από την αλλαγή στην ενεργειακή πρόσληψη, αλλά πιθανότατα NEPA», δήλωσε ο Mansfeldt. Θεωρητικά, η άσκηση θα πρέπει να οδηγεί σε ενεργειακό έλλειμμα – το οποίο θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια βάρους, σημειώνεται στην ανακοίνωση. «Αλλά στην πράξη, βλέπουμε ότι αυτά τα δύο πράγματα σπάνια συνδέονται και ότι η απώλεια βάρους από την άσκηση είναι συχνά μικρότερη από την αναμενόμενη», επεσήμανε ο Mansfeldt, προτείνοντας ότι πρέπει να συμβεί ένας «αντισταθμιστικός μηχανισμός».
Η περικοπή της καθημερινής σωματικής δραστηριότητας μπορεί να είναι ένας τύπος σωματικής αποζημίωσης για το άτομο που ασχολείται με περισσότερη προπόνηση, αναφέρει η μελέτη. Μετά την άσκηση, οι άνθρωποι μπορεί να είναι πιο κουρασμένοι, με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν περισσότερο και να αποφεύγουν άλλες σωματικές καθημερινές δραστηριότητες — ή θα μπορούσε να είναι μια ανταμοιβή για την άσκηση. Η μελέτη σημείωσε επίσης ότι η διατροφική αντιστάθμιση μπορεί να προκύψει με αυξημένη δομημένη άσκηση, όπου οι άνθρωποι τρώνε περισσότερο μετά την ολοκλήρωση μιας προπόνησης.