Σε μια συστηματική ανασκόπηση που δημοσιεύθηκε στο Joint Bone Spine, ερευνητές στη Σχολή Ιατρικής Αποκατάστασης διαπίστωσαν ότι η απώλεια βάρους πριν από τη χειρουργική επέμβαση μπορεί να μην είναι ευεργετική για άτομα με προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα στο γόνατο.
Οι γιατροί συμβουλεύουν συνήθως τους ασθενείς να χάσουν βάρος πριν από τη χειρουργική επέμβαση στο γόνατο. Οι παχύσαρκοι ασθενείς, που ορίζονται από δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) 30 ή υψηλότερο, λαμβάνουν ιδιαίτερες προειδοποιήσεις κυρίως για χειρουργικές επιπλοκές, κίνδυνο μόλυνσης και κακή έκβαση λόγω του υψηλού ΔΜΣ.
«Ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι ένας υψηλότερος ΔΜΣ ισοδυναμεί με δυνητικά υψηλότερο χειρουργικό κίνδυνο, αυτό δε σημαίνει ότι εάν ένας ασθενής μειώσει το ΔΜΣ του, ακόμη και κατά μία ή δύο μονάδες, ότι θα ήταν καλό γι’ αυτούς», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Kristine Godziuk, μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο Τμήμα Εργοθεραπείας.
Η ερευνητική ομάδα εξέτασε τις οδηγίες κλινικής πρακτικής και άλλα κλινικά ευρήματα που επηρέασαν τη βιβλιογραφία τα τελευταία 10 χρόνια για να αποδείξει ότι η απώλεια βάρους είναι χρήσιμη για τους ασθενείς. «Δε βρήκαμε τίποτα», είπε ο Godziuk.
Οι αντικαταστάσεις γόνατος αυξάνονται
Η οστεοαρθρίτιδα πλήττει περισσότερα από 300 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως, με το γόνατο να είναι η πιο κοινή πάθηση. Παράγοντες όπως η γήρανση και η παχυσαρκία έχουν αυξήσει τον αριθμό των Καναδών που αντικαθιστούν το γόνατο κατά περισσότερο από 22% τα τελευταία πέντε χρόνια, με περισσότερες από 75.000 χειρουργικές επεμβάσεις να εκτελούνται κάθε χρόνο.
Η μελέτη U of A αμφισβητεί τη χρήση του ΔΜΣ ως καθοριστικό παράγοντα των αποτελεσμάτων των ασθενών για ορθοπεδική χειρουργική επέμβαση. Για παράδειγμα, οι ασθενείς με υψηλότερο ΔΜΣ δεν είναι επιλέξιμοι για αντικατάσταση γόνατος έως ότου μειώσουν το ΔΜΣ τους ή να χάσουν βάρος. Ως αποτέλεσμα, αυτοί οι ασθενείς περνούν περισσότερο χρόνο στη λίστα αναμονής, είπε ο Godziuk. Πριν από την πανδημία COVID-19, ο χρόνος αναμονής για χειρουργική επέμβαση στο γόνατο στην Αλμπέρτα ήταν κατά μέσο όρο μεταξύ 14 μηνών και δύο ετών.
«Οι ασθενείς με υψηλότερο ΔΜΣ περιμένουν ακόμα περισσότερο, επειδή τους λένε να προσπαθήσουν να χάσουν βάρος πρώτα, οπότε μέχρι την στιγμή που θα κάνουν χειρουργική επέμβαση, ίσως είναι σε χειρότερη κατάσταση από ό, τι αν δεν το είχαν δοκιμάσει πρώτα».
Η μεροληψία βάρους είναι επίσης στο παιχνίδι. «Είναι πολύ δύσκολο να χάσεις βάρος και να το κρατήσεις μακριά», είπε ο Godziuk. Η παχυσαρκία δεν είναι επιλογή τρόπου ζωής αλλά μια χρόνια πάθηση που δεν πρέπει να μετρηθεί από τον ΔΜΣ, είπε.
«Γνωρίζουμε ότι η ηλικία σχετίζεται με αυξημένο χειρουργικό κίνδυνο στη χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης γόνατος, αλλά δε λέμε στους ανθρώπους: «Λοιπόν, πρέπει να είστε νεότεροι από 70». Δεν κάνουμε αυτές τις διακρίσεις λόγω ηλικίας, αλλά συμβαίνει για το ΔΜΣ, το οποίο καταλήγει να δημιουργεί αυτή την προκατάληψη στην πρόσβαση στη φροντίδα».
Η διατήρηση του βάρους μπορεί να είναι καλύτερη
Η χρήση του ΔΜΣ ως καθοριστικό όριο για τη χειρουργική πρόσβαση, είπε ο Godziuk, μπορεί να διακινδυνεύσει την υγεία των ασθενών, καθώς η βραχυπρόθεσμη απώλεια βάρους που δεν μπορεί να διατηρηθεί έχει λίγα οφέλη και θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι επιβλαβής.
«Λέμε στους ασθενείς να χάσουν βάρος, να μειώσουν το ΔΜΣ τους, αλλά μπορεί να είναι επιβλαβές να υπάρχει αυτή η γενική σύσταση. Αυτό που προτείνουμε είναι ότι ίσως δεν τους λέμε να χάσουν βάρος, αλλά να τους βοηθήσουμε να αποτρέψουν την αύξηση βάρους. Ίσως αυτό είναι ένα καλύτερο μήνυμα για ασθενείς, και μέσω αυτού μπορούμε επίσης να τους υποστηρίξουμε για να βελτιώσουν τη σύνθεση του σώματος και τη συνολική υγεία τους».
Η Godziuk, η οποία ξεκίνησε την καριέρα της ως φυσιολόγος άσκησης, είπε ότι η εργασία στην παιδιατρική παχυσαρκία τη βοήθησε να κατανοήσει την ανάγκη για περισσότερη έρευνα σε αυτόν τον τομέα.