Απώλεια Εγκυμοσύνης: Μια εξέταση αίματος που λαμβάνεται μετά από μια αποβολή που υπέστη ήδη από την πέμπτη εβδομάδα της εγκυμοσύνης μπορεί να βοηθήσει να εξηγηθεί γιατί συνέβη και σε ορισμένες περιπτώσεις να οδηγήσει σε προληπτικές θεραπείες, λένε Δανοί ερευνητές. Μία στις 10 γυναίκες βιώνει απώλεια εγκυμοσύνης, με τον αριθμό αυτό να είναι ακόμη μεγαλύτερος στις χώρες όπου οι εγκυμοσύνες συμβαίνουν όλο και περισσότερο αργότερα στην αναπαραγωγική ηλικία της γυναίκας. Η Δανή γυναικολόγος Henriette Svarre Nielsen και η ομάδα ερευνητών της δημοσίευσαν πρόσφατα μια μελέτη στο βρετανικό περιοδικό The Lancet, η οποία δείχνει ότι ένα δείγμα αίματος που λαμβάνεται από τη μητέρα αμέσως μετά την αποβολή, ήδη από την πέμπτη εβδομάδα της εγκυμοσύνης, μπορεί να καθορίσει αν το έμβρυο είχε χρωμοσωμική ανωμαλία Στη Δανία, τέτοιες εξετάσεις προσφέρονται, συνήθως, μόνον αφού μια γυναίκα έχει υποστεί τρεις αποβολές και μόνον αν αυτές συνέβησαν μετά τη δέκατη εβδομάδα κύησης. “Βρισκόμαστε στο 2023. Είμαστε πολύ πέρα από το να μετράμε απλώς ως κριτήρια” για να διερευνήσουμε γιατί κάποιος μπορεί να είναι επιρρεπής σε απώλεια εγκυμοσύνης, δήλωσε στο AFP ο Svarre Nielsen του νοσοκομείου Hvidovre κοντά στην Κοπεγχάγη.
Εύρεση ανωμαλιών, πρόβλεψη κινδύνου
Τώρα, στο πλαίσιο μιας συνεχιζόμενης μελέτης, προσφέρεται η εξέταση αίματος σε όλες τις γυναίκες που έχουν υποστεί αποβολή και έχουν επισκεφθεί τα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου Hvidovre. Περισσότερο από το 75 τοις εκατό από αυτές έχουν αποδεχθεί μέχρι στιγμής. “Για μένα ήταν προφανές ότι θα το έκανα. Σε βοηθάει να καταλάβεις”, δήλωσε μια γυναίκα που μίλησε στο AFP υπό τον όρο της ανωνυμίας, καθώς δεν έχει αποκαλύψει την απώλεια της εγκυμοσύνης της σε όλη την οικογένεια και τους φίλους της. Η εξέταση αίματος αποστέλλεται αμέσως στο εργαστήριο του νοσοκομείου. Στη συνέχεια απομονώνεται το DNA του εμβρύου, αλληλουχείται και αναλύεται για να διαπιστωθεί αν φέρει χρωμοσωμική ανωμαλία, κάτι που συμβαίνει σε περίπου 50 έως 60 τοις εκατό των αποβολών. Οι γιατροί μπορούν στη συνέχεια να καθορίσουν αν κάποιες από τις ανωμαλίες είναι πιο σοβαρές από άλλες. “Θα είναι επίσης σε θέση να προβλέψουν τον κίνδυνο” μελλοντικών αποβολών, εξήγησε η τεχνικός του εργαστηρίου Lene Werge, επιδεικνύοντας ένα δείγμα DNA με επιπλέον αντίγραφα του χρωμοσώματος 21, το οποίο συνδέεται με το σύνδρομο Down. Εάν δεν βρεθούν ανωμαλίες, οι γιατροί ξεκινούν στη συνέχεια μια σχολαστική αναζήτηση για απαντήσεις. “Μπορούμε να αρχίσουμε να θέτουμε το ερώτημα: ‘Είναι αυτό; Είναι αυτό; Είναι αυτό;”, δήλωσε ο Svarre Nielsen. Η απώλεια εγκυμοσύνης μπορεί να είναι αποτέλεσμα ορμονικής ανισορροπίας, ενδοκρινικών ασθενειών, προβλημάτων πήξης ή προβλημάτων του τρόπου ζωής. Εάν βρεθεί μια εξήγηση, οι γιατροί μπορούν να καθορίσουν τους κινδύνους και να καταρτίσουν ένα σχέδιο θεραπείας. Το έργο που ξεκίνησε το 2020, το οποίο ονομάστηκε COPL για την απώλεια εγκυμοσύνης στην Κοπεγχάγη, βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και αναμένεται να αποδώσει μια μοναδική βάση δεδομένων για ένα ευρύ φάσμα ασθενειών χάρη στη μεγάλη κοόρτη, που αριθμεί μέχρι στιγμής 1.700 γυναίκες. “Θα έχουμε καλό υπόβαθρο δεδομένων για να απαντήσουμε πραγματικά σωστά σε ερωτήσεις σχετικά με την απώλεια εγκυμοσύνης, την αναπαραγωγή, αλλά και την υγεία των γυναικών γενικότερα”, δήλωσε ο Svarre Nielsen.
‘Κάντε την απώλεια να έχει σημασία’
Γιατρός με περισσότερα από 20 χρόνια εμπειρίας, η Svarre Nielsen ειδικεύτηκε από νωρίς στην αναπαραγωγική υγεία και επιθυμεί να αναπτύξει θεραπείες. “Η απώλεια εγκυμοσύνης είναι κάτι πολύ συνηθισμένο, το 25 τοις εκατό όλων των κυήσεων καταλήγει σε απώλεια εγκυμοσύνης”, δήλωσε. “Και παρόλο που είναι τόσο συχνό εδώ και πολλά, πολλά χρόνια, η μόνη εστίαση ήταν στην εκκένωση της μήτρας μετά την απώλεια”. Η ίδια εξέφρασε το παράπονο ότι δεν είχαν καταβληθεί περισσότερες προσπάθειες για την εξεύρεση εξηγήσεων ή την υποστήριξη της ψυχικής υγείας των ζευγαριών μετά από μια αποβολή. Η Rikke Hemmingsen, η οποία υπέστη τρεις αποβολές πριν γεννήσει δύο παιδιά, δήλωσε στο AFP ότι θα ήθελε το πρόγραμμα να υπήρχε για να τη βοηθήσει. “Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις απώλειες για κάτι άλλο. Έτσι, το πρόγραμμά μου δίνει ελπίδα ότι λιγότερες γυναίκες θα πρέπει να περάσουν αυτό που περάσαμε εμείς”, δήλωσε.
“Κάνει όλη τη θλίψη και όλη τη θλίψη για κάθε απώλεια εγκυμοσύνης να έχει σημασία”. Η απώλεια εγκυμοσύνης συχνά δεν συζητείται δημοσίως, και όταν συζητείται οι αντιδράσεις μπορεί να είναι αμήχανες. “Το να λένε όλοι “αυτό είναι φυσιολογικό” δεν το κάνει πιο φυσιολογικό ή περισσότερο ή λιγότερο λυπηρό για εκείνον στον οποίο συμβαίνει”, δήλωσε η Hemmingsen. Το ταμπού μπορεί, επίσης, να κάνει πιο δύσκολο για ένα ζευγάρι να λάβει την κατάλληλη θεραπεία. “Πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε πιο ανοιχτά γι’ αυτό. Γιατί αλλιώς, δεν θα μπορούσα να πω στον κόσμο ότι υπάρχουν ειδικοί… που μπορούν να σας βοηθήσουν”, δήλωσε η 39χρονη. Σύμφωνα με τον Svarre Nielsen, τα ευρήματα της μελέτης θα μπορούσαν τελικά να βοηθήσουν στην πρόληψη του 5% των 30 εκατομμυρίων αποβολών που παρατηρούνται παγκοσμίως ετησίως.